Σαρανταεπταρης μονος ψαχνει..
στα 47 μου χρονια ειναι μαρτυριο ενας αντρας να ειναι μονος του..
ξοδεψα τη μιση μου ζωη κλεισμενος μεσα στο γραψιμο..
και εχασα τη γευση τη χαρα της ζωης αφου το βλεπω μεσα μου να ειμαι ενας δυστυχης..
ολοι οι φιλοι μου με φωναζουν τρελος μοναχος...
και εχουν δικιο σε αυτο..
γιατι ισως τα ονειρα μου και οι φαντασιωσεις μου πολυ συχνα ξεπερνουν..
ολα τα ορια της πραγματικοτητας σε ολα τα επιπεδα..
αρκετες φορες μεχρι τωρα εχω αποριψει πολλες προτασεις γαμου..
που μου εχουν γινει μεχρι και τωρα...
να πω εδω εντος εισαγωγικων μετριου βεβαιως επιπεδου...
διοτι μεσα μου θεωρουσα πως οτι οι ικανοτητες μου ειναι για πολυ ψηλοτερα..
με ενα αποτελεσμα να μην εχω μια γυναικα εδω και αρκετο καιρο διπλα μου..
στη ζωη μου απερριψα της γυναικες που με πλησιασαν ..
γιατι περιμενω ισως τη μαγισσα μου πανω σε ασπρο αλογο ας πουμε...
ετσι και τωρα που γραφω και για πολυ πολυ καιρο ειμαι χωρις σχεση..
σε ολους τους τομεις της ζωης μου...
χωρις να θελω να ενεργω με αυτον τον τροπο..
φοβαμαι οτι εχω αρχισει να γινομαι ενας δυστυχης αντρας στη ζωη μου..
πρεπει σιγουρα να αλλαξω..
αλλα δεν βλεπω να τα καταφερω..
χαμογελω που εδινα συμβουλες σε φιλους και φιλες μου σε πολλα...
οπως τους ελεγα πως το μυστικο της επιτυχιας ειναι να τολμας να αγγιξεις αυτο που ονειρευεσαι..
και ποτε να μην μενουν στη συγκριση με τους γονεις τους και την ηλικια τους..
ελεγα επισης να μη ζητανε απο αλλους ανθρωπους η απο το θεο να τους λυσουν τα προβληματα τους..
αφου η λυση τους εξαρταται απο τους ιδιους..
εδινε συμβουλες σε αλλους αλλα για τον δικο μου εαυτο ποτε δεν εκανα τιποτα..
γιατι ειχα μεσα μου τη φιλοσοφια οτι ο σημαντικοτερος φιλος και εχθρος μου ειναι ο ιδιος ευατος μου..
λεγω να αφησω αυτη τη νεοτροπια που εχω μεσα μου...
και να σβησω απο το τοιχο στο δωματιο μου αυτο που εχω γραψει..
το ποτε μην παραπονιεσαι στη ζωη ποτε μην εξηγεις...
να αφησω και λιγο το γραψιμο και τη μοναξια μου και να βγω εξω..
να δω τη ομορφια της ζωης..
ποιος ξερει ισως σε καποια στροφη σε καποια γωνια του δρομου να με περιμενει..
με ενα λουλουδι η με ενα βιβλιο ας πουμε...
καποια γυναικα και εμενα τον τρελο μοναχο..
η και να μου κλεινει το ματι απο καπου μακρια ας πουμε....
ισως να χρειαζομαι να ανασυνθεσω το νοημα της ζωης να ξεφυγω απο το γραψιμο και να κατανοησω το νοημα μιας γυναικειας συντροφιας...
και να παψω να πιστευω στη προδιαγραμμενη μου μοιρα..
και στο καρμα..
γιατι αν μεινω και αλλο μεσα σπιτι μου κλεισμενος μονος μου και να γραφω..
το βλεπω δε θα αργησω να χτυπησω τη πορτα ενος ψυχολογου...
Ε!
η Μαγισσα μου ειναι μια τυρρανικη γυναικα αδιστακτη δυναμικη και αυτοκαταστροφικη..
αλλα ειναι ομως αδυναμη πληγωμενη τρυφερη αφοσιωμενη διψασμενη για αγαπη και ερωτα..
ονειρευεται τη ζωη μονη της αυτη που δεν εζησε..
δεν τολμα να δωσει μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο της..
στη ζωη και στον ερωτα..
δεν θελει να αφησει πισω οτι την πονεσε πολυ..
δε νοιωθει ισως ετοιμη ακομη να απομυθοποιησει το παρελθον της..
και να δει την ζωη και το αυριο..
εχει συμφιλιωθει με την καθε πτυχη του εαυτου της..
και δεν την νιαζει ποια για τιποτα..
δεν θελει να δωθει σε εναν κρυφο υσχυρο με παθος ερωτα που της κτυπα τη πορτα..
φοβαται την αυστηρη κλειστη κοινωνια της εκει που ζει..
την μικροτητα την υπερβολη και το περιβαλλον της ..
δε ξερει πως το πεπρωμενο ενος μεγαλου ερωτα κανενα εμποδιο δε μπορει να το σταματησει..
ουτε ο χρονος ουτε και οι αποστασεις μα ουτε και η κοινωνια..
οταν γεννιεται ο ερωτας με παθος τιποτα δεν τον σταματει...
ζει μονη της απο δικη της επιλογη και αφηνει εναν φλογερο ερωτα να χαθει...
δε ξερω τι εχει σκληρυνει την καρδια της τοσο πολυ ..
που δεν αφηνει τον ερωτα να εισβαλει στη ζωη της..
φοβαται ισως το παιχνιδι της μοιρας..
και δε βλεπει το μονοπατι της καρδια της που ειναι ανοιχτο..
δεν ακουει τη φωνη της καρδια της που της φωναζει να δοθει σε μια αγνη αγαπη...
και δεν αφηνει την ψυχη της στο μοιραιο...
η φιλη μου ειναι μεσα της σφιγμενη..
αλλα και ενα ηφαιστειο που σιγοβραζει..
και αν φυσηξε ερωτας βοριας..
εκει στα νοτια της νυχτας τα ονειρα την πλησιαζουν ξανα και ξανα..
και στο καραβι επιβατης ειναι ο ερωτας..
που της φωναζει..
ποιος εμαθε και αγαπησε χωρις λαθη στη ζωη..
ποιος ευτυχησε στη ζωη χωρις να ματωσει..
ζησε τη ζωη και το ονειρο που δεν εζησες..
και κανε το ταξιδι της φυγης ..
για μια γλυκια ζωη με εναν φλογερο ερωτα..
αφου ο δρομος της αγαπης ειναι ανοιχτος..
Ε!
Καλοκαιρι βραδυ παρασκευης και στο κεντρο της αθηνας..
η κηφισιας να ειναι ασφυκτικα γεματη απο τα κοκκινα φωτα τω φρενων..
μποτιλιαρισμενος ειμαι και αργοπορημενος στο ραντεβου μου..
με τη φιλη που γνωρισα μεσα απο το φεεις..
το ραντεβου ηταν στο μαρουσι σπιτι της..
εστειλα μηνυμα στο κινητο της θα αργησω λιγο ..
μεχρι να φθασω κοντα της ειχα αγωνια και τη σκεφτομουν..
αγχος δεν ειχα εχω τεχνη μεσα μου ειπα θα τα καταφερω....
εχω να ξεπαρθενιασω γυναικα εδω και 4 χρονια ειπα μεσα μου..
μονο να μπω μεσα στη ψυχη της θελω και χαμογελασα...
τη δωρα ετσι την λενε τη φιλη μου τη γνωρισα μεσα απο το φεεις..
μου εκανε λαικ στα γραπτα μου και απο καιρο αρχισαμε τη συνομιλια καθε βραδυ...
ταιριαξαμε αμεσως της αρεσαν και τα γραπτα μου ειχαμε λιγα κοινα σημεια μαζι..
εκει μου ειπε το μυστικο της ειναι παρθενα...
εφτασα σπιτι της οταν ομως μου ανοιξε την πορτα επαθα τη πλακα μου..
με υποδεχτηκε ντυμενη λιγο προκλητικα με ψηλοτακουνες γοβες..
και τα μαλλια της δεμενα πισω...
με ενα μαυρο κοντο με τιραντακι φορεμα..
και με ενα απαλο μακιγιαζ μεσα απο τα γυαλια της..
τοτε η διαγνωση μου μεσα μου σαν διοροτικος σοφιστης ηταν σαφης..
δεν υπαρχει τετοια περιπτωση...
σημερα θα γινει το αλμα επι κοντω θα τη ξεπαρθανιασω αποψε..
παρολου αυτα οπως την ειδα ακολουθησα την πεπατημενη του καλου στοργικου εραστη..
μου ειχε μαγειρεψει στον ατμο χορτα με μπιφτεκια και τη βοηθησα της ανοιξα ενα μπουκαλι κρασι που της πηγα..
αναψα και τα κερακια που μου ειπε και καθισαμε στο σαλονι...
να γραψω εδω οτι ειναι η τριτη φορα που με καλει στο σπιτι της..
καθισα διπλα της και υπομονετικα να ακουω της υπαρξιακες της ανησυχιες που εχει για τη ζωη της..
το διπλωμα οδηγησης που ηθελε να παρει..
για της βραδυες που μενει μονη της και διαβαζει...
για το βιβλιοπωλειο που δουλεβει..
της φιλες που δεν εχει και για τη σχεση που δεν εκανε ποτε...
για τους πολυ αυστηρους γονεις της...
για το σωμα της που ντρεποταν..
ντρεποταν που θα τη δω γυμνη ειχε αγχος..
μου ειπε πως δεν ξερει να φιλα...
αλλα ειχε ομως και τη περιεργεια μεσα της να μαθει ποια εναι η μαγισσα μου...
το ονομα που επιτελους το αλλαξε σε δωρα απο θεοδωρα....
η δωρα δεν επινε δε καπνιζε μονο χυμους πινει και σπανια λιγο κρασι...
αλλα μαζι μου εκανε την επανασταση της ηθελε να πιει..
μου ειπε πολλα ..
της γεμισα παλι το ποτηρι της και την ακουγα..
ηθελε να μαθει τα παντα για μενα της ειπα αυτα που επρεπε μονο να μαθει..
αλλα η φιλη μου μονο ληξιαρχικη πραξη δε μου ζητησε να δει...
της γεμισα παλι το ποτηρι της πιες να χαλαρωσης της ελεγα θα σου κανει καλο...
καταφερα και μπηκα μεσα στο ψυχικο της κοσμο..
στο διαταυτα..
οταν η διαδικασια ψησιματος και χαλαρωσης εστεφη με απολυτη επιτυχια κηρυξα την εναρξη των αγωνων..
την εφερα γλυκα στην αγκαλια μου της εβγαλα τα γυαλια και χαιδευοντας την αρχισα τη καταμετρηση του κορμιου της...
αγγιζοντας τη λευκη επιδερμιδα της ενιωσα μεσα μου σαν πειναμενος λευκος καρχαριας στα ανοικτα του ειρηνικου...
τη φιλουσα συνεχως με καυτα φιλα να την ανεβασω να τη φιαξω...
ξεκινησα με το γαλικο παθιασμενο φιλι μεχρι και το φιλι τα παραγνωρισμενο της αναρροφησης της εδωσα..
τη φιλουσα και τη χαιδευα παντου και ταυτοχρονα τη ξεντυνα...
δε λεω αν και ενοιωθα ταυρος μεσα μου μετα απο τοσα φιλια και χαδια περιμενα τη στιγμη δε βιαζομουν και αυτο ηταν καλο..
η φιλη μου δεν επαιρνε καμια πρωτοβουλια αφεθηκε πανω μου..
καθως ομως το χερι μου κατηφοριζε χαμηλα προς τη γη του πυρος της..
η φωνη της ηρθε να παγωσει προσωρινα ευτυχως τα κυτταρα του εγκεφαλου μου..
σου ειπα στη συνομιλια μας οτι ειμαι παρθενα...
το ξερω της ψιθυρισα για αυτο ειμαι εδω σημερα ψυχη μου για σενα....
αποψε θα γινεις γυναικα και θα νιωσεις τη χαρα και την ηδονη που δεν εχεις γνωρισει..
χαλαρωσε και μη φοβασαι θα σε φροντισω πολυ γλυκα θερμα και τρυφερα...
αποψε θα νιωσεις μονο τον ερωτα και οχι το sex της ψιθυρισα..
και συνεχισα τα φιληματα και τα χαδια σαν να μην συμβαινει τιποτα..
και ομως συνεβησαν τοτε πολλα..
εδωσα για πολυ ωρα μεγαλη βαση στα προκαταρκτικα για να ετοιμασω το εδαφος της υποδοχης μου..
οταν μετα απο πολυ ωρα φιλιων χαδια και γλυψιμο ειδα πλεον οτι η χειρωνακτικη μου αυτοψια του χωρου της χαμηλα..
διεγνωσε πλημμυρα τοτε αποφασισα πως ηρθε η μεγαλη ωρα να αναλαβει δουλεια το σωστικο μου εργαλειο...
ο ,,χρησταρας,, μου που οταν τον ειδε τρομαξε...
πρωτη φορα στη ζωη της ειδε τοσο μεγαλο εργαλειο ζωντανο στα ματια της..
προσεχτικα μην την πονεσω απαλα γλυκα και σιγα σιγα φιλωντας την μπηκα μεσα της..
οσο και αν ειναι ασυνηθιστο πονεσε ελαχιστα την καταλαβα αμεσως ειδα πως εκανε ..
και την ακουσα απο το αχ που εκανε..
τους αναστεναγμους και τους μορφασμους της...
πονεσε λιγο καταλαβα και αυτο δεν ειναι μυθος ειναι πραγματικοτητα...
τη ξεπαρθενιασα και η δωρα εγινε γυναικα..
την ειδα εβαλε τα κλαματα εκει σταματησα προτιμησα να μην ολοκληρωσω και δε συνεχισα..
τη πηρα αγκαλια για να τη παρηγορησω..
η δωρα ειχε αναγκη απο τρυφεροτητα ψυχικη γαληνη και πνευματικη αγνη αγαπη..
ετσι καταλαβα και δεν ηθελα να της αφησω τραυματα με την πρωτη φορα οπως ειχαν πολλες γυναικες..
της ελεγα βλακειες ηθελα να τη κανω να γελαση ..
πηγα να τη σηκωσω ψηλα σαν παιδι στην αγκαλια μου αλλα που..
εισαι και χοντρη παναθεμασε της ειπα..
εκει γελασε της αρεσε το χιουμορ μου..
βγηκε μετα απο λιγο απο το μπανιο της σκεπασμενη με μια πετσετα..
και τοτε καταλαβε και ειδε πως ημουν ταυρος ακομη αφου ειχα μεινει με το ,,χρισταρα,, στο χερι..
ο ερωτας μου κρατησε γυρω στα 10 λεπτα αν και αργω να τελειωσω τελειωσα επιτηδες για αυτη..
αλλα να πω εδω πως ηταν παραδοξως το πιο απολαυστικο σεχ που ειχα κανει....
το πιο καλο στην υποθεση ηταν πως το ιδιο ισχυε και για τη φιλη μου..
αφου μετρο συγκρισης δεν υπηρχε ακομη...
εκατσα στην ακρη στο κρεβατι της και αναψα τσιγαρο..
πως νιωθεις πεσμου σε παρακαλω δεν θελω να εχεις ενοχες της ειπα..
σκεπασμενη με το σεντονι της με αγκαλιασε με φιλησε και μου ειπε..
ευγε καλε μου μου στη τεχνη των φιλιων σου και στα πρακτικα εισαι σκετη εγκυκλοπαιδεια..
ολα σου μου αρεσαν εγω ειμαι χαζη που το φοβομουν τοσα χρονια...
επιτελους ενιωσα κοντα σου τον ερωτα και δε το πιστευω ακομη το πιστευεις αυτο..
χαμογελασα και συνεχισαμε το κρασι μας..
θελω να το κανω αναρτηση το ξεπαρθενισμα σου της ειπα στο μπλογκ μου οπως ακριβως το ζησαμε και μαζι ολα τα λογια σου της ειπα..
οπως επισης θελω να σου το παρω και το κατω εσωρουχο σου για να σε θυμαμαι ειναι το φετιχ μου..
μου ζητησε να κοιμηθω εκει ολη τη νυχτα θελω να ικανοποιηθω μου ειπε και αλλο..
εμεινα και μεχρι την αυγη της εμαθα ολες της στασεις απο το καμα σουτρα...
Ε!
Αποψε σε θυμηθηκα..
Κλεινω τα ματια μου και σε εχω μπροστα μου σε βλεπω να φευγεις ξανα..
διχως να θελεις πατας στην καρδια μου το καθε σου βημα με πονα..
περασαν μηνες και χαθηκες..
εμειναν μονο οι ωραιες στιγμες απο συναντηση μας..
εκεινες οι στιγμες της συντροφιας της νυχτα του φεγγαριου τοτε στην αθηνα..
σε ξανακουω να μου μιλας μεσα μου..
σε ξαναβλεπω να με κοιτας..
ενας κομπος μεσα στο λαιμο μου φερνει αθελα μου δακρυα στα ματια μου..
που εισαι τωρα..?
ποιον βλεπεις τωρα..?
τη σημασια εχει..
υπηρξες για λιγο στον δικο μου παραδεισο..
τωρα με δυο τραγουδια που ακουω και με δακρυα σε θυμηθηκα ξανα..
τωρα που ολοι οι ερωτευμενοι γιορταζουν και εξομολογουνται ο ενας στον αλλον...
αποψε τωρα ξανα χαθηκα μεσα στα ματια σου ..
και ενιωσα το τρυφερο σου χαδι την υπεροχη ομορφη αγκαλια σου..
που ηταν με παθος τυλιγμενο σε πουπουλενια τρυφεροτητα..
με αγγιξες και φοβομουν μην διαλυθω μη σπασω..
μου χαμογελουσες και σου χαμογελουσα να μην σε τρομαξει το τρελο μου παθος μου για σενα..
δεν θελω να αφησω με τιποτα το χρονο να σβησει αυτη την ομορφη συναντηση μας..
ποσο υπεροχα ενιωσα μεσα μου δεν θα το μαθεις ποτε..
λενε πως η αγαπη εχει πολλες μορφες και η καθε μια ειναι αλλιωτικη..
κανενας ερωτας δεν μοιαζει με τον αλλον..
αν κατι ειναι δυνατο ξεχωριστο θα αφησει δυνατες αναμνησεις που δεν σβηνουν ποτε..
οτι και αν φερει η ζωη διαβαινοντας..
για μενα το προσωπο σου τα φιλια σου το βλεμμα σου και το χαμογελο σου..
ειναι εδω για παντα...
θα σε θυμαμαι παντα και δεν θ αφησω το χρονο να σβησει αυτη την ομορφη συναντηση μας..
δεν θελω να ξεχασω αυτο το υπεροχο αγκαλιασμα σου που μου εφερε τοση ομορφια στη ζωη μου..
και αν εσυ εφυγες μακρυα μου και δεν μου μιλας ποια ποτε..
αποψε σε θυμηθηκα...
Ε!
Εγω ο απλος ανθρωπος σου Κυριε μου με εριξες αναμεσα σε λυκους..
που παντα να ειμαι πιστος στις εντολες σου...
που ποτε πουστης κλεφτης και ρουφιανος δεν εγινα στη ζωη μου..
να μην περναω καλα και να στεναχωριεμαι..
ποτε στη ζωη μου δεν εκλεψα..
δεν μοιχευσα .. δεν ψευδομαρτυρησα..
και ουτε επιβουλευτηκα την περιουσια του αλλου..
σε ρωτω..??
γιατι ο κλεφτης ζει καλυτερα απο μενα...
και ο ρουφιανος να περναει καλα...
και εχει και την καλυψη της πολιτικης εξυσιας..
γιατι ο απληστος να ζει καλυτερα απο μενα..
γιατι εγω ο αμνος σου κυριε..
να με ξεσκιζουν στους φορους στα χαρατσια και να κατακερματιζουν..
την καθημερινοτητα...
και να ζω στη φτωχεια ..
να ζω με το αγχος να μην αρωστησω και πεθανω στν αναμονη σε ενα ραντο..
στο διαδρομο του νοσοκομειου..
γιατι η φτωχη συνταξιουχα μανα μου δεν θα εχει να δωσει φακελακι...
Περιμενω απαντηση Χριστε μου..
και μην μου πεις εγω ο φτωχος θα λαβω μετα θανατον αμοιβη..
γιατι τωρα εγω τραβαω το ζορι το μεγαλο....
πες μου ακομη γιατι μετετρεψες τους αχρηστους σε πολιτικους που δεν εχουν δουλεψει ποτε στη ζωη τους..
που ξερουν αυτοι απο ιδρωτα και μεροκαματο Χριστε μου...
και πως θα νιωσουν την φτωχεια που εχω οχι μονο εγω..
αλλα και ολος ο απλος ο κοσμος...
θελω απαντησεις Χριστε μου...
τι με δοκιμαζεις ετσι της αντοχες μου..
και οτι μου εδωσες το αυτοεξουσιο και εγω θα πρεπει να αποφασιζω..
με τετοιο θυμο και πικρα που εχω Χριστε μου μεσα μου..
δεν θα αποφασιω Κυριε..
θα παρω σβαρνα με ενα μαχαιρι και οποιον παρει ο χαρος..
τι..?
θα με ριξεις στη κολαση..
μα στη κολαση δε ζω....
Ε!
Για Μενα γραφω..
Ξερω καθομαι και γραφω συνεχεια αλλα..
καμμια σκοτεινη ακτινα δεν διεσαλευσε τον ψυχικο μου κοσμο..
το αντιθετο μεσα απο τα γραπτα μου εμπλουτιστικε η αυτοσυνειδηση μου..
λαμπρο παραδειγμα ηθικης ειχα τον πατερα μου..
και συμβολο την ηρωιδα μητερα μου με συνταγες αξιοπρεπειας της ζωης....
απο τον πατερα μου εμαθα να σεβομαι τους ανθρωπους..
απο την μανα μου την συμπονια..
και μονος μου πως να στρωνω το κρεβατι μου...
ειμαι ανθρωπος μοναχικος και ζω μονος μου..
εχω πανω μου ανυποχωρητη παρρησια...
εχω μεσα ομως θλιψη πονο μοναξια ..
και θελω να γραφω ισοβια..
θεοτητες μου ειναι η δυναμη της ψυχης μου...
την κοσμικη ειρωνια εξω στην κοινωνια και στην γειτονια μου την εχω χλευασει εμπρακτως..
νοιωθω παντα ερωμενος εργατης με το να γραφω στα μπλογκς του πνευματος..
αλλα και στην κεφατη παρεα μου εδω μεσα στο φεεις μπουκ..
ανηκω στους φτωχους...
η μονη μου περιουσια ενα τετραδιο και ενα μολυβι..
και οπου ειπα την αληθεια οτι ειμαι οικοδομος τεχνιτης τζακιων και ανεργος..
ολες οι φιλες μου εφυγαν απο κοντα μου..
επελυσα τς βασικες μου αναγκες και περατωσα οικονομικα ολα τα προβληματα μου μονος μου..
ξενυχταω καθε νυχτα γραφοντας με της ωρες..
δε με αγγιζει ο σημερινος τροπος που γινεται το καμακι μεσω ιντερνετ..
προτιμω την μελοποιημενη ποιηση..
η το αυθεντικο παραδοσιακο και γνησιο φλερτ σαν γνησιος αντρας παληας κοπης που ειμαι..
δεν το κρυβω ζω με αγωνια τα λαικ που παιρνω και τα σχολια οταν κανω αναρτηση....
οταν δεν μου κανει τιποτα λαικ η σχολιο καποια φιλη που την ονομασα Αχαριστη και Μαγισσα..
ειναι σαν να μου κοβει πεντε δακτυλα...
μου αρεσει στη ζωη να ονειρευομαι σαν μονος μου που ειμαι..
μα δε βαζω για σκοπο το ονειρο..
μου αρεσει πολυ να αγαπω να δινω και ας μην αγαπιεμαι..
μου αρεσε να γραφω συνεχεια να γεμιζω τετραδια μου..
ολα μου τα γραπτα ειναι καταθεσεις ψυχης..
ειναι αληθειες ζωης...
μισω την αδυσωπητη μοιρα μου που στα 47 μου με εκανε να ειμαι ακομη μονος μου..
μισω την ειρωνια την αχαριστια και το ψεμα...
μου αρεσει πολυ να ταξιδευω..
αγαπω τον Ερωτα μα δεν τον εχω..
στο sex εχω φετιχ..
δεσιμο χεριων και κλεισιμο ματιων με μαυρες σατεν κορδελες να δενω τη γυναικα..
και ορθιος γυμνος να απαγγελω ποιηση καβαφη και το ενεδρευω στους δρομους επ'εξω...
το ξερω ειναι αμαρτια και ασελγεια αλλα με τρελανει αυτο..
οι συνηθειες μου ειναι ναι καπνιζω πινω με μετρο και ο παγωμενος καφες...
αγαπω πολυ τα λουλουδια ειδικα το νυχτολουλουδο που καθε βραδυ..
στην αυλη μου της νυχτες που γραφω ανοιγει σαν να μου κανει παρεα..
επισης αγαπω και το βασιλικο..
και η αδυναμια μου ειναι η σοκολατες...
το μονο ομορφο σημειο στη ζωη μου ειναι..
η Μαγισσα...
Ε!
Ε! Ψιτ..!
Ομορφουλα..!!
σε σενα μιλαω Μαγισσα μου..
σε παρακαλω δωσε μου πισω τα ονειρα που εκανα για σενα...
δωσε μου πισω της χαμενες μου χαρες..
της ματιες μου της προδομενες της θελω πισω..
σε ικετευω δωσε πισω ολα τα γραπτα μου που εγραψα για σενα..
ειναι δικα μου αυτα..
εσυ με ξεγελασες ..
και εγω εκατσα σου εγραφα και σου τα εδωσα..
τωρα το βλεπω δεν υπαρχει ελπιδα..
αφου μονο να παιξεις ηθελες μαζι μου..
με επαιξες και εχασα..
διαμελισες τα ιματια μου και εμεινα παλι μοναχος..
εμεινα γυμνος χωρις αγαπη..
τωρα δεν εχω χαρα μονο δακρυα και πονο μεσα μου..
δε σου κρατω κακια μεσα μου να το ξερεις..
και αν κλαιω μονος μου ειναι για αυτα που ποθησε ζωη μου..
που τα θελησε η καρδια μου...
που σου εγραφα με την ψυχη μου..
δε σου πεισμωνω και ουτε θυμωνω..
με τον καιρο η στεναχωρια μου ισως να ξεχαστει..
δεν εχω ποτε μετανιωσει που σου εγραφα..
εφυγες και μου στερησες ακομη και την ικεσια..
μονος μου δεχτηκα το μαρτυριο μου..
και τωρα ζω στην κολαση μου εφιαξες εσυ..
ε! ψιτ...!
σε σενα μιλαω Μαγισσα μου...
Ε!
η Μαγισα μου μεσα απο τα υπεροχα γραπτα της οχυρωθηκε..
για να φυλαξει ανεπαφη τη ζωη της..
και την αξιοπρεπεια..
δεν ειναι πως δεν θελει να μου μιλησει...
αλλα ντρεπεται..
καταλαβα πως πρωτα πρεπει να κτυπησω το κουδουνι στο σπιτι της..
να σκουπισω τα ποδια μου στο χαλι της..
αν θελω να μπω στη ζωη της..
το ξερει ανηκω στους φτωχους...
ενας οδοιπορος ειμαι στη ζωη μου..
αφου δεν εχω που να παω..
μου ζηταει να δειξω ταυτοτητα ποιος ειμαι ..
τι ειμαι..
ειμαι αυτος που καθε νυχτα καθομαι και σου γραφω..
καταθεσης ψυχης...
μεσα απο την καρδια μου που ειναι γεματη ρωγμες..
δεν ειμαι ποιητης και ουτε θελω να γινω ποτε..
θελει να ειμαι κατι...
μα ειμαι..
ειμαι γνησιος αντρας αρσενικος σε ολα μου..
αντρας ειμαι παληας κοπης...
και το ουζο μου το πινω σκετο..
και το κρασι μου ανερωτο..
δεν μπορω της υποκλισεις που θελεις...
δεν θελω να γινω σαν εσενα που γραφεις ωραια..
διαβαζεις και αριθμεις τα παντα..
ζωγραφιζεις τη ζωη σου..
και καθε πρωι λουζεσαι μπροστα στον καθρεπτη σου...
για να μπεις μεσα στο ιντερνετ..
θα ερθει ομως ο καιρος που θα σου γραφω αραια..
και εσυ θα μεινεις μονη σου παρεα με οτι εσυ διαλεξες..
οπως ειμαι και εγω παρεα με την μοναξια μου..
αφου μετα απο σενα που με μαγεψες..
Μαγισσα μου..
δεν εχω που να παω...
Ε!
Ψωμι με λαδι και ριγανι πανω το αγαπημενο μου λιτο φαγητο..
καρπουζι με τυρι και ψωμι ζυμωτο το λατρευω...
να καθομαι να τρωω εξω στην ασβεστωμενη μου αυλη..
κατω απο το αγιοκλημα στον ισκιο..
ενα τετραδιο και ενα μολυβι η ζωη μου ολη..
να καταγραφω το συναισθημα..
μεσα στη νυχτα γεματος απο μοναξια
γεματη η καρδια μου απο ονειρα...
μα η ψυχη μου μονη της να ειναι με ρωγμες..
ποσες και ποσες φορες διαμελισα την καρδια μου..
ποσες φορες να ηξερες φυλακισα τη σιωπη μου...
επιμονα στης ολολευκες σελιδες στο τετραδιο μου..
τραυματισμενες οι λεξεις μου ολες...
που κατακαιει ακομη τη ψυχη μου...
αφου χωρις εσενα ειναι φτωχη τωρα η γραφη μου...
εφυγες για παντα και ουτε με διαβαζεις ποτε σου..
ερχομαι ομως στα φανερα σε κοιτω και σε διαβαζω..
η ποιηση σου ετσι οπως γραφεις διαμελιζει την ψυχη σου..
και τα δακτυλα σου λεπτα ευελικτα οπως ειναι..
φωτιζουν το ονειρο ετσι υπεροχα και ομορφα που τα γραφεις...
Νυχτα και αγαπω το φεγγαρι..
γιατι αποψε ειναι ασημι πανω στα μαλλια σου...
το νυχτολουλουδο μου ανοιξε και παλι αποψε στην αυλη μου..
το βλεπω μου κανει παρεα..και η φωνη μου σαν κραυγη μεσα στην νυχτα να σου σιγοτραγουδω..
εδω σε θελω καρδια μου...
E!
