Αγαπη..

Καλη μου φιλη..
δεν ηξερα το ονομα της αγαπης ποτε
μεχρι ωσπου σε γνωρισα λιγο..
δεν ηξερα ακομη τη μορφη της αγαπης..
ωσπου σε θωρησα..
δεν γνωρισα ποτε τη φωνη της αγαπης 
ωσπου εσυ γλυκα ηρθες και μου μιλησες..
δεν γνωριζα ουτε το αρωμα της αγαπης ποτε
ωσπου εσυ μου εγραψες τοτε..
δεν ηξερα ακομη την αφη της αγαπης..
και ηρθες εσυ και με αγγιξες..
δεν γνωρισα ποτε το μεγαλο ειναι της
αγαπης..
ωσπου εσυ ηρθες και την καρδια σου
μου ανοιξες..
και ειπαμε τοσα λιγα..
Ε!

Θλιψη..

ηρθε η θλιψη..
και η πληξη μαζι διχως αφη..
με ενα βαρος σαν μολυβιου..
 ηρθε και
θρονιασε εδω μεσα μου και
στα αδεια μου χερια.
μια θλιψη διχως αποκριση με την οψι της αμετανοητης..
στο χωρο εδω της μοναξιας μου..
διχως μνημη και με της παλαμες της γεματες απουσια...
στην καρδια μου
τωρα τιποτα να μην ερχεται ..
τιποτα να μην φευγει..
κι εγω με τα ματια γεματα σιωπη...
Ε!

Ζηλευω..!!!

..-ομορφη σαββατο  μερα σημερα..
ερωτικη βραδυα σε ολο το μεγαλειο της..
κυματα ζηλειας πνιγουν τους ηλιους μου εδω  που ειμαι..
ναι τη ζηλευω...
ζηλευω και σενα φιλη μου..
ζηλευω ολα ανεξαιρετως τα αρσενικα βλεμματα που αφηνεις να σε διασπερνουν..
να προσκυνουν πανω στην αγκαλια σου..
να τους αφηνεις σημαδια απο κραγιον στα μαγουλα τους..
κραγιον κοκκινα φιληδονα κατακκοκινα..
γεματα με αλαζονικες υποσχεσεις..
τωρα βουβες οι κραυγες μου κρεμονται απο τα χειλη μου..
με ματωνουν..
πληγες ειναι που μονο εσυ θα διακρινεις οταν θα ανταμωσουμε ποτε..
ποσο θαθελα να γινω το κλειδι σου..να με κρεμας με τα αλλα σου κλειδια σου..
ετσι θα μπορω και θα ονειρευομαι οτι κλειδωνω την καρδια σου...
ναι σημερα ζηλευω.
καλυτερα να μεινω εδω να γραφω στο τετραδιο μου..
να προσμενω ποτε θα ακουσω το ανεμελο σφυριγμα σου...
αχ! φιλη μου δεν φταις εσυ που εχεις προικιο την ομορφια σου..
τιποτα δεν σου χρεωνω.. εγω φταιω..
με ξεγελασαν τα ασημοκεντητα πεπλα σου που εχει η ψυχη σου..
με ανακουφιζει που ερχεσαι και ακουμπας στην πονεμενη μου σελιδα..
και αν ζηλευω σημερα μερα σαββατο που ειναι..
θα μου περασει..
δεν θα μου περασει..??
Ε!

Nοσταλγια μου...

οταν η νοσταλγια μου..
με συνθλιβει σε ξαναβρισκω..
εδω στο αντιφεγγισμα των ονειρων της νεανικης μου τοτε χρυσης νιοτης μου..
στο απαλο θροισμα του μπατη στις χειμωνιατικες νυχτιες..
βρισκω την νοσταλγια μου στο χαμογελο των γιασεμιων ..
οταν τα ιδια γιασεμια μου χαριζαν χαρα τοτε μεσα μου..
και οταν η καρδια μου σαν χελιδονι πετουσε στον οριζοντα στα πιο τρελα μου ονειρα..
σε ξαναβρισκω νοσταλγια μου ακριβη στα λουλουδια που εσκυβα να μαζεψω εχοντας την ψευδαισθηση πως αγκαλιαζα εσενα .
κρατωντας τα λουλουδια μου στην αγκαλια μου.
στης αναμνησεις μια ζωης..
αφου η ζωη μου ησουν εσυ..
και ας μην ειναι γραφτο μαζι να πορευτουμε.. και να διαβουμε αγκαλιασμενοι της συμπληγαδες της μοιρας μας..
σε ξαναβρισκω αποψε.
νοσταλγια μου...
Ε!

Σε Περιμενω..

.
σε περιμενω..
οποτε θελησεις ελα..
θελω να ερθεις γιατι μονο εσυ ξερεις να βλεπεις εκει που φως δεν υπαρχει..
ξερεις να αγγιζεις τη φωτια χωρις να καεις..
ξεεις να ακους εκει που υπαρχει μοναχα η σιωπη.
ελα και πιασε μου τους χτυπους της καρδια απο το απειρο αν μπορεις.
γιατι αμα απλωσεις τα χερια σου θα γεμισω απο αγαπη..
ελα και αγγιξε το στομα μου  που καιει στην προσμονη μια ολοκληρη ζωη..
ελα και φιλησε  μου την νυχτα..
ειμαι μεσα σε αυτη μονος μου παντα..
δεν με φοβιζει τωρα πια..
ειναι δικη της ειναι δικη μου..
οποτε εσυ θελησεις ελα..
ξερεις που ειμαι θα ειμαι παντα εδω..
και θα σε περιμενω..
Ε!

Χαθηκαμε και Φταιω..

   χαθηκαμε..
   και τωρα ενας ατελειωτος λυγμος εμεινε..
ενας σπασμος πονου και μια θαλασσα τρικυμισμενη ηταν η γνωριμια μας..
 μια τοτε καλη φιλια  διχως σημερα..
και με τα νυχια της απογνωσης απλωμενα να ξεσκιζουν την τρυφεροτητα μας..
και την φιλια μας πρωτου ακομη ανθισει.
με μενα σκλαβο αλυτρωτο στην τυραννια μιας αδυσωπητης μοιρας..
στην οποια εσυ υποδουλωθηκες χωρις αγωνα απαλλαγης..
τι απομενει τωρα πια απο το αντιο που εχει μπει ακουσια αναμεσα μας..
και μας ξεσκιζει ασταματητα της σαρκες της ψυχης μας..
τωρα με της ψυχες μας χαμενες μεσα στη νυχτα και το νου μας..
σκορπιο εξω στους ανεμους..
δεν ειμαστε τιποτα αλλο απο σκιες..
και ομως ποναμε..
χαθηκαμε και φταιω..
και ψαχνοντας τωρα στο  κενο αγγιζω μονο σκιες..
του παρελθοντος..
Ε!

Αποψε με πονεσε η σκεψη σου..

σημερα..
η εκτυφλωτικη λαμψη στο απομεσημερο..
φωτισε το θλιμενο εικονοστασι  μεσα της ψυχης μου..
ο κεραυνος επεσε..
ειναι η ωρα για δεηση και περισυλλογη...
και οπως καθομαι παντα μονος μου εδω..
βουτηξα αποψε τα χερια μου στο μελανι της ψυχης σου..
ηθελα να αφησω για αλλη μια φορα τα αποτυπωματα μου..
πανω στο χαρτη της τοτε ομορφης παρουσιας σου..
προσπαθω τωρα που εφυγες απο κοντα μου να αιχμαλωτισω τη νοερη μορφη σου..
για να μου ζεστανει θελω την καρδια μου εδω που ειμαι μεσα στη παγωνια..
θελω να κρατησω μεσα μου την ομορφη φωτεινη ματια σου να με φωτιζει...
οπως τοτε που ερχοσουν..
εκει μεσα στην τοτε θλιβερη μου μοναξια..
να ξερεις μου φτανουν ολα αυτα ωσπου να ερθει η μερα μιας νεας ζωης για μενα...
τωρα οι αναμνησεις μου ιδιως το βραδυ και εχοντας συντροφια μονο τα γραπτα μου ..
μου φορτιζουν το κλιμα.
με πολλα συναισθηματα..
σκεφτομαι ολα αυτα που περασα τις απογοητευσεις τις πικρες της αδικης ζωης..
τα πολλα βραδυα της μοναξιας και τα βραδυα ξενυχτωντας να γραφω..
ωραια ειναι  να γραφεις για καποια ξενη που δε γνωρισα ποτε..
μα το γραψιμο ωρες ωρες ποναει...
και εγω εδω μονος ..
να παλευω με τις σκεψεις...
Ε!

Σε Περιμενω...

Μαγισσα μου..
σε περιμενω..
ελα και θα σε δεχθω με τα ονειρα σου..
θα γινω το χαμογελο ζωγραφισμενο στα χειλη σου..
θα γινω εγω ο ιδιος το ονειρο σου..
λεπτη ευτυχια θα γινω να μπω και να κουρνιασω μεσα σου..
φραχτης θα γινω στη καρδια σου..
να μην μπει πικρα μεσα στο αιμα σου.
θα ανοιξω διαπλατα το κορμι μου και θα σε δεχτω Μαγισσα μου..
το ξερω τωρα υπαρχεις και για λιγο ακομη..
ισως και για πολυ μα ισως και για παντα..
ομως εγω θα περιμενω και για τον αλλο ερχομο σου...
και ας ειναι διχως αστρα εξω η νυχτα των λυκων
και διχως ελεος ο καιρος της θυελλας..
κραταω λιγο φως απο κεινες τις μερες..
και σε περιμενω...
Ε!

Σε Σκεφτομαι...

Καλη μου φιλη..
αναμεσα στις στοιβες των τετραδιων μου και σε ολα τα χαρτια μου..
αναζητω τη χαμενη ταυτοτητα σου..
αντικρυ μου θαμπωσε και ο μικρος καθρεπτης   μεσα απο της μορφες που σε γυρευω..
φωναζω το ονομα σου δυνατα ..
ξεγελεσμενος ειμαι απο σκιες μακρινων ονειρων  τωρα πια..
μονο λιγες στιγμες καλων ημερων ειχα και τωρα και αυτες λιποταχτες εγιναν..
θεατης εμεινα πια σε μια καθιερωμενη παρασταση εδω μονος μου..
και στο διαλειμμα ψιθυροι με ξαποσταινουν μεσα στη σκεψη μου λεγοντας το ονομα σου..
περιεργη ηρεμια να υπαρχει εξω..
και η νυχτα εδω να γυρευει απαγγειο σε μια αγκαλια  φιαγμενων καταστασεων..
ο πονος μου ξαποσταινει και αυτος μεσα μου μαζι με την πικρα μου ..
ανυποπτος και εγω γυρευω καταφυγιο σε ονειρα που κανω μονος μου..
χωρις αντανακλαση.. η αντιστροφη μερια  απο την πραγματικοτητα μου..
παλι με ξεγελασαν τα αστρα εξω και ποτε η νυχτα δεν ειναι ιδια..
παντα διαφορετικη  οψη εχει ..
μα εγω σε περιμενω...
και σε σκεφτομαι...
Ε!

Φως της Ζωης μου..

καλη μου φιλη  ηρθες..
σε μια στιγμη εξαρσης και μου μεταγγισες τη ζωη μου εκει τοτε..
εσυ μυστηριο κοριτσι μου..
ελα για λιγο να σου εκμυστηρευτω πισω απο τον καμβα των ιδιων ποθων μας το ποσο σε θελω να μου γραψεις παλι..
ηρθες σαν ζεστη ηλιακτιδα και μυστικα μου ανοιξες που ειχα αξεκλειδωτα ακομη..
ηρθες για μια στιγμη θυμαμαι για να μου ανακαλυψεις τη γλυκα της ζωης εκει εξω και σαν δωρο μου εδωσες την αναμνηση σου..
πεσμου που ταξιδευεις τωρα που γυρνας θελω για αλλη μια μονο φορα να ερθεις..
να σε ευχαριστησω για την χαρα της ζωης που μου εδωσες και μου εμαθες να ζω..
ελα παλι να μου διαλυσεις τους φοβους μου που με την φυγη σου εμεινα μονος  μου παλι..
γυρισε ελα παλι και θα αναβαλω ολα οσα εχω να γραψω στο καμβα  του χρονου που ξεφτιζει τωρα απο την πικρα..
και θα δω το οραμα της ελπιδας στην καινουργια μου ζωη..
Ε!

Ω ..!! Μαγισσα μου

   Ω ! μαγισσα μου..
δεν μπορεσες ποτε να κλεψεις.
ενα μικρο κομματι ουρανο ξαστερο φωτεινο γαλαζιο ουρανο..
και να μου το εστειλνες να το εκρυβα κρυφα μεσα στην καρδια μου..
για της δυσκολες ωρες της νυχτας μου και της συννεφιας  μου εδω που εχω μεσα μου..
   Ω ! να μπορουσες να μου εδωνες μια αχτιδα ηλιου στη χουφτα μου.
να ζεστανα την ψυχη μου της ωρες της παγωνιας του χειμωνα τωρα..
και της πικρης μου μοναξιας..
  Ω ! να μπορουσες  ηθελα ακομα να μου μερευες το νου με λιγα καλα λογια παρηγοριας..
με λιγη θετικη σοφια αφου το ειδος το κατεχεις καλα μεσα σου...
Ω ! μαγισσα μου..
πρεπει να παψεις καποτε να φοβασαι..
και να παψεις να αντιστεκεσαι στων περιστασεων τους νομους της αδικης κοινωνιας..
και της μοιρας τις επιταγες...
για να σταματησω και εγω να πονω να κρυωνω να παλευω με την αναζητηση σου..
και να μπορεσω να δεσω απο εδω ενα νομο της ημερης υποταγης στο υπαρχον στο ακατανικητο και στο υπογεγγραμενο..!
 ολα θα ηταν πολυ διαφορετικα αν μου εστειλνες κατι να εχω..
απο σενα  Ω! μαγισσα μου...
εστω λιγο αγαπης το φως...
 Ω ! ποσο φοβασαι μαγισσα μου...
Ε!

τη Ποιο Ομορφο ειναι..

Φιλη μου..
το πιο ομορφο νομιζω απο ολα ισως να ειναι αυτο που ζει στα πιο ομορφα ονειρα μας..
σαν καποιες βροχες του φθινοπωρου νυχτες ..
οταν ροδοπεταλα φωτιας αγγιζουν τα παθη των αγγελων..
το πιο ομορφο νομιζω ισως ειναι αυτο που ζει μεσα στο μυαλο και στην καρδια μας..
και τις μεγαλες νυχτες της προσμονης εδω κατω και οταν ο ερωτας της ψυχης
γινεται ρυθμος..
στα σωματα χορευτων η μυστικος χορος στα ομορφα ονειρα των κυκνων..
τα πιο ομορφο απο ολα ειναι αυτο που νοιωθω οταν χανομαι στα ματια σου..
τρομαγμενο ελαφι ειμαι που ηρθα και ξεδιψασα στη στερνα της ψυχης σου..
τις στιγμες που το ονειρο γινεται αληθεια..
μα το πιο ομορφο απο ολα ειναι η στιγμη που ο ερωτας γινεται ποιημα..
σαν ιδρωμενος καλπασμος αλογων μεσα στην αγρια νυχτα εδω ..
Ε!