Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020

μονος μου στο αδειο μου σπιτι..

..εξω γαλαζια συννεφια..

..λιγα ξεροφυλλα στη πορτα μαζεμενα που τα σκορπισε ο ανεμος περηφανα..

..αγαπω τα θλιμμενα φυλλα που ειναι στο κατωφλι μου..

..ανοιγω τη πορτα και μεσα ολα οπως τα αφησαμε και καθαρα..

... ναναι καλα η αδελφη μου που το φροντισε για τον ερχομο μου..

............... 

..τακτοποιημενα τα κρεβατια κατω απο χρωματιστα σκεπασματα ισως ακομη να ονειρευονται..

..οι τοιχοι βουβοι παληοι και ολογυμνοι τωρα που κάποτε ηταν μαρτυρες των γεγονοτων της χαρας..

................. 

..θελω να φυγω η σιωπη με σκοτωνει τη μνημη μου..

..μονος μου ξαναπενθω την αγαπη για το πατρικο μου..

..ενας πονος γλυφει την καρδια μου και ριγη ανταρας μεσα μου πολλα..

................. 

..ανυποχωρητος σιωπηλος.

..μονος ασαλευτος ανοιγοκλεινω τα ματια μου στη μοιρα..

..τα ποδια μου καρφωμενα κατω απλωνω το χερι μου να αναψω το φως..

............... 

..ακουω τη φωνη της μοναξιας μιλω μονος μου και η ηχω επιστρεφει σε μενα..

..παντου σιωπη πηχτη..

..σπιτι που ορφανεψε απο κοσμο τα φωτα εσβησαν..

..και οι κάποτες χαρες περασαν στη μνηνη στην αιωνιοτητα..

............... 

..ολα ησυχια τολμω και κανω θόρυβο..

.. θα πλαγιασω εδω να μη προδωσω τον εαυτο μου.. 

..θα πλαγιασω ησυχα αν μπορεσω λιγο να κοιμηθω..

..μα τα ματια μου σφαλιστα σαν πορτα ερημιτη..

..και το καντηλι συντροφια για μια χαραυγη ξεχωριστη..

..σαν ελπιδα αγαπης στη μοναξια..

..το ρολοι του καμπαναριου μας θα με ξυπνησει... 

................. 

..ηξερα μανα μου μια μερα θα φυγεις και οι σκεψεις το μυαλο μου το στομωνουν..

..το δακρυ ξεγλιστρα μαζι με της σκεψεις και το πονο μου..

.................

..απομεινα να κοιτω με τα ματια καρφωμενα τη φωτογραφια της..

..ομορφιας αγγελος ψιθυριζω εισαι..

..με ευλαβικη συνειδηση αναβω το καντηλι της κανω το σταυρο μου και το ονομαζω ελπιδα..

.................. 

..τα κρεβατια μας τωρα αδειανα... 

.. αδεια απο μενα αδεια απο σενα..

...στη ντουλαπα αδειες κρεμαστρες πεθαινουν οι στιγμες..

............ 

..καταπινω την ερημια και πνιγομαι..

..αλλα δε χανω το κουραγιο μου..

..κανω καφε αναβω τσιγαρο και μετρω ποσες μερες περασαν που εφυγες..

.............. 

..η παρουσια μου σημερα εδω θα γινει παρελθον..

. χρονος δεν υπαρχει θα γυρισω στο ομορφο λαυριο να γυρισω σελιδα....

...αγαπημενη μου μανα ευλογησε απο ψηλα τη φυγη μου... 

.................... 

..μακρινε μου αγνωστε που με διαβαζεις η ιστορια μου δεν είναι πληθυντικου..

..ειναι μια...

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου