σχωραμε ημαρτον τον αμαρτωλο...

Σημερον κρεμαται επι ξυλου ο εν υδασι την γην κρεμασας...
Χριστε μου σημερα απο το πρωι ειμαι κοντα σου εδω στην εικονα σου τη σεπτη που εχω...
σε κοιτω με πονο στη ψυχη μου πανω στο σταυρο εκει στο γολγοθα σου...
πονεμενος με σπασμενα τα φτερα μου ειμαι και γω και κοντα σου σημερα ψαχνω λιγη γαληνη να βρω...
απο τα παθη σου τα σεπτα..
με κλαμα μεσα μου κοιταζω την εικονα σου και βλεπω τη σταυρωση σου...
βλεπω την ανασταση σου...
περιμενοντας και εγω σιωπηλα την δικη μου ανασταση να ερθει που μονο εσυ γνωριζεις το πότε...
σημερα ομως προσκυνω τα παθη σου Χριστέ μου και εγω αμαρτωλος ειμαι αφου σε προδωσα σε πονεσα....
Χριστε μου το βραδυ θα ακουσω τη καμπανα να κτυπα πενθιμα για σενα....
αποψε θα ερθω στην εκκλησια σου σε μια γωνια σιωπηλος να καθησω και στο τελος να σε προσκυνησω και να σου πω...
Χριστε μου σχωραμε ημαρτον και μενα τον αμαρτωλο....

Ε!