Φιλες μου τολμησα και της ειπα την αληθεια ανηκω στους φτωχους..
μαχαιρι εμπηξε μεσα στη καρδια μου και εφυγε απο κοντα μου...
λεγοντας μου Αντιο με την απουσια της..
σφαγμενος απο το χερι της ειμαι μεσα στην αρρενα του παθους..
σφαγμενος σαν ταυρος ειμαι και βογγω..
αποψε η ψυχη μου ουρλιαζει..
τα δακρυα μου σταζουν πανω στο τετραδιο μου που της γραφω..
και το χερι μου τρεμει...
φιλες μου της θλιψης μου της καμπανες αποψε με πικρα κτυπηστε..
και ελατε να σηκωστε λειτουργια αγαπης μεσα στην καρδια μου..
ελατε και αναψτε τα μανουαλια της ψυχης μου..
ριξετε πολυ λαδι στα καντηλια των συλλογισμων μου...
μπαλωστε αν μπορειτε την πληγη στην καρδια μου απο την μαχαιρια της Μαγισσας μου...
να μην την βλεπει η ψυχη μου και πονει..
τα δακρυα μου κεντημενα τα εκανα και τα κρεμασα στο στηθος μου..
να τη θυμαμε παντα..
αποψε αισχροκερδης ειναι και η λυπη μου..
αποψε δεν μπορω να σωπασω γιατι πονω..
ματωνω μεσα μου απο την ψευτικη πλαστογραφημενη αγαπη της...
Μαγισσας μου..
Ε!
Νυχτα και αποψε σε φερνω και παλι μεσα στη σκεψη μου και δακρυζω..
νυχτα και η σκεψη μου για σενα μου ξεσκιζει τη σαρκα της ψυχης μου..
η φωνη μου μιση μα ψιθυριζω το ονομα σου..
που να εισαι τωρα σκεφτομαι τι να κανεις..
τωρα οπως καθομαι σου γραφω νιωθω μεσα μου κατι σαν μαχαιρι..
νιωθω την καρδια μου να εχει ματωσει..
η μοναξια μου δεν λεει να με αφησει..
νυχτα και να θελω να γραψω παλι οχι για μενα αλλα για σενα..
ονειρευομαι την πολη που εκει ζεις..
να ερθω να σε δω θελω να ταξιδεψω με τα φτερα της ελπιδας..
νυχτα αργα να ειναι και μονος μου κοιτω τη φωτογραφια σου στα κρυφα..
αφηνω τα ονειρα μου να με απογειωσουν σε ονειρα που δεν θα γινουν ξερω ποτε..
δυστυχισμενη ειναι η ψυχη μου και η σκεψη μου σε φερνει συντροφια..
επιμενω να κρατω αναμνησεις μεσα μου..
το ποτηρι της πικρας μου μισογεματο ειναι και να επιμενω να μετρω..
της ωρες του πονου μου..
Μαγισσα μου που να εισαι τωρα αναρωτιεμαι μοναχη οπως εισαι ..
ανικανοποιητα τα ονειρα μου ολα..
ανοικανοπιητοι και οι ποθοι μου μεσα μου να βραζουν..
ποσα χιλιομετρα να μας χωριζουν δε ξερω...
μα ξερω μας χωριζουν πολλα..
αποψε τα ονειρα μου και η νοσταλγια μου να σε δω μου πληγωνουν την ψυχη μου..
Μαγισσα μου..
η σκεψη μου παλι σε σενα πετα στα ονειρα των αισθησεων ξεγελασμενη ειναι..
απο τη παρουσα απουσια σου...
Ε!
Μονος θεατης της ζωης εμεινα για παντα..
ωρες ατελειωτες παρεα με τη μοναξια μου..
στεκομαι μπροστα στο ονειρο της ζωης που δεν γινεται ποτε..
σε σταση ικεσιας ικετευω τη ψυχη μου να αντεξει..
τα ματια μου υγρα απο τα δακρυα παντα καταντανε σε πονο..
κλεισμενος μεσα στο δωματιο μου παρεα με τη μοναξια μου..
κανω σιωπη για να ακουσω τους κτυπους της καρδιας σου..
και το μονο που καταφερνω Μαγισσα μου ειναι να νιωθω την απουσια σου πιο πολυ εντονα..
φθινοπωρο εξω μα για μενα ειναι χειμωνας που απλωνεται μεσα στη ψυχη μου...
μοναξια σιωπη παντου λες και εφτασα στο τερμα της ζωης..
δακρυα στα ματια μου που δε καταφερα να σε δω ξανα..
προσπαθω να φυγω με αξιοπρεπεια οπως ηρθα κοντα σου..
μα δε τα καταφερνω..
και αυτο ειναι που με σκοτωνει μεσα μου..
ζητω συγνωμη απο τα ιδια μου τα δακρυα...
παγιδευμενος ειμαι στην ομορφια της φωτογραφιας σου..
αποψε σου γραφω απλως να καταθεσω τη ψυχη μου..
και της αναμνησεις μου...
και αν αποψε η καρδια μου μελαγχολει η μοναξια μου εναι που μου λεγει να σου γραψω..
απετυχα να σε γνωρισω ποιο καλα και απο κοντα ξανα..
τωρα μου εμειναν οι αναμνησεις και τα γραπτα μου και κατι ακομη..
οταν μια ομορφη φλογα σβηνει..
ο καπνος μπαινει στα ματια μου και δακρυζω..
παλι για σενα Μαγισσα μου...
Ε!
το ονειρο μου
Αιωνιο και ωραιο ειναι μονο το ονειρο..
ειδα εχθες οτι τρεχαμε πιασμενοι χερι χερι μεσα σε ερημο δρομο..
χαμογελουσαμε και κοιταζαμε ο ενας τον αλλον μεσα στα ματια..
βρεθηκαμε μεσα σε ενα ερημικο σπιτι και εκει..
αγκαλιαστηκαμε και φιληθηκαμε με παθος..
σε πηρα αγκαλια και κολλησα το κορμι σου στο δικο μου..
τη γλωσσα μου μεσα στο στομα σου και γευτηκα για μια ακομη φορα τα χειλη σου..
τα στοματα μας εγιναν ενα ανασαινα με την ανασα σου και τρεφομουν με το κορμι σου..
η καρδια μου κτυπουσε με τους κτυπους της δικης σου καρδιας..
και τα κορμια μας ειχαν γινει ενα..
μια υπαρξη ενα κορμι μια ψυχη κατω απο το φεγγαρι..
γλιστρησε το χερι μου χαμηλα αναμεσα στα ποδια σου και οι χυμοι σου απλωθηκαν στη παλαμη μου...
..σε θελω μεσα μου τωρα ...
μου ψιθυρισες με μια φωνη με παθος...
ανοιξες το πουκαμισο σου και μου προτεινες τα ποθητα σου στηθια εσκυψα και ρουφηξα αχορταγα..
της ρογες σου διψασμενα να ξεδιψασω την αγριεμενη μου ψυχη..
με κοιτουσες και ετρεμες και εγω σου αφηνα σημαδια πανω στο πανεμορφο κορμι σου..
γονατισα και γευτικα τους χυμους σου..
σε γευτηκα με τον ιδιο τροπο που θα γευομουν το νεκταρ των θεων...
παγιδευμενοι μεσα στο ποθο μας βυθιστικα μεσα σου.
με μια ερωτικη με παθος ιεροτελεστια...
σε πηρα με παθος και οι κραυγες σου ειχαν αντηχηση με μεσα στη νυχτα..
κραυγες σαν ενα ανημερο θηριο που διψουσες για ικανοποιηση..
ασημοχρωμη και ολογυμνη η νυχτα γλυκο το σκοταδι και εσυ στην αγκαλια μου..
μου χαρισες ενα ερωτα με παθος....
θεε μου τι ονειρο ηταν και αυτο χθες μακαρι να γινει πραγματικοτητα..
η φλογα του παθους μου για σενα Μαγισσα μου δε σβηνει ποτε...
Ε!
η νυχτα ερχεται και νιωθεις την αναγκη μιας ερωτικης συντροφιας..
μα ο ερωτας δεν ερχεται οταν την ωρα που τον θελεις..
τωρα στο διανυκτερευων πανδοχειον της καρδιας μου μονο η μοναξια μενει.. ..
εκει στα απομειναρια των καποτε παλιες μου φιλες..
στη μεγαλες σιωπες αναμεσα στα λογια μου προσπαθω με της σκεψεις μου..
να σωσω την ψυχη μου..
στη ζωη μου υπηρχε μια Μαγισσα καλη ας πουμε μα εφυγε απο κοντα μου..
και γω τη μετετρεψα σε πεζοποιηματα ..
με το να της γραφω συνεχως ..
με την αχαριστια της απαντουσα με χαμογελο και με ενα ψιθυρο της καρδιας μου..
το προσωπο μου εχει χαραχθει απο κρυφους καημους..
ποτε δεν ειχα μια γνησια αγαπη στη ζωη μου..
την αναζητησα ομως προσπαθησα ..
τωρα ομως μεσα στην ομορφια της ζωης και την ομορφια των χρωματων της νυχτας..
παρηγορητικα αποψε γραφω παλι για σενα Μαγισσα μου..
και αν η οδυνη της μοναξιας με ακολουθει σαν σκια με της σιωπες αναμεσα στα λογια μου..
σε σκεφτομαι και ας ψυχορραγουν τα ονειρα μου...
Ε!
Μαγισσα μου σιωπλος βαθυς ο λογισμος μου για σενα..
τα γραπτα μου σε πεζοποιηματα μου βγαινουν..
απολυτο ειναι μεσα μου το συναισθημα μου για σενα..
και ενα ηφαιστειο ειναι η καρδια μου φωτοκτρατημενη..
ανεγκαταλειπη η φτερουγισμενη μου σκεψη γιατι μονο εσυ εισαι..
η ελπιδα το ιδανικο μου το ιερο και το μεγαλο..
καθως σε ονειρευομαι παντα..
μεσα μου νιωθω ωκεανος να ειναι τα ριγη μου και ενας λυγμος η σκεψη μου..
Ονειρο μου Εσυ..
κεραυνος με αγωνια ο ερωτας μου μεσα στο νου μου..
σιωπηλος προσευχομαι και μυστικες οι προσδοκιες μου αστερομαχουν..
να γλυκοριζωσουν στην ψυχη σου...
σκεφτομαι τα ομορφα τριανταφυλλοχειλα σου..
σαν αμαρτια μεσα μου.
και σκεψη μου ειναι σαν να γλυκομαχουν με τα δικα μου χειλη...
με οργη ειναι οι συλλογισμοι μου για σενα...
ενα διαμαντι εισαι μεσα στο ονειρο μου...
και αν ειναι ενας λυγμος η σκεψη μου η μορφη σου διαφανη ειναι μεσα στη ψυχη μου..
μυστηριο κρυφος ο ποθος μου παντα να ειναι..
και το παθος μου σπαθι σιωπηλο καρφωμενο στη καρδια μου..
Ονειρο μου εσυ...
υπαρχει αιτια που παντα σε ονειρευομαι υπαρχης μονο εσυ ...
ισως να μην υπαρχει αντρας ανταξιος στη καρδια σου μια θεση να βρει..
για μενα εισαι οτι το πιο τελειο που ο θεος και η φυση εχει πλαση..
ειναι αληθεια οτι εισαι σπουδαια γυναικα υπεροχη και μορφωμενη..
και ομως ειμαι τοσο μικρος...
Μαγισσα μου μπροστα στο μεγαλειο σου συγχωρεσε με...
που τολμω να σε ονειρευομαι και να σου γραφω..
Ε!
υπαρχει εδω στο σπιτι μου η μικρη μαγεμενη μου αυλη..
ειναι ο τοπος μου η αγαπημενη μου μερια που καθομαι παντα εκει..
αναμεσα στα λουλουδια της μανας μου και στο εκκλησακι της αυλης μας..
το μικρο μου τραπεζακι στην ακρη να καθομαι με της ωρες αλλωτε να πινω καφε..
και αλλωτε να γραφω..
υπαρχει η αγαπημενη μου μερια στην αυλη μια αγαπη μεγαλη που κραταει παντα..
και χωρις θυσιες προδοσιες και συγνωμες..
πολλα μεσανυχτα καταφευγω εκει στην αυλη με ματια δακρυσμενα...
και ωσπου να σκουπησω το πρωτο δακρυ η να φυσηξω τη μυτη μου στο δευτερο χαρτομαντηλο..
νιωθω μεσα μου σαν χαιδεμενος απο την μαγεμενη μου αυλη..
η αυλη μου βλεπει τα ελλατωματα μου...
βλεπει τη θλιψη μου τη μοναξια μου και της αμαρτιες μου ας πουμε..
η αμαρτια μου ειναι πως λαχταρουσα να ειμαι σε βεραντα οροφου με τα ποδια μου απλωμενα..
πανω στα καγκελα και να χαζευω...
μα η αυλη μου ειναι υπεροχη και δεν την αλλαζω με τιποτα αυτο και αν ηταν για μενα προδοσια..
καθε πρωι η απρογραμματιστη μερα μου απο εκει απο την αυλη μου ξεκιναει...
η αυλη μου μονο αυτη με εχει δει με το βρακι της νυχτες και με τη ξεχειλωμενη φορμα μου..
με τα παπουτσια μου τα τρυπια και γυμνο τωρα το καλοκαιρι απο τη μεση και πανω....
και κατι αργα νυχτες να ειμαι χαζομεθυσμενος απο τα ουζακια μου που επινα..
ακουγοντας τα αγαπημενα μου ρεμπετικα...
η αυλη μου μονο αυτη ξερει πια ειναι το αληθινο ονομα της Μαγισσας μου..
το βλεπει μονο αυτη που ειναι γραμμενο στο τοιχο κατω απο το παραθυρο και πανω στο τραπεζακι μου...
μονο η αυλη μου με βλεπει να πινω τα τσιγαρα μου να να ξεφευγω και να ουρλιαζω...
Αχαριστη Μαγισσα με λαβωσες...
ξερει ολα μου τα μυστικα και ειμαι παντα ησυχος μεσα μου που μου κρατα τα μυστικα μου..
ειναι η υπεροχη μαγεμενη μου αυλη που με ξεκουραζει οταν βρισκομαι αναμεσα στο αγαπημενο μου..
νυχτολουλουδο το γιασεμι κατω απο το αγιοκλημα αναμεσα και ο βασιλικος παντου σε αναμικτα αρωματα..
η αυλη με το πρεβαζι το μικρο να αφηνει η μανα μου το θυμιατο με το λιβανι της παναγιας..
η αυλη μονο με βλεπει να αυτοβασανιζομαι το τι θα γραψω παλι στο τετραδιο μου...
και τελος στην αυλη μου Μαγισσα μου...
ολα σε θυμιζουν...
Ε!
Καθισμενος εξω στην αυλη μου απο τα χαραματα..
πινω καφε και καπνιζω βαρια τσιγαρα..
το τασακι μου εχει γεμισει..
μελαγχολικη και η σκεψη μου σε σενα..
η θλιψη μεσα μου εχει φωλιασει και η μοναξια μου εγινε βασιλισσα..
διαβαζω ενα απο τα τετραδια μου που εχω γραψει εκει για σενα..
και η καρδια μου μεσα μου σπαρταραει..
μελαγχολικο ειναι το πρωινο μου και μολυβενιος ο ουρανος..
χαμογελω πανω στα γραπτα μου καθως διαβαζω αυτα που σου εχω γραψει..
σπαρταραει η καρδια μου ετσι οπως σε διαβαζω..
παλι πρωι πρωι με γρατσουνισες μεσα μου με τη σκεψη ...
βλεπωντας τα ηδονικα σου χειλη και ακουγοντας τους αναστεναγμους μου..
οι σκεψεις μου διαβαταρηκα πουλια ταξιδευουν σε σενα..
ο ηλιος ανατελλει μεσα στης σελιδες του τετραδιο μου ..
περιλουζοντας με..
Μαγισσα μου που να εισαι τωρα το πρωι που πινεις καφε..
πως να περνας ..
δεν προλαβα ποτε να σου πω αυτα που ηθελα..
θελω ο καλοκαιριατικος ηλιος να χρυσολαμπει στη βεραντα σου..
καθως εκει εσυ ξεμπλεκεις τα μεταξενια σου μαλλια...
το γραψιμο μου για σενα ποτε δεν θα τελειωσει..
θα ειναι παντα σαν τον ηλιο που θα με πυρωνει μεσα στο στηθος μου..
πρωι πρωι να πινω μονος μου καφε και η καρδια μου να μελαγχολει
για σενα και να λεω μεσα μου ποτε θα με γιατρεψεις..
και αν η ψυχη μου ειναι μεσα στη θλιψη..
εσυ Μαγισσα μου μην παψεις ποτε να μου ληστευεις τα ονειρα μου..
ετσι και αλλιως η ζωη μου χωρις εσενα ειναι γυμνη...
Ε!
Μονο η ζωη που ζω ξερει ποτε ειναι η ωρα να γελασει ειρωνικα μαζι μου..
οταν ολα στη ζωη μου ειναι απλα και ηρεμα..
μπορει να ειμαι μονος μου μα ειμαι ευτυχισμενος..
παντα ολη μου τη ζωη την τακτοποιουσα προσεχτικα μεσα σε μικρα κουτακια.
μικρα ησυχα και τακτοποιημενα..
ζω μονος μου μια λιτη ζωη μοναχικη χωρις ενταση και πολλες φορες χωρις sex...
μεχρι που μια μερα αλλαξαν ολα..
πηγα ενα απογευμα σε ενα γραφειο αρχιτεκτων για να ζητησω να βρω δουλεια..
η αρχιτεκτων δεν ηταν απλα νεα αλλα και ωραια..
ειχε ενα επιβλητικο βλεμμα που δε σου αφηνε περιθωρια επιλογης..
η την αντιπαθουσες η την ερωτευοσουν ας πουμε...
ηταν γυναικα που ζωντανευει της αισθησεις
ωρες ωρες ηταν απομακρη με μια ταση επαρσης που με παγωνε καθε φορα..
που τα βλεμματα μας συναντιοντουσαν..
ασε μου το κινητο σου και φυγε μου ειπε ψυχρα..
και οταν σου τηλεφωνησω να ερθεις με της φωτογραφιες σου θελω να δω τα τζακια σου..
αλλαξε η ζωη μου σκεφτομουν τη θα φορεσω πως θα παω παλι να τη δω..
παντα στη ζωη μου ειμαι ηρεμος με της γυναικες και δεν ανησυχουσα..
μα ποτε δεν φανταστηκα ομως πως θα με προσεχε αυτη..
μερα με τη μερα ολα τα κουτακια της ησυχης ζωης μου ανοιξαν και εγιναν κουβαρι..
με πηρε τηλεφωνο ελα στο γραφειο μου αυριο αργα μπορεις ειπε..
φορεσα το καλο μου λευκο πουκαμισο και πηγα..
ακομα και τωρα θυμαμαι το κτυπημα της πορτας της στο γραφειο..
θα το θυμαμαι παντα σαν ενα εναρκτηριο λακτισμα του βατερλω της ησυχης ζωης μου..
εκεινη αγερωχη οπως παντα ντυμενη με ενα μαυρο τιραντακι φορεμα καλο προκλητικο...
με ενα αβυσσαλεο ντεκολτε θανατος ηταν..
και το βλεμμα της στραμμενο στον υπολογιστη..
δεν με κοιταξε καν απλα μου ζητησε να αφησω της φωτογραφιες μου απο τα τζακια στο γραφειο..
αρχισε να μου μιλαει για διαφορα πραγματα της ζωης..
η φωνη της γλυκια χαμηλη γυρισα και την κοιταξα..
με κοιταγε με εναν τροπο που δεν με ειχε κοιταξει κανενας..
αθελα μας τα χερια μας δυο φορες μπρερδευτηκανε μαζι με της φωτογραφιες μου
σε καποια στιγμη ενοιωσα το χερι της πανω στο δικο μου ειχα παγωσει..
το μυαλο μου ουρλιαζε και καθε κυτταρο του κορμιου μου ειχε ξυπνησει..
ειχα χασει τον ελεγχο τιποτα δεν με σταματουσε την ηθελα απεγνωσμενα..
ξεφνικα σταματησαν ολα τραβηχτηκε απο κοντα μου και εμεινα να την κοιτω ταπεινωμενος..
μου ζητησε ευγενικα να φυγω...
δεν θυμαμαι πως μαζεψα την ντροπη μου δεν μιλησαν καν και εφυγα..
εμεινα στα σκαλοπατια της πολυκατοικιας παγωμενος με το βλεμμα μου στο κενο..
πηγα στη σταση του λεωφορειου και περιμενα μηχανικα σαν να περιμενα κατι να με παρει μακρια απο ολα..
ηρθε και σταματησε μπροστα μου με το αυτοκινητο της..
ηταν εκεινη..
μου εκανε νευμα μπηκα μεσα σαν υπνωτισμενος..
δεν ειχα τη δυναμη να την αντικρυσω..
δρομοι φαναρια κοσμος ηταν απλα εικονες για μενα..
δεν ανταλλαξαμε λεξη σαν να ημασταν δυο αγνωστοι..
με πηγε στο σπιτι της..
η πορτα του διαμερισματος εκλεισε πισω μου και με τραβηξε πανω της..
θεε μου μυριζε τοσο ομορφα..
τη φιλαγα ασταματητα με ενα παθος που ομοιο του δεν εζησε ποτε στη ζωη της..
την πεταξα με ορμη πανω στη πορτα και σηκωσα το φορεμα της..
τυλιξε τα ποδια της πανω μου και την εκανα δικια μου..
χωρις χαδια χωρις ερωτα και χωρις ομορφα λογια αγαπης..
ηθελε να την πονεσω τα χερια μου ειχαν μπερδευτει στα μαλλια της που την τραβαγα δυνατα..
καθως εμπαινα με δυναμη μεσα της..
με ενιωθε σε ολο της το κορμι με ολο μου το ειναι..
φωναζα απο ντροπη απο πονο απο ποθο δεν ξερω και εγω..
δεν αντισταθηκα σε τιποτα ημουνα δικος της..
το κορμι μου ετρεμε η ψυχη μου εφευγε τελειωσαμε μαζι σαν να μην ειχαμε τελειωσει ποτε στη ζωη μας..
γυμνοι κατω στο πατωμα δυο υγρα κορμια ενα...
της αναψα τσιγαρο και της το προσφερα χωρις να μιλησω..
δεν ηξερα αν επρεπε να την μιλησω νομιζα πως αν της μιλουσα αυτο το ωραιο που εζησα θα τελειωνε...
ο ηχος απο το κινητο μου με ξυπνησε απο το ερωτικο μεθυσι μου με τρομαξε..
τιναχτικα πανω τρομαξα σαν ενα μικρο παιδακι που πιασανε να τρωει κρυφα το γλυκο απο το βαζω..
μην φυγεις μεινε μαζι μου αποψε ολη την νυχτα μου ειπε..
εμεινα κοντα της με μεγαλη χαρα και ευτυχια μεσα μου...
εκανα πεντε μερες να παω στο γραφειο της για να την δω..
εμεινα μονος μου προσπαθωντας να σκεφτομαι συνεχεια τα φιλια της τον ερωτα της..
της προστυχες κουβεντες που μου ελεγε ολη τη νυχτα που το καναμε...
σκεφομουν συνεχεια το ριγος απο το κορμι της...
αυτες οι δικες μου ερυννυες με αφηνουν ξαγρυπνο τωρα κατι βραδυα...
την νοσταλγω αν και αυτο το ωραιο που εζησα το εγραψα αμεσως στο τετραδιο μου να υπαρχει..
με ευλαβεια διπλωσα το κατω εσωρουχο της που της πηρα βαζοντας το στα κουτακια που εχω εγραψα το ονομα της..
αρχιτεκτων και απο κατω ενας ξαφνικος ερωτας..
πηγα στο γραφειο της εμαθα η αρχιτεχτων εφυγε για παντα στη σουηδια..
μου αφησε να παρω τη δουλεια και να κανω το τζακι που διαλεξε και της αρεσε...
Ε!
