Το Πεισμα σου..

Μαγισσα μου..
η σιωπη σου με χλευαζει..
και το μαστιγιο σου καθως πεφτει στο κορμι μου τις ανοιγμενες μου πληγες..
τις σκαβει πιο βαθειες..
ασε τη σιωπη σου δεν μπορω αλλο το μαρτυριο σου και ελα να σμιξουμε τα χερια..
τα αισθηματα μου λιοσπαρτα αφρογεννημενα ψυχοστυλωμενα και φωτοπλασμενα ειναι..
που χρυσοθρονιστηκαν για παντα στην καρδια μου...
μη με κοιτας αλλο ετσι με την αργη κινηση των βλεφαρων σου λογια θελω να μου πεις..
λογια λουστραρισμενα θελω να μου πεις με μπολικο βερνικι ...
ελα και μιλησε μου και να ξερεις..
δεν ειναι αναιτιες οι θλιψεις μου ουτε και οι μελαγχολιες μου..
του στυλου μου και της κολλας.
εναι το λαμπροφεγγισμα μιας φλογας θειας..
Αγνη!
σαν ασπρη πετρα θεμελιο που εθεσα στην καρδια μου για να αντεχω ..
το πεισμα σου ...
Ε!