το ονειρο πεθανε...

Το ονειρο πεθανε..
το καταλαβα αργα δεν υπαρχει πλεον απο σενα επιστροφη.
μου το δηλωσες με την απουσια σου μερες τωρα και με ενα τελος των αναμνησεων μας..

μα δεν σου ζητησα τιποτα.. 

δεν το τολμησα..

γευτηκα ομως καθε σου εκφραση και καθε σου ματια μεσα απο εδω.

σε ειδα να ανατελλεις σαν αρχαια θεα στον οριζοντα.
και επειτα να κλεινεις τα βλεφαρα σου και να τραβας την κουρτινα του κοσμου και τελος για μενα.

σε εζησα λιγο να ουρλιαζεις απο ποθο.. 

τοτε που μου ποτιζες τη διψα μου...
με την πυρκαγια που αναβες της αισθησεις μου..
την τοτε διψασμενη μου ικεσια..

σε ειδα ομως και να με εκτελεις...

ακουσα τα ψευτικα λογια σου οταν με εστεφες τοτε οσα μου ελεγες.
τωρα μου εκφωνεις συντομο επικηδειο ετσι πρεπει λες.

δεν μου εμεινε τιποτα πια να αποκτησω..
μου εχεις στερησει ακομη και την ικεσια μου..
ετσι σου λεγω το βλεπω και δεν με γελας..
δεχομαι το βλεμμα σου που με κοιτας στα κρυφα ισως σαν μερος του μαρτυριου μου...
ησουν ο παραδεισος μου με ολα οσα μου εγραφες τοτε.
τωρα εγινες η κολαση μου και με εριξες μεσα με διελυσες ..

με γυρισες στη κολαση που μου εφιαξες εσυ τωρα με την απουσια σου..
χωρις επιστροφη..
δεν εχω δεν υπαρχει αποσταγμα ζωης πια για μενα..
με μισεις ξερω.. 

λυπαμαι που γραφω ..
Ε!

με μαγευουν...

Με μαγευουν..
οι γυναικες που ειναι κυριες...
και αλητισες οταν πρεπει..
οι ψαγμενοι ανθρωποι...
το φεγγαρι..
η ενταση...
η δυναμη...
ο Ερωτας..
η φωτια...
η βροχη..
το ρισκο..
το κοκκινο του παθος..
του Ερωτα της Ζωης..
οτι δεν εχει ορια και ειναι αληθινο..!!
Ε!