ηρθες και μου χαμογελασες .
ηρθες μια μερα εδω να μου φερεις χαρα ετσι καταλαβα.
αν ηξερα τι εκρυβες τοτε που μου χαμογελουσες και τι τοσο ομορφα μου εγραφες..
ισως να μην αφηνα την καρδια μου ελευθερη ουτε το μικρο μου κελι να μπεις μεσα.
ποσο ησυχα ημουν τοτε εδω μεσα..
τωρα μεγαλωσε ο πονος μου και μοναξια μου θηριο ανημερο να με κατασπαραξει..
οταν ηρθες και μου μιλησες γνωρισα τον κοσμο εξω μεσα απο σενα..
αγαπησα τη ζωη μεσα απο σενα...
τωρα εφυγες για παντα δεν καταδεχεσαι ενα φυλακισμενο νυχτολουλουδο να πεις ουτε ενα γεια...
και να μπορουσα να σε μισουσα δεν θα το εκανα ποτε...
δεν το εχω αυτο μεσα μου...
η φιλικη μου αγνη αγαπη για σενα αν και προδωμενη τωρα πια απο την αδικη φυγη σου..
ηταν για μενα η ελπιδα η δυναμη που μου εδωνες τοτε..
ηταν για μενα το γνωριμα της αγαπης της ιδιας ζωης..
να καλη μου φιλη ναι Μαγισσα μου..
να γιατι δεν μπορω ποτε να σε μισησω στη ζωη μου..
δεν σε μισω..
θα προσπαθησω ομως να ξαναμπω στην ομορφη ζωη εκει εξω και χωρις εσενα..
θα βρω τη δυναμη να τα καταφερω.
τωρα που σου γραφω τα βραδυα μου και οι νυχτες μου ειναι ολα μαυρα..
πισω απο το τετραδιο μου που σου γραφω δυο δακρυσμενα ματια...
ζωγραφιζω παλι την φωτογραφια σου..
ανασυρω μεσα απο τις θυμισες μου του τοτε που ησουν εδω το παθος ..
δαμαζω οσο μπορω την μοναξια μου και τη θλιψη μου εδω..
και ταξιδευω εξω στο πελαγος του ονειρου της ομορφης ζωης...
και ας με πονεσε αποψε παλι η σκεψη μου για σενα ..
κοιταζω εξω απο το μικρο παραθυρακι και περιμενω την αυγη...
και λεγω καινουργια μερα ξημερωνει..
και πρσδοκω να με ταξιδεψει εξω στη χαρα της ζωης..
Ε!
Κοιμησου ονειρο μου..
κοιμησου γιατι το ξυπνημα σου θαναι η κωδονοκρουσια της λυπης..
ετρεξα τα σκαλια της βιασυνης τοτε που ηρθες για λιγο εδω..
ημουν ο ακρατητος αγερας θυμαμαι..
εμοιαζα με λυπημενη θυελλα γιατι σε ηθελα εδω για παρεα μονο αγαπημενη φιλη..
ημουν πεσμενος κατω απο τη φωτια σου και οι ουρλιαχτοι σφιγμοι μου να τρεχουν..
η φωνη μου ξεχυνοταν και σε χαιδευε σαν ξαπλωμενη φωτια..
ηρθες και ανετειλες χαρα μεσα απο τη ψυχη μου..
μα τωρα εγινες η σταλαγματια του παραπονο μου..
οχλαγωγια πουλιων εξω αλλα ο πονος μου εδω στραγγιξε πια την ψυχη μου..
καιγεται ο ηλιος εξω αλλα πικρα μεγαλη που εχω στο ποτηρι της ζωης μου..
κοιμησου και εσυ αγαπημενη..
η πικρα μου εγινε στρωμα σου μα οι λυπες μου δεν θα σε καψουν...
γεννηθηκα μονο για να πονω...
τωρα περιπλανιεμαι στα αδυτα της υπομονης και της προσμονης σου..
ανοιξα τα ματια μου και κυλησαν παλι τα δακρυα μου..
δαγκωσα τα χειλη μου να μην φωναξω τον πονο που εχω στην καρδια..
εφυγες απο εδω αγαπημενη ..
ποιος θα σε σταματηση..
η βροχη πεφτη δυνατα εξω κυλαει σε σερνει μαζι της..
το συννεφο φευγει πανω στον ουρανο σου πλανευει τη σκεψη..
κανενος η αγαπη δε θαναι κοντα σου γιορτη..
κανενος το ταξιδι δεν θαναι μακρυα σου σιωπη..
μονο λιγο απλα ξερω να σου γραφω γιορτη μου σιωπηλη..
κοιμησου ονειρο.. κοιμησου..
μας γελασα και τους δυο η ζωη...
Ε!
Να με θυμασαι ψυχη μου..
το ιδιο θα κανω και εγω μη μπορωντας να κανω και αλλιως..
καταδικασμενος να σε σκεφτομαι ειμαι σαν μια ποινη ευχαριστη ομως..
θα σε θυμαμαι ψυχη μου..
γιατι ηρθες στη ζωη μου και μου εδωσες φως..
εδωσες φως εδω μεσα που μονο σκοταδι υπηρχε..
εισαι ωραια ψυχη μου..
να σε θυμαμαι θελω απο της φωτογραφιες σου και τα μηνυματα σου..
απο τα γραφτα μου και της ζωγραφιες μου και τα στιχακια που σου εγραφα..
θα σε θυμαμαι για αυτο που εσυ σημαινες για μενα ψυχη μου..
θα σε θυμαμαι επισης για ολα τα αγνωστα και τα παραξενα σου που για μενα εγιναν αγαπημενα..
και οσα μεσα απο σενα απεκτησαν εδω μεσα που ζω αξια...
χαρη σε σενα ψυχη μου..
θα σε θυμαμαι απο της νυχτες που σου φωναζα σε παρακαλω μην μου κλεβεις το δακρυ..
οπως φωναζα στον υπνο μου και νομιζα πως ειναι εφιαλτης ψυχη μου...
τωρα που σου γραφω ειμαι αρκετα ηρεμος ..
δεν θελω αλλο να σε ενοχλω..
μονο σκεφτομαι και γραφω περνοντας ετσι οι μερες μου...
θα σε θυμαμαι που εφυγες για παντα και μου χαρισες τη πικρα και τη θλιψη ..
και με εδωσες στεγνα πισω στην εδω μεσα μοναξια μου..
ναι θα σε θυμαμαι ψυχη μου..
Ε!
Ω! Μαγισσα μου..
φονος καυτος τα χειλη σου..
τσεκουρι πολυ καλα ακονισμενο η αγκαλια σου..
σε ποθησα..
γιατι εγινες το μαυρο που λευκαινει τη ζωη μου
εδω μεσα..
σαν ονειρο ειρθες και με τυλιξες καποτε μια μερα πεσμου θυμασαι..
τωρα..
τις νυχτες μου εδω δακρυα με νυστερια το σφαζουν.
μεθυστικο αρωμα γαρδενιας ειχες στη μοναξια που εσυ τωρα μου προσφερεις..
λιβανι καιγεται στο νου μου η θυμηση σου.
να το ξερεις αυτο..
με τι μαγευτικη τεχνη μου ελεγες ψεματα ...
σε ευχαριστω...
ειναι η ευτυχια μια αγκαλια θανατου μου ειχες πει..
μου το ψιθυρισες θυμασαι..
αλλα φευγατη τωρα ειναι η θυμηση σου για μενα..
και το φιλι που εβαζες τοτε πικρο..
τι στοργικα μου καρφωσες το μαχαιρι μεσα μου..
στο στηθος μου που ακομα σε ποθουσε..
ναι μια αγκαλια θανατου ειναι η ευτυχια και αυτο το εμαθα απο σενα..
φιλι!
Ε!
Σ΄αναζητω..
αναζητω τις στιγμες που σε θυμαμαι..
οταν σου γραφω παντα εδω μεσα..
οταν περπατω εκει εξω μονος μου και χανομαι σε οσα εζησα τοτε..
τωρα ενα μεγαλο κενο με πνιγει και ουρλιαζω μονος μου..
μου πηρες οτι ειχε απομεινει εδω και εφυγες..
μαζι και καθε ικμαδα θαρρους..
αφησες πισω σου εναν δειλο πεθαμενο αντρα.
οπου και αν πηγα μετα απο σενα εμεινα ακινητος δεν εκανα τιποτα..
αφηνομαι απλα στη φορα του ανεμου..
ολες ο συγκινησεις εξαφανιστηκαν
νοσταλγησα την ζωντανια του πονου μου..
την ενταση του θρηνου μου..
η πικρη αναμνηση σου μου τρωει την ψυχη μεσα μου..
σβηνω και δεν μπορω να αντισταθω στο θανατο μου.
θα προτιμουσα να μου ειχες φυτεψει σφαιρα μεσα μου..
μου σφηνωσες ομως το τιποτα και την αδικη απο εδω φυγη σου..
ζητω να αντιδρασω στο κενο σου και χανομαι στη μαυρη μοναξια μου εδω μεσα..
με τα χερια διπλωμενα μενω σαν ενας δειλος που δεν μπορω να κανω κατι..
τιποτα δεν ειναι πιο φρικτο απο να κουβαλας ενα αδειο κορμι..
ματαια προσπαθω να το κανω ζωντανω..
η ψυχη μου ειναι νεκρη απο την αδικη φυγη σου..
τωρα που σου γραφω ακουω τον ηχο της σιωπης..
και ζωγραφιζω τη φυγη σου..
Ε!
Μαγισσα μου.
εχθες κουραστικα να περιμενω..
ηταν η θλιψη μου πολλη και η αδικια ασηκωτη..
γυρισα γυρω μου το βλεμμα μου και ειδα ολα τα παλατια σου ανοιχτα..
μονο η δικη σου φυλακη συνεχισε να με εκδικειται για εγληματα που δεν διεπραξα ποτε..
ισως για να κρυψει τη γυμνια της..
μπηκα εκει που με ηξεραν εκει που με ενοιωθαν..
και σε εκδικηθηκα για τα εγληματα που εσυ διεπραξες..
μετα τα γελια της βραδυας σου..
γυρισες σιγουρα ικανοποιημενη που σε κοιταζαν οι φιλοι σου..
και ομως καποια στιγμη πρεπει να το ενοιωσες ..
πως καποιος σου κτυπουσε την πορτα σου...
φοβασαι να σκεφτεις..
κοιμηθηκες βιαστικα.
τωρα πια δεν θα ειμαι δικος σου..
ο ενας απλος σου φιλος..
και εισαι μονη σου..
θα σου ελεγα πως μπορεις να με αναζητησεις..
πως γινεται να με συγκινησεις ακομη αν δακρυσεις και αισθανθεις...
την αδικια σου με την αδικη φυγη σου..
μα δεν πισευω πια σε θαυματα..
δεν πιστευω πια σε σενα..
γιατι παντοτε δισταζεις πριν την ενωση.
ενα βημα απο την πορτα σου με σταματας..
περνας τα ματια σου σε αλλους ουρανους και κρυβεσαι..
γιατι..?
Ε!
ο πονος μου απο την απουσια σου μετατραπηκε σε μια εφιαλτικη βεβαιοτητα..
θα επρεπε να ειχε καιρο πια τελειωσει αυτος ο ολεθρος εδω μεσα..
δεν μου απεμειναν αλλα δακρυα..
στερεψαν τα ματια μου..
απο το πονεμενο μου κορμι φτιαχτηκαν ταφοι πολλοι..
κηδεψα στον καθενα την ευτυχια μου και συνεχιζω μονος μου πια..
ξερω πως θα με βρει μονο το οδοιπορικο της τραγωδιας μου..
νιωθω ομως μεσα μου την εξαντληση του θανατου μου..
η μεγαλη αδικια με την αδικη φυγη σου συσσωρευεται στο στηθος μου..
περνουν επ΄εξω οι γυπες εδω πανω να με συντριψουν..
ουρλιαζω μονος μου μεσα στη νυχτα για της φωτιες που εσβησαν..
πηραν οτι ειχα να δωσω..
με την απορια ομως στα ματια μου θα σφραγισουν οριστικα..
εσυ μαγισσα μου γρηγορα θα επουλωσεις τα λιγοστα σου τραυματα..
εγω επαψα να επιδιωκω τη λυτρωση μου..
ολο το κοσμο τους απαρνιεμαι οριστικα..
ανθρωπους αλλους δε χρειαζομαι για συντροφια εδω μεσα που ζω..
αφου εζησα μονος μου μπορω και μονος μου να πεθανω..
το τραγικο ομως ειναι συνεχιζω να υπαρχω χωρις σκοπο..
χωρις εσενα φιλη μου..
τη στιγμη που θα φευγεις σε παρακαλω μην ξεχασεις πρωτα να τραβηξεις τη σκανδαλη..
Ε!
παλι..
παγοκρυσταλλο οι σκεψεις μου ...
παγιδευμενες ειναι εδω στην ακρη που ειμαι..
ματια προσπαθουν να βρουν διεξοδο στην ομορφη αναμνηση μορφη σου..
τωρα προσπαθω να τεμαχισω το χρονο στην αργη πορεια του και καρτερω γρηγοροτερα η λευτερια μου να ερθει..
να ανταμωθουν ζητω οι ματιες μας να λυτρωθω θελω και αυτο ευχομαι..
και η αιχμαλωτη σκεψη μου λευτερωμενη να ξαναβρει την αρμονικη πορεια της..
το ξερω οτι οι λεξεις απαξιωνουν τις σκεψεις μου και η φωνη μου δεν μιλαει τα λογια του νου μου..
θελω ομως οι επιθυμιες μου να αποκτησουν φτερα εκει εξω.
στον κοσμο των απατηλων ονειρων..
κατανοω το μεγαλειο ωρες ωρες της σιωπης εδω γιατι τοτε βρισκω τις λεξεις και τις κραυγες μου..
που μου ταιριαζουν πολυ...
και αν τωρα διχως νοημα ειναι τα λογια μου και χωρις ηχο ειναι η φωνη μου...
κι αν τα φτωχα μου ονειρα μαραθηκαν και χαθηκαν ...
και αν ο ηλιος εκει εξω καιει ψηλα..
εδω που ειμαι με παγωνει και..
κανω υπομονη...
Ε!
Φιλες μου και Φιλοι..
σημερα ο οικοδομος ψαχνεται..
αφου τα καταφεραν οι αλητες της κυβερνησης και μας τελειωσαν..
σημερα ομως στην απεργια το δικαιο μας κρινεται στον δρομο του αγωνα...
ειμαστε εμεις οι οικοδομοι..
που κτισαμε τοσα και τοσα σπιτια και ομως δεν εχουμε σπιτι δικο μας...
εμεις οι οικοδομοι που κτισαμε τοσα νοσοκομεια και ομως δεν μπορουμε να μπουμε μεσα...
ειμαστε εμεις που φιαξαμε τοσα λιμανια και ομως δεν μπορουμε να ταξιδεψουμε..
εμεις που φιαξαμε τοσους και τοσους δρομους δεν μπορουμε να τους περασουμε..
η ανεργια μεγαλη και ειναι μεσα στο σπιτι μας και στα σπιτια ολων μας..
μαζι με την ακριβεια της ζωης...
ολοι σημερα το ζουνε πως το ψωμι δυσκολα μπαινει στο τραπεζι..
τα παιδια δε των συναδελφων δεν μπορουν να σπουδασουν λιγο παραπερα..
για τους ατυχους συνανθρωπους μας που αναζητουν λιγες παροχες υγειας με το ικα το ραντεβου ειναι μετα το θανατο...
η μεγαλη ανεργια οδηγει το κοσμο σημερα βλεπω σε αυτοκτονιες...
ειμαστε εμεις οι οικοδομοι που δεν συμβιβαζομστε με την ανεργια την εξαθλιωση και τη φτωχεια...
ειμαστε εμεις που λεμε οχι στον εξευτελισμο στους διαδρομους του νοσοκομειο..
ειμαστε εμεις οι οικοδομοι που ζηταμε και θελουμε ζωη με αξιοπρεπεια..
που ζηταμε ολα τα δικαια δικαιωματα μας..
που με αγωνες θυσιες και αιμα εχουμε αποκτησει στη διαδρομη της ζωης μας...
ειμαστε εμεις οι οικοδομοι που με τον αγωνα μας δεν θα αφησουμε να βαλουν ταφοπλακα στη ζωη μας..
για αυτο σημερα ολοι στους δρομους..
ολοι στην μεγαλη απεργια...
γιατι οι πραξεις σημερα θα πραξουν..
αγωνιστικη καλημερα..!
χρηστος οικοδομος..
Ε!
μετα απο τοσες μερες..
κυλησε παλι το δακρυ μου εδω στην απεραντη σιγη..
της ανυποτακτης ψυχης μου..
εδω αναμεσα στον ουρανο και στο κελι το μυστικο που κρυβει η ζωη μου..
στο καταρτι της ζωης δεμενος ειμαι..
ψυχη μου πως αντεχεις τις σειρηνες σαν το οδυσσεα της ιστοριας..
σαν τον προμηθεα το λαθος μου τωρα το πληρωνω να ηξερα τον λογο που πατησα τον ορκο...
τωρα ενοχοποιημενη αληθεια ειναι η κραυγη μου απο εδω..
ενοχοποιημενη αληθεια και οι λυγμοι της σιωπης μου ειναι..
και ενοχοποιημενη αληθεια οι παραχαρακτες της ιστοριας στο δικιο μου..
της κλεμενης μου αδικιας..
για το θειο δωρο της ζωης μου..
ενοχοποιημενη και η απελπισια μου εδω μεσα που σαν μυστικο κλειδι κλεινει μεσα της την ιστορια μου.
ενοχος λες και ειμαι στην σκια του ανεξηγητου και η ζωη μου αγνωριστη τωρα..
ενοχη ομως και η αιτια μου ειναι που επεσα μεσα στην παγιδα της ζωης..
ενοχη τωρα ειναι και η σκεψη μου στο συντριμμι της μνημης της..
και αν ειμαι τωρα ενας αντρας της θλιψης εδω και του πονου..
η αδικια εχει τη δικη της ιστορια...
Ε!
Αγιε Γεροντα μου..
ελα και παρε το πονο την θλιψη που εχω..
και τα δακρυα μου που ριχνω για αυτη..
στιψτα σε παρακαλω στο αγιο δισκοποτηρο σου και τα δακρυα μου καντα κρασι..
Αχραντων Μυστηριων..
Γεροντα μου..
αρπαξε τη φωτια που εχουν τα δακρυα μου και τα καντηλια με πονο και αγαπη εκει αναψε..
μπροστα στο ιερο της εκκλησιας σου..
και κανε μια μερα θεια λειτουργια...
αποψε της ταζω προσευχη..
Θεε μου εσυ που ειδες το κορμι της και της λαμπαδες επλασες στο ιδιο της παραστημα..
Θεε μου..
τα αστερια του ουρανου ζηλεψανε τη λαμψη της.
και σαν ο ερωτας αντικρισε τα ματια της ..
γεννηθηκε ο ηλιος μου εδω μεσα..
Θεε μου...
πανω στο φωτοπεταλο της σκεψης μου ακουμπησε το επισκεπτηριο της αγαπης της..
και υπεγραψε την παρουσια της τοτε στην πονεμενη μου ψυχη.
σαν ηχηρη γιορτη θυμαμαι εδω μεσα οταν ηρθε κοντα μου τοτε..
Θεε μου..
τωρα σαν θαλασσα υψωνεται η θλιψη μου και πανικοβλητος με βλεπει ο ουρανος..
ηταν τα λογια της τοτε ομορφα πολυ και οι σκεψεις μου ομορφες σαν ανθισμενες κερασιες..
Θεε μου..
πως θα μπορουσα να μην της γραψω να μην την αναζητω..
αδυτος τωρα ειναι ο ηλιος μου εδω πανω διαβει το αισθημα μου..
μην την αφησης να φυγει για παντα απο κοντα μου σε παρακαλω..
καντην να γυρισει πισω να με δει..
και ατελειωτες να ειναι οι ωρες μου για να γραφω εμμετρα για αυτη..
και να της δημιουργω θελω ζωγραφιες να περνουν οι μερες μου..
ταζοντας αποψε προσευχη...
Ε!
Καλη μου..
τωρα θαρρω πως ξερω...
το γκριζο συννεφο ηταν η αγαπη μου..
που εσπασε το κλοιο του η αστραπη ..
και εβρεξαν τα ματια του ουρανου το δακρυ μου..
πανω στο δακρυ μου εσυ εκτισες τη χαρα σου εσφιξες τα χειλη σου.
και ολο τωρα σιωπη εισαι..
σβηστηκε το γελιο σου μαζι με την ελπιδα μου..
σου απλωσα το χερι μου ειρηνικα και φιλικα..
και εσυ ομως μου καρφωσες μαχαιρι του πολεμου μεσα μου..
αλλα δεν ξερω με πια μορφη..?
τωρα θαρρω πως ξερω
ξερω αγαπη αληθινη στον κοσμο δεν υπαρχει..
και οσοι την εννοιωσαν απλως
τους εσκαψε το προσωπο τους ρημωσε η σκεψη..
και οσοι την αγγιξαν εχουν φυγει..
γιατι η αγαπη ..
αναψε τις φωτιες και επνιξε κραυγες..
σαρωσε με το περασμα της εκανε σταχτες..
στεγνωσε τα δακρυα και εσβησε το βλεμα.
και παγωσε μεσα μου η ψυχη μου..
Ε!
Νυχτα..
παλι μπροστα στο κενο τετραδιο μου να θελω
να γραψω..
εχω ομως την αγωνια οπως ο αρρωστος..
και την αγωνια που εχει ο μαθητης..
σαν να φοβαμαι αληθινα και σχεδον τρεμω
μπροστα στο τετραδιο μου για αυτο που θελω σημερα και παλι να γραψω..
σε αυτο που τωρα θα καταγραφει εδω στη νυχτα μου..
αφου ξερω καλα..
δολοφονημενα ειναι τα αισθηματα μου.
απορριπτεα και η ευαισθησια μου..
ακομη ανυπαρκτη ειναι η και φαντασια μου...
σκεφτομαι πως τα καταφερνουν και επιζουν με τοση πλανη που υπαρχει εδω μεσα παντου.
μεταξυ τοσων εγγραφα τετραδια που εχω και αλλα τα τοσα ημερολογια μου..
απεριττη ειναι ομως η ομορφια τους ετσι οπως τα εχω στοιβα ..
να μου απαριθμουν το τι εχω γραψει τοτε...
και τωρα..
τωρα ομως την νυχτα με το ελαχιστο φως που εχω μου φαινονται σαν υπομνηση ζωης...
πολλες οι ωρες της νυχτας εδω πανω και παντου μονο μαυρο υπαρχει..
και αν νοιωθω ενας αντρας νεκρος δεν ειμαι εγω..
ειναι ο αλλος μου εαυτος...
καληνυχτα..
Ε!
Μαγισσα μου..
τα λογια σου τσουχτερο καμακι πανω στο κορμι μου ειναι..
με εκλεισες για τα καλα στο αδειο μου κελι μου..
μου εφραξες το στομα..
μου εδεσες τα χερια μου
μου εκλεισες τα ματια ..
και ο ιδρωτας της ψυχης μου
γλυστρισε παγωμενος και ανατριχισε τη σαρκα μου..
αυτη που προσεφερθηκε..
αυτη που για σε σενα θυσιαστηκε..
αυτη ναι..
που ζωντανο με εκαψες..
τωρα φλογες με ακολουθουν με αδιορατους κραδασμους μεσα μου..
σε μεταβατικες φασεις ομως..
αναμεσα στο παρελθον μας και στο..
μελλον μου...
και τωρα ψυχη μου να σε ρωτησω..
τις αναμνησεις μας που μου αφηνεις..
πως θα τις σβησω μου λες..
και πως θα ζησω τωρα μονος μου...
Ε!
Μαγισσα μου..
παντα νυχτα ερχεσαι εδω και τα ματια μου
ειναι κλειστα..
γυρνας αργα το κλειδι στου ονειρου την αυλοπορτα..
για να μην με ξυπνησεις και δω τη πικρα που εχεις μεσα στη σκεψη σου..
και τις ρυτιδες στης καρδιας σου το μετωπο..
ελα παλι και ξαπλωσε σαν πρωτα γυμνη συμβασεων στην αγκαλια μου..
να με πυρωνει θελω στον υπνο μου της αφης σου ο πυρετος.
και να μου αφυπνιζει η κομμενη της πιστης ανασας σου εφηβικες ονειρωξεις..
με το βελουδινο της πανσεληνου χερι θα αδραξουμε και οπου εμεις λαχταρουμε θα σεργιανισουμε.
εκει στα στεκια που πρωτανταμωσαμε στου βυθου τις λησμονημενες μεριες που ταξιδεψαμε μεσα απο εδω..
και στον αιθερων της ιπταμενες νυχτες μας..
και σαν ξαναδραπετευσεις το πρωι ..
κλεισε παρακαλω σιγα την πορτα μου..
μην ξυπνησεις της ψυχης μου την ανεμη...
για να μην ξυπνησω στο λεγω..
μην ξυπνησω και δω να φευγει του ονειρου σου η αυρα..
Ε!
Μεσανυχτα..
το φεγγαρι ασημενιο εκει στον ουρανο..
μεσα στη βελουδινη αγκαλια του οπως ειναι..
τ' αστρα λαμπερα κανουν μερα τουτη τη νυχτια εδω πανω.
μεσανυχτα ειναι τωρα που γραφω και η καρδια μου παλι ποναει..
γιατι με γρατσουνισε το νυχι της σκεψη σου..
μεσανυχτα και η ψυχη μου σπαρταραει..
γιατι μου καρφωθηκε ενα κατι μεσα στην καρδια μου..
μεσανυχτα και η πληγη μου που εχω λυσσομαναει..
γιατι με κτυπησες εσυ με την απουσια σου..
τουτη ομως την ομορφη ασημοστολισμενη νυχτια δεν εχω υπνο..
ξερω οταν σβησει το τσιγαρο μου και διαλυθει ο καπνος..
στη σκεψη και μεσα μου αρχιζει
ο οδυρμος της ζωης μου..
και αν καπνιζω απο τ'αγρια χαραματα βαρια τσιγαρα...
εδω το μικρο μου τασακι εχει γεμισει..
στο μικρο μου χωρο εδω το λιγοστο μου φως τρεμοπαιζει..
και αυτα που εχω γραψει εκει στο τοιχο απο την καπνα εχουν σκοτεινισει..
ασυλληπτα με πληγωνει η μοναξια και η σιωπη εδω μεσα..
και αν ειμαι μονος εχω παρεα το φεγγαρι μου που μου ασημωνει τα γραφτα μου..
τωρα που σου γραφω..
προσπαθω να συλλεξω τις λεξεις μου μια μια που τις βλεπω αμετρητες να ειναι τωρα τα μεσανυχτα για σενα..
ποτε θα παψεις να ερχεσαι εδω την νυχτα.
και να μου ληστευεις τα ονειρα μου..
Ε!
Καλη μου..
ακομη στον καθρεπτη των ματιων μας θαμπα κοκκινα διχτυα του ποθου μας
ειναι οι σκεψεις μου..
θυμαμαι το λευκο μου καλο πουκαμισο που το φοραγες ετσι γυμνη και σε καμαρωνα οπως εκανες βολτες...
θυμαμαι που καθοσουνα πανω στα ποδια μου οταν σου χτενιζα τα μαλλια και σου μιλουσα..
για την ζωη και την αδικη ζωη μου..
θυμαμαι πανω στο κρεβατι το ζεστο σωμα του ερωτα μας..
και παντα τα ιδια γυμνα χειλη..
τα χειλη μας..
και παντα τα ιδια γυμνα χερια μας ..
μαζι με τα γυμνα ονειρα μας ..
και τις ιδιες γυμνες μας νυχτες...
οι νυχτες μας..
αυριο θα εχουμε ζησει για μια ακομα φορα εναν ακομη ερωτα..
αυριο παλι θα εχουμε τα ιδια γυμνα μας ονειρα.
και μετα θα παρουμε παλι τους δρομους..
τους δρομους της αποξενωσης και της μοναξιας που τοσο τους μισησαμε...
εσυ για κατω εκει και εγω για πανω εδω.
τωρα η νυχτα διχως αστρα ειναι και διχως ελεος ο καιρος της θυελλας..
εδω πανω που ειμαι..
σε κρατω στη σκεψη μου απο εκεινες της ομορφες μερες που ειμασταν μαζι..
και σε περιμενω..
Ε!
Ναι..
γεννηθηκα μονος μου..
μεγαλωσα μονος μου ..
ζω μονος μου ..
ποτε δεν ανοιξαν τα παραθυρα της ψυχης μου
εκει στο ξεφωτο οριζοντα..
ποτε δεν με χαιδεψε η αυρα μεσα στη καψα του ηλιου..
ομως σε μια στροφη του δρομου
συναντησα Εσενα.
αλλαξες τη ζωη μου
με μαγεψες..
σε ευχαριστω..
μονακριβη μου φιλη..
μονακριβε μου εσυ στο κοσμο..
σου χαμογελω ομως απο αυτο το γελιο δεν βγαινει ηχος..
ουτε χρωμα..
τα χειλη μου ανοιγουν ομως τα ματια μου μενουν ακινητα..
σιωπηλα..
ισα καρφωμενα σε ενα σημειο που θελω...
που σε αναζητω..
αλλα δεν σε βρισκω...
προσπαθω να ειμαι ηρεμος δεν ενοχλω ...
γιατι ηρθες εδω και εδωσες φως στη ζωη μου...
η παρουσια σου μου εγινε αναγκη..
μην χαθεις..
Ε!
ναι ηρθα παλι σε σενα..
γυρισα να σου πω τον καημο μου .
να σου πω πως δεν εχω στην ψυχη μου χαρα.. και πως χωριζει η θλιψη την καρδια μου στα δυο..
και ολα τωρα εδω μεσα ειναι σκοτεινα..
ναι ηρθα παλι σε σενα με βρεγμενα τα ματια μου απο το κλαμα να σου πω..
δεν εχω που να παω..
γυρισα παλι σε σενα να σου πω πως τελειωνω και πως βουλιαζω στη δινη και στη μοναξια.
να σου πω με χειλη πικραμενα για αλλη μια ακομη φορα..
δεν εχω που να παω..
ναι ηρθα παλι σε σενα να σου πω πως λυγισα απο την πικρα μου και την μοναξια μου..
αν θελεις δωσε το χερι σου και αντις για αγκαθια μυρωμενα λουλουδια να στρωσεις στον δρομο μου..
ναι ηρθα παλι σε σενα οπως τοσες φορες..
να μου παρεις τις λυπες θελω και να μου δωσεις λιγες χαρες να εχω...
ειμαι τοσο απελπισμενος ..
πληγη μεσα ειναι η ψυχη μου με ενα φορτωμα απο θλιψη..
θεριο εγινε ο πονος μου που χιμαει να με πνιξει. και οι ελπιδες μου καραβια βυθισμενα..
ναι γυρισα παλι σε εσενα..
σε αναζητω με απελπισια μεσα στην προσευχη μου.
ελα για λιγο να χρωματισεις με το φως σου την πικραμενη μου ζωη..
αχ ! ηρθα παλι σε σενα.. αφου ξερεις..
δεν εχω που να παω..
Ε!
Θελω να ξερεις..
εισαι παντου..
στον αερα που μου παγωνει το αιμα ..
στα φεγγαρια που με μεθουν..
μεσα σε ολα τα γραφτα μου..
στις ζωγραφιες μου..
εδω μεσα που ζω μοναχος μου..
μεσα στη σκεψη μου..
και σ'αγαπω σαν μια οπτασια αποκοσμη..
η μαγεια ηρθε μαζι σου αργα..
εμεινε και εγινε ανικητη..
νιωθω ομως ολα τα εμποδια νικημενα...
επειδη εισαι εδω..
δεν χαθηκες με το ελαφρυ σφυριγμα των τρενων που αλλαξαν σταθμους..
ολη μου η δυναμη εξαντληθηκε ..
δεν θα παλεψω να σε κρατησω..
αν απλωνοντας τα χερια μου φυγεις..
θα μεινω να νιωσω το θανατο..
αυτη την φορα δεν θα ικετεψω..
θα με βρουν νεκρο η αιωνιο..
να ξερεις παλι η νικη ειναι για πολλοστη φορα δικη σου....
Ε!
Για ολα τα βραδια μου που εφυγαν χωρις εσενα δεν εχω τιποτα να γραψω..
δεν εχω τιποτα να πω..
πεθαναν τα ονειρα μου που δεν κατειχες..
αφαιρεσες το παρελθον μου το ισοπεδωσες...
οι φοβοι μου ηρθαν μαζι με σενα μαζι με τον ερωτα..
τους αγαπω..
οσο φοβαμαι εισαι μαζι μου και υπαρχω..
δεν με ενδιαφερει ποσο θα κρατησει η πτηση μας..
ζητω απλα την ωρα που θα φυγεις να χαθω..
μια στιγμη η μια αιωνιοτητα ειναι εξισου παραδεισος να το ξερεις..
οταν εισαι εκει..
δεν ζητησα να μου ετοιμασουν δικτυ για την πτωση μου..
ξερω δεν υπαρχουν εξοδοι κινδυνου..
στα αφιερωνω ολα δικα σου..
ακομη και τη διαφυγη μου..
μεινε μαζι μου ως το τελος...
E!
Θεσσαλονικη Εφετειο..
Η Δικη μου ηταν προκανονισμενη..
η εντολη ειχε νωρις και απο ψηλα δοθει..
θελω ενοχο τον κατηγορουμενο..
ξερω πως αλλη αποφαση δεν θα εκδοθει οσο δικαιο και αν ειχα..
τους ακουγα εκει ορθιος ακινητος οπως στεκομουν μπροστα τους στο εφετειο..
οταν μου ειπαν την ποινη...
σηκωσα το χερι μου και φωναξα προς την εδρα.
με ολο το σεβασμο κυριε προεδρε κοιταξτε πισω σας ψηλα..
η εικονα του Χριστου σας κοιταζει..
επεσε σιωπη μεγαλη..
φωναξα ειναι αδικο εχω εκτισει ολη την ποινη μου σχεδον.. μερες λιγες μετρω τωρα..
πρεπει να βγω..
διαβαστε τη συμπεριφορα μου ηταν αψογη διαβαστε την καταθεση μου..
δειτε τη δικογραφια μου παλι εχω δικαιο και το θελω φωναζα..
οριστε στα χερια σας ολες οι αποδειξες μου..
επεσε παλι σιωπη...
εκεινη τη στιγμη δεν λυπομουν τον εαυτο μου αλλα μονο αυτους λυπομουν που με δικαζαν
με του αλλου τη φωνη...
το μονο αδικο νομιζω στο σκαρτο αυτο παιχνιδι της δικης μου χθες στο εφετειο..
ειναι που η αληθεια που ειχα φορεσε σιωπη.
δεν ηταν το ονομα μου φιλοχριστος στη δικη και στην αιθουσα που πεθανε απο τη ντροπη...
στο εφετειο..
αλλα το δικο τους ολων των δικαστων και των ενορκων μαζι..
με αυτο το αδικο που μου εκαναν παλι..
ξερω καλα γιατι βουλεματα και αποφασεις ηταν ολα μιλημενα απο νωρις..
στην ενοχη δεν εβαλαν ποινη αλλα δικασανε εναν αθωο.. εμενα..
ποσο δικαιο ειχα το ηξεραν ολοι οι δικαστες αλλα γνωστοι και αγνωστοι...
το δικαιο ομως το εδωσαν στην ενοχη που με παγιδεψε..
θα θελαν να ειμαι ενοχος και οι δικαστες σωστοι για να αποδιδεται απο αυτους σωστα η δικαιοσυνη...
τι αλλο να πω δεν ξερω.. νιωθω θλιψη για αυτους..
μερα μεσημερι η θεσσαλονικη για μενα μουντη ..
πηρα το δρομο της επιστροφης μου..
κλειστηκα στο κελι μου ...
ο καφες δεν πινοταν με τιποτα..
απο τη στεναχωρια μου...
εκατσα κατω στο τσιμεντο..
τα πρωτα δακρυα εβρεξαν το τσιγαρο μου..
εβγαλα τις εικονες απο την τσεπη μου..
κοιταζοντας τες ειπα..
τωρα με την αδικη αυτων των ανθρωπων την ποινη οταν μια μερα στους ουρανους θα βρεθω..
ξερω θα με περασουν παλι απο δικη και εκει..
αλλα απο το κριτη θα αθωωθω....
συνεχιζεται.. με την απολογια μου ...και την ετυμηγορια..
Ε!
Εφετειο..
ηταν ολοι εκει και με περιμεναν...
εφτασα στο διαδρομο..
εκανα μετανοια φιλησα το χερι του γεροντα μου λεγονας ευλογησον και φιλωντας σταυρωτα..
πρωτον πρωτον..
μετα αγκαλιασα και φιλησα την μανα μου το ιδιο..
μετα ολες της φιλες μου μια μια που ηρθαν απο ολα τα αγαπημενα μου σαιτ για συμπαρασταση και για να με δουν..
ευχαριστω πολυ ελεγα σε ολες αγκαλιαζοντας μια προς μια και φιλωντας τες σταυρωτα...
ηταν η ναντια η μαρια η γιωτα η μιραντα το σοφακι η ζωη η νινα η μαγδα και η αθανασια με τον γιο της μαζι..
κατσε μου λεει η ναντια να σου φιαξω καλυτερα την κοτσιδα σου και με εφιαξε..
μισο τους ειπα και πηγα μεσα στην αιθουσα και φιλησα το ευαγελιο κανοντας προσευχη...
γυρισα στις φιλες περιμενοντας να αρχισει η δικη μου..
ποσο χαρηκα που ηταν ολες κοντα μου...
πεταχτηκε αμεσως η μαρια και ειπε πες μας πια ειναι η Μαγισσα σου που γραφεις...
και εγω ειπε η γιωτα θελω να μαθω πια ειναι..
χαμογελασα και δεν ειπα τιποτα..
η μιραντα με ρωτησε το ξερει η Μαγισσα πως εχεις δικη σημερα..
δεν απαντησα..
η νινα εβγαλε την τελευταια αναρτηση μου απο τη τσαντα της και ζητησε να της γραψω κατι πανω..
σαν αυτογραφο ας πουμε...
σε ευχαριστω πολυ που ηρθες σημερα εδω για μενα συμπαρασταση μου δινεις δυναμη παντα να το θυμασαι.. Ε!
καθε πρωι χαραματα και εγω μπαινω οπως μου ειπες να σε διαβασω στο σαιτ μου με αγωνια να δω τι θα γραψεις σημερα..
μου ειπε η νινα..
και εγω ειπε η κυρια ζωη μου το ειπε η νινα που να μπαινω να σε διαβαζω..
εγω σε εχω αρχικη σελιδα ειπε η γιωτα και γελασεμε ολοι μαζι..
ναι ειπε η μαρια το εχω δει σπιτι της στον υπολογιστη της...
η μαδγα ειπε οταν σε διαβαζω κλαιω δεν μπορω παναθεμα σε ετσι οπως γραφεις..
εγω εχω καιρο να μπω ειπε η αθανασια..
εγω μπαινω και βαζω σχολιο και αφιερωνω τραγουδακια ειπε το σοφακι...
φιλες μου με τιμα ολα αυτο που κανετε αλλα για σημερα που ειστε εδω δεν εχω λογια..
η χαρα μου μεσα μου μεγαλη..
σας ευχαριστω πολυ πολυ ολες ειπα...
σας ευχαριστω γιατι αυτο ειναι το μυστικο της αισιοδοξιας μου και γραφω..
γραφοντας περναει ο καιρος μου εκει μεσα χαρι σε σας φιλες μου..
γιατι ξερω με διαβαζετε ...
πρεπει ομως να γινεται και εσεις φανερα μελη στα αγαπημενα μου σαιτ..
αφου ειστε χρονια μελη εκει να κανετε αναρτησεις και να αφηνετε και σχολιο..
ειναι καλυτερα ετσι τους ειπα..
βγαλαμε φωτογραφιες ολοι μαζι κανοντας χρεη φωτογραφου με το κινητο της η γιωτα μας..
η φιλη μου το σοφακι διπλα μου χαμογελουσε συνεχεια και με αγκαλιαζε..
μου κραταγε τον φραπε μου στο χερι της..
και γνωρισε απο κοντα την μανα μου..
με ολες μιλησα και απαντουσα σε οτι με ρωταγαν για της συνθηκες εκει και αλλα..
θα τα ακουσετε ολα μεσα στη δικη ειπα..
περιμεναν ομως να δουνε τι λεγαμενη να ερθει να δουνε πια ειναι..
θα σας τη δειξει το σοφακι πια ειναι ειπα την ξερει πολυ καλα..
ποσο καιρο ειχα να δω κοσμο να με στηριζει ενιωσα ομορφα μεσα μου που ηταν ολες οι φιλες μου σημερα εδω μαζι μου..
χαμογελουσα αλλα η αγωνια μου μεσα μεγαλωνε οσο πλησιαζε η ωρα...
ο γεροντας μου εκανε νοημα κατσε κατσε με τις φιλες σου μου ειπε..
και πηρε την μανα μου και πηγαν μεσα στην αιθουσα μαζι..
μιλησα λιγο με το δικηγορο μου στα γρηγορα σαν επαναληψη ας πουμε...
να σε δω πως εισαι μου λεγει με το κουστουμι.. δεν φοραω ποτε γραβατα δεν την θελω δεν την μπορω του ειπα..
με επιασε και εφιαξε λιγο το σακακι μου και το παντελονι μου μπροστα πισω..
οκ ειπε..
ωπ! δευτερο τσιμπημα μεσα μου..
παγωσα αμεσως και ενιωσα τον ιδρωτα να τρεχει μεσα μου..
ο δικηγορος κοιταγε στην ουσια της τσεπες μου να δει αν εχω μεσα το στικακι τις φωτογραφιες και της αποδειξεις μου ...
ηταν δικος τους δεν εκανα λαθος τον καταλαβα απο χθες με αυτο που ειπε..
ευτυχως δεν με εψαξε στις καλτσες μου..
κουνια που σε κουναγε ειπα μεσα μου νομιζεις πως εισαι ξυπνιος ..
γυρισα στης φιλες μου που δεν καταλαβαν τιποτα ..
εκεινη την ωρα ηρθαν η λεγαμενη με μαυρα μεγαλα γυαλια..
μαζι της η φιλη μου η δημητρα μαρτυρας ομως υπερασπισης της λεγαμενης..
και οι δικηγοροι της..
ποσους μηνες ειχα να την δω τη λεγαμενη...
μπηκαν αμεσως στην αιθουσα ..
οταν την ειδα κατι ενοιωσα μεσα μου...
καταλαβαν οι φιλες μου πια ειναι η λεγαμενη..
οι αστυνομικοι μου εκαναν νοημα επρεπε να μπουμε μεσα...
μπαινοντας μεσα εκανα 5 κλικ στο στυλο που ειχα στα χερια μου προς το γεροντα μου που καθοταν μια σειρα πισω μου..
καταλαβε αμεσως...
καθισαμε απο την αλλη πλευρα δεξια μπροστα..
ουτε γυρισα να την κοιταξω..
ανεβηκε πρωτος στην εδρα ο προεδρος..
μετα οι δικαστες και ο εισαγγελεας φωναζε ονοματα απο την αιθουσα..
φωναζε τους ενορκους να ανεβουνε πανω στην εδρα...
συνεχιζεται.. με το η αληθεια φορεσε σιωπη..
Ε!
Φιλες μου και φιλοι..
εχθες ειχα γενεθλια..
ηταν μια ξεχωριστη μερα χθες για μενα γιατι χθες γινανε πολλα..
περασε ενας χρονος ακομη απο πανω μου..
περυσι εγραψα και παλι και ημουν ολο ευχες..
φετος δεν εκανα καμια ευχη για να ερθει το ζητουμενο μου.. η λευτερια μου..
αν με ρωτατε ποσα κλεινω κοντευω κοντα στα 48 και κατι..
μπορει να μεγαλωνω σε χρονια αλλα δειχνω πολυ νεωτερος...
μονο που μεσα εδω ασπρισαν τα μαλλια μου..
ξερω σε μερικους φιλους δεν τους αρεσει που μεγαλωνουν να εχουν εναν ακομη χρονο στη πλατη αλλα η αληθεια ειναι αυτη...
μεγαλωνουμε..
παντα ομως τετοια μερα γενεθλιων με πιανει μια διαθεση να σκεφθω τη διαδρομη της ζωη μου..
να πω μονος μου πετυχα στη ζωη η δεν πετυχα..
και αυτο θα το ξερω σημερα αν πετυχα που ειναι το μεγαλο δικαστηριο μου στο εφετειο..
σε δυο δικες που θα κριθουν πολλα...
τα γενεθλια μου χθες..
και τι αλλο καλυτερο δωρο να παρω απο αυτο που πηρα..
μεσημερι εκτακτο επιτακτικο επισκεπτηριο ειχα..
ηρθε η μανα μου μαζι με τον πνευματικο μου γεροντα και το δικηγορο μου..
μου εφερε το κουστουμι μου για τη δικη αυριο και ενα ταπερ ραβανι και αλλα πολλα..
μανα ειναι πως να ξεχασει τα γενεθλια μου αγκαλιες δακρυα κλαμα και πονο και χαρα εχθες ολα μαζι...
ηθελα να ειμαι και εγω στη δικη σου παιδι μου με κλαμα μου ειπε...
καλα εκανες και ηρθες τι ειπα..
καθε φορα ομως που αγκαλιαζω την μανα μου μισω τον εαυτο μου..
ευλογιες μετανοιες αγκαλιες προς το γεροντα μου πολλες και το δωρο του ενα μικρο προσευχηταριο του χριστου...
και μια εικονα πλαστικοποιημενη της παναγιας μας...
θα την εχεις αυριο μαζι σου μεσα απο το κουστουμι σου μου ειπε..
ναι γεροντα μου οτι πεις εσυ θα κανω να ειναι ευλογημενο απαντησα..
ειπαμε πολλα ειχαμε χρονο να μιλησω με τον δικηγορο μου..
καναμε επαναληψη τι θα πουμε αυριο στη δικη.. με βοηθησε σε πολλα του εδειξα ολο το αρχειο μου και της αποδειξεις που εχω..
αυριο παιζω το τελευταιο μου χαρτι..
ολα θα τα πω και ας ντροπιαστει η λεγαμενη που με εχωσε μεσα..
ειπα στο δικηγορο οτι εμαθα οτι η λεγαμενη ανεβαινει με δυο δικηγορους απο μεγαλο γραφειο...
το ξερω ειπε και αλλαξε κουβεντα..
ωπ! ενα τσιμπημα ενιωσα μεσα μου ..
το αφησα στη σκεψη μου θα το δω μετα ειπα..
δεν μας νοιαζει ειπε ο δικηγορος μου με τα πιεστηρια που εχουμε θα αθωωθεις η θα μειωθει πολυ η ποινη σου..
εφετειο ειναι αυτο...
θελω να προσεξεις την εμφανιση σου παιζει ρολο μεγαλο στο δικαστηριο...
παιζει ρολο και στα ματια στον προεδρο τα κοιταζει ολα τα ελεγχει...
αστο πανω μου αυτο θα ειμαι στην πενα..
του απαντησα..
του εδωσα ολο το ημερολογιο μου να το διαβασει αυτα που εγιναν τοτε ολες της φωτογραφιες που ειχα και το βιντεο που εχω..
ειπαμε πολλα η χαρα μου μεγαλη που τους ειδα αλλα μεσα μου εχω και μια πικρα..
και αγωνια μου μεγαλη που δεν εφευγε το τη θα γινει στη δικη μου αυριο..
χωρισαμε παλι με αγκαλιες κλαμα η μανα μου και ο γεροντας μου..
μην κλαις της ειπα θα σε δω παλι αυριο στο δικαστηριο δακρυζοντας και εγω ..
και ο κομπος της φωνης μου να ειναι στο λαιμο μου απο τη συγκινησι μου...
χωρισαμε τους πηγα μεχρι την εξω πορτα αγκαλια το χερι μου στους ωμους της μανας μου.
γυριζοντας στο κελι ειδαν τα αλανια τι εγινε τους μοιρασα τη ραβανι και κλειστηκα στο κελι μου και..
εκανα προβες μπροστα σε ενα μικρο σπασμενο καθρεπτακι κρυφα που εχω..
τα ελεγα απ'εξω και με τη σειρα την απολογια μου..
πολλες φορες να τα μαθω πιο καλα και απ'εξω..
αργα διαβασα το μισο προσευχηταριο που μου χαρισε ο γεροντας μου...
νυχτα και δεν κοιμηθηκα καθολου μεχρι το κουστουμι μου φορεσα τη νυχτα να δω αν μου κανει...
εβαψα τα παπουτσια μου κοιταξα τη πουκαμισο θα φορεσω λευκο τι αλλο ειπα...
κοιταξα τι αλλα πραγματα εφερε η μανα μου στο σακο μεχρι καινουργιες καλτσες οκ ειπα...
προχωρημενη η νυχτα τραβηξα πολλες φορες κομποσχοινι και κοιμηθηκα...
ζητημα να κοιμηθηκα δυο ωρες..
χαραματα εκανα φρεπε καπνισα δυο τσιγαρα πρεπει να κανω και την αναρτηση μου ειπα..
εκανα παλι προβα απο τα γραφτα μου να δω τα λεω καλα..
πηγα στο μικρο μου εικονοστασι εκανα την προσευχη μου φιλησα ολες της εικονες μου παρακαλωντας να πανε ολα καλα..
στματησα μπροστα στη φωτογραφια της Μαγισσα μου και ειπα..
Μαγισσα μου ευχησου να μου πανε ολα καλα σημερα..
το πρωι 8 η ωρα ετοιμος να τους περιμενω..
τους περιμενω να με παρουν συνοδεια για το εφετειο...
συνεχιζεται..
Ε!
Μαγισσα μου..
τοσο χρονων που ειμαι δεν ηξερα ποτε το ονομα της αγαπης ωσπου σε γνωρισα..
δεν ηξερα ακομη τη μορφη της αγαπης ωσπου σε θωρησα..
ποτε στη ζωη μου δεν γνωριζα τη φωνη της αγαπης ωσπου μου μιλησες..
δεν γνωρισα το αρωμα της αγαπης ωσπου μου εστειλες γραφτο το φιλι..
δεν ηξερα καν την αφη της αγαπης ωσπου ηρθες τοτε και με αγγιξες..
αληθεια σου γραφω δεν γνωριζα το ειναι της αγαπης πιο ειναι..
ωσπου εσυ την καρδια μου ανοιξες...
τωρα ψυχη μου εφυγες..
εφυγες μαζι με τον ανεμο μια κρυα νυχτα..
νιωθω την ψυχη μου ακομη να λυσσομαναει εδω που ειμαι..
η αδικη φυγη σου εγινε πονος μου σαν το κρυο χερι του δρακου των παραμυθιων που εγραφες..
νιωθω τη φυγη σου να μου στραγγαλιζει το λαιμο μου..
που χαθηκες μεσα στο κοσμο μου λες..
πολυαγαπημενη μου ποτε δεν σου ειπα οσα επρεπε οσα ηθελα..
δεν προλαβα ισως..
μα δεν πειραζει..
λενε ομως οτι η αγαπη δενει τις ψυχες και αυτη η αγαπη μου θα σε ακολουθει στα κρυφα παντα..
θελω να ειναι ευλογημενος ο τοπος που περπατας..
και φωτεινος να ειναι ο δρομος σου..
και αν τα βηματα σου σε φερουν ποτε εδω μεσα που ειμαι...
εστω και για ενα μικρο γεια στο ταπεινο μου μπλογκ..
θα σου γραφω ακομη περισσοτερο...
E!
Καθε πρωι στην ιδια φυλακη στο ιδιο μικρο κελι μου εδω πανω..
ζωγραφιστο σηκωνω το σταυρο μου..
Ενα κομματι απο τον ουρανο της θεσσαλονικης
εχω για καδρο στο μικρο παραθυρακι μου..
Ασπρα σπιτακια καπου βλεπω σαν εξοχικα να ειναι εκει μακρυα που ειναι..
και πρασινο βαθυ στις αδειες θεσεις πολλες..
εχω για φοντο βουνα γυμνα μα συμπαθητικα ειναι οπως τα βλεπω απο εδω ..
Και εδω μεσα σκορπιο το μυαλο μου στα χαρτια στα τετραδια μου..
μα μια καταχνια τη σκεψη μου να μου τυλιγει
στο καδρο μου καρφωνεται η ματια μου
και απο το παραθυρο η ψυχη μου ζητα να φυγη...
ομως καθε μερα καθε ωρα καθε στιγμη με την καρδια μου και τον νου τραβω για το ονειρο μου.
μα το κορμι μου δεν μπορει να με ακολουθηση..
αποδημητικο πουλι χωρις φτερα λες και ειμαι μενω ανημπορος μεσα στο μικρο μου κελι..
αλλα εχω εξω συνεχεια το κεφαλι μου...
ετσι σαν οχι καταδικος απλα φυλακισμενος με την ελπιδα της λυτρωσης απο τη στενη μου φυλακη..
φαρδαινω καθε μερα με το νου μου τους τοιχους.
πεταει εξω ο νους μου η σκεψη μου..
μα το κορμι μου εδω μεσα δεμενο μενει και ριζωνει.
σαν ενα πουλι σε αξοβεργα..
καθε μερα καθε ωρα καθε στιγμη...
τωρα συννεφα φορτωμενα εξω με οξινη βροχη..
και τα γραφτα μου εδω μεσα..
να αναπαυουν της σκεψεις μου...
Ε!
