Αμολα Καλουμπα..

φιλες μου και φιλοι..
οποιος δεν επαιξε ποτε με χαρταετο.
δεν κοιταξε οσο χρειαζοταν ψηλα και οποιος δεν ενοιωσε την αντισταση του μεγαλου σπαγκου δεν καταλαβε την δυναμη του αερα..
αγαπημενο παιχνιδι και εθιμο τη καθαρα δευτερα
θυμαμαι οταν ημουνα παιδι περιμενα με λαχταρα και χαρα οχι τα κουλουμα..
αλλα το πεταγμα του χαρταετου..
αμολα καλουμπα και το παιδικο μου βλεμμα χανοταν στο πελαγος του ουρανου.
ζηλευα παντα το πεταγμα του εκει ψηλα και τον χορο του με τον ανεμο μεσα απο
 τις ακτιδες του ηλιου και μεσα στα συννεφα που πετουσε ο χαρταετος μου...
ο καλυτερος χορευτης θα τον ζηλευε.
και τη δε βλεπει ο χαρταετος απο εκει επανω..
απελευθερωμενος απο το νομο της βαρυτητας που ειναι..
πεστε το πανηγυρι πεστετο  συνηθεια του χθες και του αυριο το πεταγμα του χαρταετου θα υπαρχει παντα..
γιατι το πεταγμα του εχει τη δυναμη να ξεσηκωνει μικρους και μεγαλους..
και να τους παρασερνει σε ενα πολυχρωμο πανηγυρι χαρας...
τελος..
ξερω και βλεπω απο εδω οτι σημερα ο καιρος δεν σας αφηνει για το πεταγμα του..
δεν πειραζει μπορειτε να πεταξτε ομως τα ονειρα σας ψηλα...!!
καλη σαρακοστη..!!
Ε!

Και του χρονου..

..
..φιλες και φιλοι.
αυτο μαλιστα ειναι καρναβαλι για ανδρες..
εδω σε αυτο το καρναβαλι οι ολες γυναικες δεν διεκδικουν δαφνες ομορφιας..
και ολη η ατμοσφαιρα σημερα βγαζει εκει κατι ερωτικο.
το καρναβαλι για μενα ειναι γενους θυληκου..
η βραζιλια τα εχει ολα τα λεει ολα..
εκει ηθελα να ειμαι σημερα..
να ανεβω πανω στο αγαλμα του χριστου και να κοιτω..
να ειμαι στην παραλια κοπακαμπανα με τις ωρες.
να παω στον αμαζονιο να χαζεψω..
και να ειμαι στη μεγαλη λεωφορο που γινεται το καρναβαλι σημερα...
να δω πως χορευουν οι βραζιλιανες..πανω στα αρματα. δεν ειναι ξερω γυμνο το θεαμα.
ο χορος ειναι που με συναρπαζει..
διακαεις μου ποθος να ειμαι εκει...
να χορευω με την βασιλισσα του καρναβαλιου..
βουτηγμενη στη σοκολατα της..
ωπα ωπα. σαν να ξεφυγα σημερα..
αφου ουτε στο μοσχατο δεν μπορω να ειμαι..
αντε και του χρονου φιλοι μου εκει που αλλου στη βραζιλια στο παλμο τους...
Ε!

Καλο Ξεφαντωμα..

..
φιλες και φιλοι..
οι αποκριες της κρισης σημερα..
και ολη η χωρα ειναι ετοιμη να καρναβαλιστει.
οι ανθρωποι που βομβαρδιζονται σχεδον καθε εβδομαδα με νεα μετρα..
εχετε  πραγματικη αναγκη σημερα να ξεχαστειτε
και το καρναβαλι ειναι μια ευκαιρια σας.
οσοι επιθυμουν να ξεφυγουν απο την καθημερινοτητα και την μονοτονια δεν εχουν απο το να επιλεξουν σε πια πολη της αποκριας να πανε.
τελευταια μερα σημερα και ολη η χωρα ειναι ετοιμη νομιζω να παραδοθει σε γλεντι χορο ξεφαντωμα ..
μεχρι τελικης πτωσεως..
τελος φιλοι μου.
χαρειτε την αποκρια με την ψυχη σας..
γλεντηστε βγειτε χορεψτε  γελαστε γιατι νομιζω η φτωχεια θελει καλοπεραση...
μπορει να ειναι οι αποκριες της κρισης..
αλλα εσεις πρεπει να γιορταστε.
καλο ξεφαντωμα...
Ε!

Με το Μπαρτον καλε...

.με το μπαρδον μαγισσα μου..
καλα  καλε..
γιατι ξηγιεσαι  τωρα φαλτσο..
δεν μας γουσταρεις πια και μας το σφυριξες ..
και εμεις στο πιτς φιτιλι το αφουγκρασαμε..
καλα  καλε..
γιατι δεν κουλαρεις την υπερταση..
εμεις βαρεσαμε ιταλικη υποχωριση..
εξον ενα σεμνον αναρτηση ριξαμε..
καλα  καλε..
γιατι τωρα τα παιρνεις στο κρανιο..?
δεν διαπραξαμε τουτεστιν και πλημμελημα..
ενα μπλογκ στο ιντερνετ σου σερφαραμε..
καλα  καλε..
μη μας μαλωνεις..
δεν το σπικαραμε στα αληθεια πως μας λειπεις..
ενα σαχλο μπλογκ σου αναρτησαμε..
καλα καλε..
και την αστυνομια..
δεν τραγουδαγαμε το ασμα εμεις στη γειτονια σου..
μπορει καλε  να μοιαζουμε..
με το μπαρδον..
μην μας τη βγαινεις ετσι μαγισσα μου..
και αν η γνωριμια μας ητανε οπως λες ενα δυστυχημα να ουμε.
θα μπορεσεις ποτε εσυ που σωθηκες να συγχωρησεις τον εαυτο σου..
που δεν εσωσες και εμενα την ωρα του συνβαντος..
του δυστυχηματος καλε..
γιατι ξηγιεσαι  τωρα σκαρτα..
καλα  καλε..
καλεεε....!  καλα μην αφιονιζεσαι...
δεν απαιταμε να μας πας καλα και σωνει..
και ας λειωνουμε για παρτη σου   καλε...
....καλα να παθουμε...!!
Ε!

σε Κοιτω στα Κρυφα...

.αστερι μου.!
 Καλη μου φιλη σε νοιωθω να μου μιλας οταν σε κοιτω κρυφα μεσα απο εδω στην μικρη οθονη..
ομως και εγω σου χαμογελαω ..
και σου μιλω..
σε βλεπω να αστραφτεις λαμπερη μισοκρυμενη πισω απο εδω..
αστερι εισαι για μενα της νυχτας φωτιας εκει απο ψηλα της ζωης μου το σκοταδι.
καθε φορα που σε κοιτω και σε διαβαζω κρυφα στο προφιλ σου ολογλυκο συναισθημα σκιρτα μεσα μου..
βαθια στο νου και στην ψυχη μου..
τρεχω μεμιας να κρυφτω να μην με βλεπει κανενας για να σε αγναντευω απο εδω μοναχος μου με της ωρες..
τωρα η σκεψη μου νοσταλγει να σε εβλεπα ξανα οπως  σε ειδα καποιο βραδυ στο ονειρο μου..
να γονατισω θελω ταπεινα μεσα στην αγκαλια σου εδω στην κρυα νυχτα μου..
και να δω να απλωνεις τα χερια σου ολογλυκη καλη μου φιλη...
οταν σε βλεπω εστω και πισω απο την οθονη...
οταν σε σκεπτομαι..
ενας ηλιος χαρας διαλυει τα νεφη της απαισιοδοξιας μου..
να ξερεις στην παρουσια σου ανθιζει η ψυχη μου απο την πικρα μου..
και σου προσφερω μαζι με μενα ενα επαθλο ιδανικης αγαπης ..
με μια αλλη διασταση αερινης παρουσια σου..
και αν σε κοιτω παλι κρυφα αγαπω το μεγαλειο που κρυβεις στην ψυχη σου...
Ε!

Καλη Κοινωνια..

..
...αγαπητε εαυτε μου..
αγαπητο νυχτολουλουδο
τωρα που θα αποφυλακιστεις και βγω εξω με το καλο..
η ευχη απο ολους ειναι μια..
καλη κοινωνια..
τοσο καιρο απο το χωρο το κλειστο που ημουν θα πω μοναχα απλα ευχαριστω..
και εξω που θα ειμαι ελευθερος θα περπατησω και λιγακι να φιλοσοφησω τα λαθη και τα παθη μου να μην τα ξανακανω..
ξερω θα δω προσωπα γνωστα που γνωριζω απο παληα αλλα εδω πρεπει να προσεξω γιατι μπερδεματα δεν θελω να ξαναεχω.
και σε καθε μου συναλλαγη θα εχω καχυποψια και πυγμη μεσα μου..
δεν ξερω αν ο κοσμος εξω ειναι κακος η εγω εγινα σκληρος.. αλλα.
συναισθημα δεν θα δινω σε κανενα. γιατι  πιστευω τωρα απο εδω δεν μοιαζω  πια με κανεναν.
και οταν ο αλλος μου θα μιλα θα προσεχω παντοτε καλα τι λεει..
γιατι μπλεξιμο με λογια  παγιδες για μενα θα κρυβουν μεσα τους ψευτικες  ελπιδες...
και οταν ολοι με νευματα γεια σου φιλε τη κανεις απο συνηθεια θα μου λενε.
θα τους αποφευγω με ακεφια και με κατηφεια..
και αν η ζωη που θελω να ζησω μοιαζει με εκκρεμες αγωνιας..
τα ονειρα μου θα τα εχω δεμενα.
και απο τις ελπιδες μου η τις χαρες μου σε κανεναν...
και τωρα εξω στην κοινωνια.
σαν μικρος δαυιδ και λευτερος που θαμαι την ζωη πρεπει να κερδισω.
δεν πρεπει να μεινω δεσμιος σε μια εποχη ονειρων.
ουτε και στη σκεψη μου ναυαγος..
αλλα ουτε νοσταλγος ελπιδων..
και ας ειναι εξω νομιζω εποχη δακρυων..
και να θυμαμαι παντα μα παντα..
του τοσους μηνες εδω μεσα κλεισμενος που η ψυχη μου εχει ματωσει...
να θυμαμαι παντα την αργω της  φυλακισης μου που με εχει σημαδεψει..
και τωρα βγαινοντας  με ηρεμια να αντικρυσω την ποθητη μου ιθακη και τη ζωη που λαχταρω..
και τωρα εαυτε μου..
πρεπει να αλλαξω την ευχη μου..
και να την κανω συμβουλη μου..
οπου βρεθω και οπου ναμαι την κοινωνια πρεπει να φοβαμαι...
σε προσμενω ελευθερια μου..
και να πω πρωτος εγω..
καλη κοινωνια βρε...
νυχτολουλουδο..
Ε!

ο Ηλιος μου...

.πρωι πρωι σημερα..
ειδα οτι ειναι ωραια μερα και βγηκα για ηλιο..
διπλοκλειδωσα μονος μου την πορτα στην χθεσινη μου θλιψη και την πικρα μου..
τις χαιρετησα σαν τελευταιον ασπασμο..
και εκλεισα ερμητικα την πορτα μου.
βγηκα εξω στο προαυλιο σαν ελευθερος και περπατουσα...
εξω μονος μου στο ηλιο..
ελευθερος απο βαρος ενιωθα..
δεν εχω βαρος ουτε στην ψυχη μου ουτε στο νου μου.
μηδε στους ωμους και στα χερια μου..
τραβω την στρατα του ηλιου μου..
και μονο για αμυνα εχω το χαμογελο μου..
καθομαι και μετρω τις ακτινες του οσο μπορω να τις κοιτω..
και ζεστενομαι απο τη λαμψη του..
ατερμονο στα χειλη μου εχω ενα τραγουδι και το σιγοτραγουδω..
κοιταζοντας τωρα τον ουρανο μου βλεπω τα πουλια .. ποσο θαθελα να τα μοιασω ετσι οπως πετουν μπροστα μου..
και αν λαμπει ο ηλιος και με ζεσταινει εδω με τις ωρες που τον κοιτω..
μονο επιδερμικα με καιει..
το φως του και η θερμη στην ψυχη μου δεν μπορει να μπει..
και αν ο κοσμος μου εκει εξω ειναι αλλοιωτικος..
ο ηλιος μου  γλυκοχαραζει μεσα μου...
και αν ειναι χαρακωμενο το προσωπο μου... και βεβαρημενη η πλατη μου..
και αν ειναι τσακισμενο το πεισμα μου και απογοητευμενη η ελπιδα μου..
και μελαγχολικο το βλεμμα μου εδω πανω. την  αγωνιστικοτητα μου  δεν την αφηνω..
τωρα μονος κοιταζοντας τον ηλιο μου ζωγραφιζω την εικονα μου. και ανασυρω τις θυμησες τους παθους για τη ζωη μου..
δαμαζω σημερα απο εδω τον ηλιο μου και ταξιδευω στον ηλιο του ονειρου μου...
Ε!

Καλες Αποκριες..

.αποκριες σημερα..
και εσυ ντυμενη βασιλισσα της νυχτας να εισαι..
ντυμενη με ομορφη στολη ..
  η με φουστανι καλοκαιρινο φως.
με δυο κινεζικα φλυτζανια στηθος..
ευδιακριτα δυναστειας ροζ..
με μηρους λιγνους και γυμνους σε ανατριχιλας σαν βασιλισσα που εισαι σημερα ντυμενη..
τα χειλια σου δυο κοχυλια ενωμενα και υπομονετικα για ενα διακριτικο φιλι..
σε ενα φιλι κραμα ναρκωμενης απογνωσης και λαγνα προσμονης για χαρα...
και ο χορος σου χθες ακαταμαχητος ειναι σε αλαθητο ενστικτο υπερτατος ειναι εκει στη νυχτα που χορευεις..
αποκριες σημερα..
ευχες ξεφαντωμα διαβατες αβεβαιοι ταξιδιωτες.
στης υπαρξης το κυμα  της ημερας των τραγουδιων.. και τις αποκριας..
ολοι παθιασμενοι χορευτες εναλλασομενοι στο φως στη νυχτα  στη χαρα και στο πνευμα των ημερων..
αναριθμητος κοσμος σε περιπατητικα φασματα της μεσονυχτιας ωρας να χορευουν...
να πινουν να γλεντουν..
στην ομορφη εκρηξη της ημερας της αποκριας.
και ολοι μαζι  με αστρικη σκονη  πανω τους.
χαρτοπολεμο  και σερπαντινες ..
να πετουν να γλεντουν να χορευουν..
τι αλλο καλυτερο απο αυτο..
καλες αποκριες..
Ε!

Το Γραψιμο Φανερωνει Μοναξια..

-το ξερω..
το γραψιμο φανερωνει μοναξια...
μα εγω την μοναξια δεν την φοβαμαι..
και παντα με υφος αναντιρρητο καθομαι και γραφω μην εχοντας και τιποτα αλλο να κανω εδω μεσα που ειμαι.
γραφω για να πεισω τον εαυτο μου οτι μεσα στην εσωτερικη σιωπη που εχω και στην εξωτερικη μοναξια που υπαρχει εδω..
ολοκληρωνεται νομιζω ολο το εναροτικο μου ειναι..
γιατι νοιωθω οτι επικοινωνω ενωπιος ενωπιω με το ανωτερο πνευματικο ον που κατοικει μεσα μου εντος μου..
και για να πεισω τον εαυτο μου λεγω..
οτι μονο οταν η αληθεια που δημιουργειται στην μοναξια πληρωθει απο το ενσυνειδητο λογο  μου
η επικοινωνια μου με τον εξω κοσμο ολοκληρωνεται.
και η σιωπη μου γινεται ομιλια..
γραφω ομως χωρις να φερθω ιεροσυλα  ποτε στα γραφτα μου που τοσο αγαπω.
αλλα γνωριζω καλα οτι η προσωπικη εμπειρια που εχω η και που γραφω δεν μεταβιβαζεται.
και να τα αθωα ματια μου των σαραντα οχτω χρονων εχουν δει πολλα..
εχουν ακομη να δουν και αλλα πιο πολλα και να βιωσουν περισοτερα ακομη..
και οταν τα διαβαζω βλεπω να δενεται αρρηκτα στην ψυχη μου ολο μου το γραψιμο..
διαπερνουν την μνημη μου και αναδευουν τις θυμησες που ειναι παντα γραμμενες αναξιτηλα εδω στα ημερολογια μου.
Ε!

Μην κλαις.. γιατι εσυ φταις...

---

-για σενα γραφω σημερα μικρη καλη μου φιλη.
ματαια τωρα φιλη μου θρηνεις..
την χαμενη μας αγαπη..
τι εκανες πεσμου για να την κρατησεις.
πεσμου και υστερα ριξε την προδοσια σου σε μενα..
πεσμου που φταιω που σταματησε να κτυπα η καρδια σου στους ρυθμους της δικης μου καρδιας..
ρωτα να μπορεις τον εαυτο σου γιατι σταματησε στο κενο το ρολοι της αγαπης..
ρωτα γιατι τεμαχισθηκαν ανελπιδα οι ομορφες στιγμες της ευτυχιας μας..
και αναρωτησου τι περιμενες να σου φερει ενας ερωτας καταδικασμενος να παθανει πρωτου  δει ακομη τον ηλιο.
νομιζω γνωριζες της συνθηκες της ζωης μου.
ηξερες και ξερεις που ειμαι εδω που ειμαι.
ηξερες την αδυναμια της ψυχης μου γιατι μου εταξες ενα κοσμο καλο..
γιατι με αφησες να πιστεψω πως βρηκα αφανερωτο λιμανι να αραξω την κουρασμενη μου βαρκα της ζωης μου..
στο ειπα απο την αρχη ειμαι μεσα.. δεν στο ειπα και σου αποζητουσα την τρυφερη φωλια της αγκαλιας σου..
να αναζωπυρωθει το εντος μου ηλπιζα και η πιστη στον ανθρωπο και στη ζωη.. εκει εξω..
γιατι με αφησες να ελπιζω αφου δεν ησουν ετοιμη να με κρατησεις για παντα..
τωρα γιατι με εγκατελειψες διχως αγωνα να πλεω στη θαλασσα της απογνωσης..
σαν καραβι χωρις πυξιδα και προορισμο.
τωρα εδω στο καταχειμωνο της μοναξιας μου και της υπαρξης τι μπορω πια να προσδοκω..
μου λες.. πεσμου..
οχι μονο εφυγες αλλα με διεγραψες και απο εκει και ουτε τωρα απο εδω περνας...
δεν σε βλεπω πια απο εδω και δεν μπορω να σε βρω τωρα απο εκει..
πεσμου με δικα σου λογια τωρα αν μπορεις..
που ειναι τα ομορφα σου λογια..
και τα ψευτικα ονειρα σου που μου ελεγες..
θυμασαι τοτε..
τι να μου φερει  τωρα το αυριο οταν ο φαρος της ελπιδας εσβησε για παντα στην ρημαγμενη μου υπαρξη μου μου λες..
και τωρα εδω που ειμαι κλεισμενος κανεις δεν μου κτυπα την πορτα..
τωρα που με διαβαζεις μικρη καλη μου φιλη μην κλαις..
ειχαμε ομορφες στιγμες μαζι περασει αυτο να θυμασαι..
Ε!

Αμαρτια και τυψη ...

.γραφω σημερα..
για να στειλω τον εαυτο μου στο κολαστηριο  της αμαρτιας μου..
μικρος καημος αυτο το κρυφο χαιδολογημα ειναι..
και ολη η τρυφεροτητα στα δακτυλα μπλεγμενη να ειναι..
παντα ασυμβιβαστος..
σε στιγμες μικρες σε ανεκτιμητες και σε κλεμμενες.
συμπληγαδες παντου και η δικη μου αργω ξυλοδαρμενη και παραδομενη  να ειναι..
δεσμιος κατω απο την γεφυρα των στεναγμων να θρηνω..
η τυψη μου να κονταροχτυπιεται με την ηδονη..
δεν ξερω ομως ποια ειναι αδικημενη..
ξερω θα ερθει καιρος που η ζωη μου δεν θα ειναι πια κλεμμενες στιγμες...
θα ερθει ο καιρος που το σωμα θα φωναζει ελευθερα οσα τα χειλη μου δεν τολμουν να σου ψιθυρισουν..
θα ερθει ο καιρος λεγω που θα ζωγραφισω ενα μεγαλο παρον συνειδητη μου αμαρτια..
θαρθει ο καιρος...
ποσο μπορει ακομα να αργησει ενα αυριο..??
και αν γραφω για να την κολαση της ψυχης μου η ζωη μου χανεται παλι στην αβυσσο της ταραγμενης εδω μεσα ανθρωπιας μου..
κολαση της ψυχης και της σκεψεις μου ειναι οταν ερχεται η νυχτα..
και οι περασμοι σαν αντρας μεγαλοι . να με μολυνουν θελουν   η να ανακοψουν την τρελλα του μυαλου..
και αν ειμαι μονος μου εδω με τους ανικανοποιητους ποθους μου να με κυκλωνουν κογχαζοντας μεσα μου..
για να αντισταθω στο πειρασμο του παθους και της ηδονης..
αρχιζω και γραφω μια ιστορια ενος ονειρου εκει που να τελειωνει το φυσημα του ανεμου..
και εδω στο χωρο το μικρο μου την ιδιοτελεια των ενστικτων και της αμαρτιας του παθος και της ηδονης δεν την αφηνω να γινει πραξη..
Ε!

Γραμμα στη Μανα μου...

-πολυαγαπημενη μου μανα..
γεια σου..
καλη μου μανα ειμαι καλα..
μπορει να βρισκομαι πεντακοσια χιλιομετρα απο την στοργη και την αγαπη σου αλλα ειμαι πολυ καλα..
να ξερεις δεν ζω απομονωμενος εχω πολλους φιλους που με αγαπανε εδω..
και το μικρο μου κελι εχει ζεστα εδω μεσα αληθεια σου λεω..
και αν το τοπιο εξω ειναι παγωμενο εχω την ζεστασια και την αγαπη  ολου του κοσμου που ειναι μαζι μου..
καλη μου μανα..
τωρα που σου γραφω εξω βρεχει..
ειναι μια βροχη σημερα ομορφη που συνθετει συμφωνιες προσδοκιας και ελπιδας...
για την λευτερια μου..
δεν θελω σημερα να θλιβεσαι ουτε να πονας ουτε να κλαις..
μην θολωνεις τα ματια σου απο τους λυγμους σου δεν το θελω αυτο..
σου ομολογω σπαθι και αληθεια για μενα μην πονας  για μενα μην φοβασαι..

κοιτα ξανα με τολμη τα χερια μου ειναι καθαρα.
δεν εκανα κανενα κακο το ξερεις..
κοιτα τα χερια μου ειναι λευκα σαν τα τριανταφυλλα της αυλης μας..
λευκα  ασβεστωμενα οπως ασβετωνα την αυλη μας  τοτε θυμασαι να μοσχοβολαει βασιλικο και ασβεστη..
καλη μου μανα..
και αν αποψε παλι που πλαγιαζω πεντακοσια χιλιομετρα μακρυα απο την στοργη σου..
απλωνω τα χερια μου εδω και λεω ευχαριστω στην μοιρα μου..
και σου προσφερω πισω την καρδια μου που εσυ με γεννησες ...
για να σου απαλαινει τους καημους σου και τον πονο σου.. και να σε φωτιζει τα νυχτερια της αγωνια σου..
και να σου μικραινει την ερημωση του σπιτιου μας τωρα που δεν ειμαι εκει μαζι σου..
θελω καλη μου μανα..
να μου μεγαλωνεις με την αγαπη σου τα γιρινια μου που αγαπω.
και να ζεστανεις εκει στο χειμωνα του θεου στο πικραμενο πυροστασι της μοναξια σου..
καλη μου μανα καθε βραδυ βαζω την φωτογραφια σου διπλα στον γεροντα μας  εκει ψηλα  στο μικρο μου εικονοστασι να σε βλεπω γιατι εκει ειναι η θεση σου διπλα στους αγιους μας..
και το πρωι την βγαζω και την εχω μεσα στο πορτοφολι μου για ασπιδα και προστασια...
καλη μανα.. αποψε θα φιλησω τα μαγουλα των ονειρων σου που εχεις να με δεις ελευθερο και θα κοιμηθω ησυχα ..
το ιδιο θελω να κοιμηθεις και εσυ..
καλη μου μανα δεν θελω τωρα που με διαβαζεις να κλαις και ουτε σπαραγμο να εχεις ακους..
να θυμασαι οτι εμεις ποτε  δεν υποκυπτουμε στην αδικια της ζωης μας.
και παντα βαδιζουμε χωρις να λυγαμε..
αφου ποτε κακο δεν καναμε σε κανεναν..
σε αφηνω  εδω και σε φιλω..
σταυρωτα και με αγαπη..
σ΄αγαπω .. και να προσεχεις..
ο αγαπημενος γιος σου.. φιλοχρηστος..
Ε!

Τσικνιστετο βρε...

-τσικνοπεμτη σημερα..
μερα χαρας για ολους και ολο τον κοσμο..
τσικνιστε και γλεντηστε σημερα φιλοι μου στο πεισμα των καιρων και σε λιγων που θελουν να σας φτωχυνουν και αλλο...
φιλοι μου σημερα ειναι η τσικνοπεμτη της παρεας.
παντα αυτη την τσικνοπεμτη την τιμουσα δεοντως με τα κλασικα κοψιδια και τα παιδακια.
παντα αυτη η μερα με τρελαινει με την τσικνα της.
με παιρνει  και με σηκωνει..
πεταριζει η καρδια μου αυτη την μερα απο το θυμιαμα και την τσικνα  που αναδυουν τα καρβουνα και τα κοψιδια τους..
αυτη την μερα και απο την μυρωδια του ψητου κρεατος παραδιδομαι αμαχητι και χωρις αντισταση σηκωνω τα χερια ψηλα σε αυτην την προσκληση...
καθομαι και τσακιζω ευθαρσως ολα τα παιϊδακια.
παιίδακια και κοκκινο κρασι τα κανω να ενωθουν ολα εις σαρκαν μιαν..
λατρευω και το κοκκινο κρασι και αφηνομαι μερα που ειναι σε μια κρεατοκατανυξι..
αυτα ομως οταν ημουν ελευθερος.. και οχι τωρα..
φιλοι μου καλοι..
δεν ξερω αν εκει εξω ακομη και σημερα η τσικνοπεμτη γιορταζεται με τους ιδιους εντονους ρυθμους.
γιατι καταλαβαινω και την κριση που υπαρχει εκει εξω..
θυμαμαι ομως παλια γινοταν χαμος γιατι ηταν μερα κρεατοκατανυξης και σχεδον παντου υπηρχε μονο τσικνα.
ελπιζω και φετος να γινει το ιδιο..
και τελος φιλοι μου να πω οτι..
η τσικνοπεμτη προσφερεται για να απολαυσεις καλο ψητο κρεας καλο κρασι και πανω απο ολα καλη παρεα...
και τελος  μερα που ειναι σημερα..
αγιασθητω το ονομα της και φατε κανενα παιίδακι βρε..
για να την τιμησετε ακομη περισσοτερο...
με καρδια και πνευμα ελληνικο..
τσικνιστε το οσο μπορειτε γιατι..
μια ζωη την εχουμε...
τσικνιστε το βρε..
και αφηστε εμενα  να σας γραφω...
Ε!

Ωχ ! Ερωτα μου.. εσυ..!!

-ω! ερωτα μου  εσυ..
που κρυφα μου χαμογελας.. ακουσε με λιγο..
ριξε το βελο σου  με το που θα ανοιξεις το τοξο σου σε μενα..
και αν δεν μπορεις..
αφησε τη σκια της φτερουγας σου να με κτυπησει λιγο..
ελα και αφησε την ομορφη παρουσια σου να με τυλιξει σαν το σκοταδι..
στο σκοταδι του ερωτα  ομως.  του κοκκινο της φωτιας και του παθος ..
ω! ερωτα μου ασεμε να ζησω με παθος το ιερο του παθους..
ελα και βραδυνε τη σκεψη μου και κυκλωσε με αν μπορεις...
φυλακισεμε  με την αγαπη για να δω και εγω απο εδω που ειμαι την δυναμη σου...
ελα σε μορφη φλογας σε φωτιας σε παθος  σε μορφη αγαπης.
ω! ερωτα μου ελα και φωλιασε μεσα στην καρδια μου λιγη ευτυχια...
να αγαπησω καθε τι πανω της..
τον ηχο της φωνη της..
την μαγεια των ματιων της...
την γευση τρικυμιας απο τα χειλη της
και να ζησω ...
εκει στο ληγοντα των αστεριων..
εναν ερωτα πιο δυνατο και απο τον φοβο του θανατου...
Ε!

Γιορταζει το Ονομα μου Σημερα..

.φιλες και φιλοι μου...
γιορταζει το Ε! το ονομα μου σημερα μερα που ειναι...
γιορταζω μαζι με τον ερωτα θεο της ελληνικης μυθολογιας..
ενταξει το ξερω εδω ο κοσμος καιγεται θα πεις και εσυ θελεις να γιορτασεις...
αλλα ερωτικη μερα σημερα ..
η γιορτη του ερωτα και της αγαπης.!
μπορει να ειναι μυθος αλλα νομιζω σημερα σπαει καπως την καθημερινοτητα μας.
μεγαλη αληθεια ο ερωτας φιλοι μου..
σου κτυπα την πορτα και σου κανει τη ζωη πιο γλυκια πιο ομορφη ...
σε ανεβαζει...
ερως ανικατε μαχαν  εις αιωνας αιωνων...
τι πιο φυσικο τι πιο καλο στη ζωη απο το να ερωτευτεις..
σημερα ειναι μια καλη ευκαιρια να πουμε και να δειξουμε τον ερωτα μας και την αγαπη μας..
μου αρεσει σημερα πολυ γιατι ολα ντυνονται στο κοκκινο..
απο βιτρινες μεχρι ρομαντικα δειπνα ανταλλαγη δωρων. παντα κοκκινα εσωρουχα καρδουλες και τριανταφυλλα εχουν την δικη τους αρμονια..
ειναι και αυτο το συναισθημα που μου αρεσει πολυ μεσα μου...
γιατι ειναι και μια ευκαιρια για αισθησιακο ερωτα σημερα..
του παθους και το παθος..
μπορει να ειμαι εδω που ειμαι.. και να μην εχω ενα ερωτα δικο μου ..
αλλα τον γιορταζω τον ερωτα μονος μου γραφωντας ερωτικα γραμματα..
μπορει να μην ενοιωσα  ακομη την γευση του ερωτα αλλα..
τον τιμω καθε χρονο με τον δικο μου τροπο.. πιστευω ομως του χρονου θα τον γιορτασω κανονικα εξω με ενα αληθινο ερωτα ...
πιο δυνατο και απο το φοβου του θανατου..
μακαρι..
πιστευω ακομη οτι ειναι ωραιο να αγαπας εστω και μια φορα το χρονο...
ποσο θα ηθελα ομως να ειμαι εκει εξω στην αθηνα σημερα μεσα στο κρυο στημενος σε μια γωνια με ενα βιβλιο και ενα λουλουδι στα χερια μου..
για δωρο στον ομορφο ερωτα μου.
το ξερω αυτο δεν γινεται  και δεν μπορω να ειμαι εκει εξω...
μου αρεσει ομως σημερα η γιορτη αυτη..
γιατι ο ερωτας για μενα ειναι σε ολο του το μεγαλειο μια ανασα μια πνοη μια ζωη..
και μια φωτια..
μου αρεσει να βλεπω τα φιλια των ερωτευμενων γιατι μοιαζουν με διαμαντια που σκορπανε την λαμψη τους στις ψυχες των ανθρωπων..
μου αρεσει σημερα η γιορτη μου γιατι ειναι ολα στο κοκκινο...
στο κοκκινο της φωτιας του ερωτα του παθος..!!!
εναν τετοιο ερωτα ζητω να ζησω.. εναν..
ερωτα πιο δυνατο και απο τον φοβο του θανατου..
ερωτικη καλημερα..!!
Ε!

Με εχεις Ξετρελανει...

.  μικρη καλη μου φιλη..
ηρθες σαν ανεμος και εδωσες πνοη στην πνοη μου.
και γεμισες με ζωντανια την ολη μου ζωη..
εισαι μαγισσα που δεν πιανεσαι..
εισαι ανεμος που δεν φαινεσαι...
αχ! και να μπορουσες να με παρασυρεις κοντα σου εκει  που εισαι.
θυμαμαι ειρθες σαν ηλιακτιδα εδω στο γριζο της ζωης μου και μου εδωσες ζωη...
γεμισες με φως το μελλον μου..
και εδωσες ελπιδα στα ονειρα μου..
αχ! και να ηταν πραγματικοτητα .. τιποτα  αλλο δεν σου λεω...
μαγισσα μου..
θελω παλι να διαπερασει το σωμα μου η ορμη του ανεμου σου..
να παρασυρει καθε φθαρτο και αχρηστο που ειναι εδω κοντα μου..
και με το ηλιοβασιλεμα να αγαλιασει η σκεψη μου και η καρδια μου..
να μαλακωσουν θελω οι πονοι της ψυχης μου..
το δε φεγγαρι να μου φερει το παθος για ζωη και να φωλιασει μεσα μου ξανα..
και το πρωι στο ξεφωτο του ηλιου η μερα να με βρει γεματο υγεια και χαρα..
μαγισσα μου εισαι ανεμος και ..
με εχεις ξετρελανει..
Ε!
υγ. διψω.. θελω να γραψω.. δεν εχω τετραδιο.. ακουει κανεις..??

Δραπετευουν οι Αναρτησεις μου...

φιλοι μου... και φιλες μου..
χαιρομαι που οι αναρτησεις μου δραπετευουν μεσα απο εδω.
χαιρομαι που συγκλινουν οι ελπιδες μου στο αρχη και τελος της επιμονης πορειας μου..
παντα τωρα τα φωνηεντα της  ελευθεριας μου ειναι σημειο αναφορας .
και αν οι αναρτησεις μου δραπετευουν το ξερω ευδοκιμουν μεσα σε ονειρα.
και απευθυνονται σε σας φιλοι μου. .
σε σας τους ιεροφαντες..
εσεις που μονο ερχονται σε επαφη στις ψυχες σας δαβαζοντας με..
και αν το μελανο μου σημειο ειναι οτι ειμαι εδω...που ειμαι..
ζω αναμεσα σας ειμαι τυχερος..
και αν η μοναξια μου και η παγωνια με ποναει.
φουντωνει η νοσταλγια μου για την ελευθερια μου..
και αν ο χρονος μου κυλαει αδειος τα δακτυλα μου εδω να γραφουν..
τον σκοτωνω τον χρονο γραφοντας μονος μου..
και καθε αναρτηση μου διεχεει ενα φως παλλομενο που δεν σβηνει..
και αν κοιμαμαι στην παγωνια ονειρευομαι ψαχνοντας στα συννεφα να δω αν δραπετευσαν οι αναρτησεις μου..
και ειναι αληθεια δεν ειναι ονειρο δραπετευουν..
και αν ο ανεμος ο παγερος χωρις ανασα αγγιζει τους παγωμενος μου τοιχους εδω..
και αν ο χρονος μου κτυπαει σαν εκκρεμες αργος θλιβερος και συμπαγης..
δεν ειναι για μενα ο ηχος θανατου...
χαιρομαι που γραφω..
χαιρομαι που βλεπω τις αναρτησεις μου να δραπετευουν..
μεσα στο ασημολευκο χιονι μεσα στον  κοκκινο ηλιο..
και αν ολες μου οι αναρτησεις ειναι νοτισμενες με θλιψη και δακρυα ..
χαιρομαι που εσεις εκει εξω αγγιζετε τις χαρτινες λεξεις μου..
γιατι με ζωντανευται με την παρουσια σας.. ζωγραφιζοντας τα ονειρα μου..
τωρα ασημοχρυσες ολες οι αναρτησεις μου στο χειμωνιατικο τοπιο να μου θυμιζουν πως δεν ονειρευομαι..
εναι εκει εξω σε σας και δεν ποναω δεν κρυωνω δεν φοβαμαι.
μπορει να ειμαι θλιμμενος αλλα εχω τις αναρτησεις μου και σας.
και αποψε παλι που σας γραφω θα σκοτωσω τον φοβο μου για παντα.
γιατι ξερω καπου εκει εξω με διαβαζεται εσεις ..
και εσυ..

Σ' ειδα στον υπνο μου...

.

.μικρη μου..
σε ειδα στο ονειρο μου εχτες την νυχτα..
ειδα πως εκλαιγες πρωτα πολυ και μετα κοιμοσουνα πανω στο στηθος μου..
βυθισμενη σε ενα υπνο γλυκο και μεσα στην ασφαλεια που σου προσφερε η αγκαλια μου..
ειδα οτι εζησες ενα εφιαλτη κακο εχθες τη νυχτα.
φοβηθηκες  μηπως ξυπνησεις και βρεθεις να μην κοιμασαι  μεσα στην αγκαλια μου..
και μεσα στο ονειρο σου εσυ ξυπνησες..
με λαχταρα ανοιξες τα ματια σου..
για να με δεις..
εγω ομως εδω να μην εχω φυγει..
και εσυ γερμενη πανω στο στηθος μου και στην ασφαλεια της αγκαλιας μου..
επαψες να φοβασαι...
μετα μια αγγαλιαση σε συνεπηρε..
μια γαληνη να πω και ησυχασες..
και ονειρο ηταν εχθες μα και αληθεια..
χθες κοιμηθηκες στην αγκαλια μου..
και σημερα που ξυπνησες εγω ειμαι εδω..
να σου γραφω..
και τωρα εσυ ησυχη πια αφου με διαβασες μπορεις να φυγεις...
με μια ευχη υποσχεση να ξαναρθεις στο ονειρο μου...
Ε!

Ηλιακτιδα..

...σημερα το πρωι.
μια ηλιακτιδα τρυπωσε  μεσα στο κελι μου..
μια τοση δα  ηλιακτιδα σε ενα τοσο μικρο χωρο εφτασε να μου γεμισει με φως και ελπιδα..
μου φτανει αυτο..
εφερε χαμογελο στα πικραμενα μου χειλη και ανοιξη μεσα στην καρδια μου..
ποσο θαθελα να την εχεις στειλη εσυ  μικρη μου φιλη..
ξερω μεσα στο κελι μου δεν την εστειλες εσυ..
μα ετσι οπως μπηκε στην καρδια μου ειναι σαν να την εστειλες εσυ μικρη μου φιλη..
κριμα που δεν ειμαι ποιητης να την κανω τραγουδι..
φλογα με δοξα ειναι τωρα μεσα την ψυχη μου..
ηλιος με χαρι μεσα στην καρδια μου...
ηλιακτιδα μικρη σαν κυνηγος ονειρων την βλεπω απο το φως της χαρας και της ελπιδα της..
και σαν μικρη φλογα εδω σημερα την  ψυχη μου την φωτιζει..
και αν ο νους μου ειναι αλητης..
βλεπω το φως της χαρας και κοιταζοντας την μικρη μου ηλιακτιδα..
διωχνω απο απανω μου καθε καταχνη σκεψη..και καθομαι και ζωγραφιζω..
καταθετοντας κομματι απο την ψυχη μου... απλα εδω σε ενα χαρτι..
μια μικρη ηλιακτιδα μπηκε εδω σημερα..
ποσο θαθελα να την ειχες στειλη εσυ..
γατα μου..
Ε!

Προβα Γνωριμιας Αποψε..

..κλεισμενος σημερα εδω..
μην εχω τιποτα να κανω.. προβαρω το καλο λευκο μου πουκαμισο..
φιαγμενο ειναι απο λευκο μεταξι και με αιωνια προσδοκια..
κεντημενο στο χερι με αγωνια δακρυα και ποθους μαζι..
μακρυ αναλαφρο να πεφτει ωραια πανω μου..
δυστυχως δεν εχω καθρεπτη να με δω πως ειναι πανω μου.
χορευω κανω γυρω στο δικο μου ρυθμο και το χαζευω.
αποψε θελω να δραπετευσω απο το ολοχρυσο κλουβι των επιθυμιων μου...
καποιος εδω κλειδωνει το σιδερενιο μου πορτακι πισω μου..
δεν ξερω πιος ειναι μα του ειμαι ευγνωμων.. δεν θελω να με δει κανεις στην προβα μου που κανω..
θελω να ειμαι τελειος οταν θα ερθω να σε βρω...
ναι ειμαι ομορφος και τα μαλλια μου θελω να ειναι καλοχτενισμενα..
το κορμι μου απαλο  και ερωτευσιμο..
τα ματια μου να ειναι εκφραστικα.. αλλα δεν θελω να τα δεις..
γιατι εκει θα δεις την θλιψη μου τα σημαδια μου και δεν πρεπει...
το βρηκα.. θα φοραω γυαλια βρε...
θα δραπετευσω και θα παρω τον δρομο τον μακρυ.. εβαλα σημαδι εχω στοχο εκει στην εκκλησια σου που μου ειπες...
και σταματα να λες δεν θα με γνωρισεις..
θα με γνωρισεις αμεσως ματια μου... γιατι θα ειμαι ντυμενος στο ονειρο σου...
εφθασε η ωρα να σε δω .. και να μεινω στην κοραλλενια σου ουτοπια..
ειναι ωραιο να κυνηγας το ονειρο σου..
και αν η μοναξια σου ειναι καλα προπονημενη..
θα τη νικησω ματια μου..
φονος καυτος θα ειναι τα χειλη μου..
τσεκουρι καλο ακονισμενο η αγκαλια μου..
σε ποθησα...
και το μαυρο της ζωης σου εκει..
θα στο λευκαινει η ψυχη μου..
και αν τα ονειρα σου χαθηκαν θα σου τα φερω πισω..
και τις νυχτες δακρυα με νυστερια θα το σφαζουν..
με μεθυστικο αρωμα γαρδενιας την μοναξια σου θα πλανεψω..
και το ξημερωμα..
λιβανι στο νου σου θα ειμαι να καιγεται η πικρα και η θλιψη σου..
θα ερθω παλι σου λεω..
Ε!

Σου Σιγοτραγουδω..!!

.πρωι.. πρωι..
και εγω να καθομαι μπροστα στο πορτρετο σου που εχω ζωγαφισει εδω στον τοιχο μου..
και να σου σφυριζω το αγαπημενο σου τραγουδι που σου αρεσει ..
που εχεις εκει και ακους..
μα ξαφνου μια ηλιακτιδα τρυπωνει μεσα στο πουκαμισο σου..
εκει στο κορμι σου στο βαραθρο..
εκει στο στηθος σου επανω στο μερος της καρδια σου.. καλη μου..
και εκει τωρα η δικη μου σκεψη να χανεται..
μεσα στη ζωγραφια σου και μεσα στο νου μου..
δεν εχω μαχαιρι μαζι μου να κοψω το ονειρο μου αμεσως.
μονο λιγο  φως εχω  εδω απο τον ηλιο που υπαρχει..
παιρνω τα μετρα μου να μην με καψει παλι ο ποθος μου..
το ξερω μετα ερχεται η στιγμη που βαθαινει ο πονος μου και αρχιζει η νοσταλγια μου..
η νοσταλγια μου παρεα εδω με την μοναξια μου που δεν με αφηνουν ποτε..
κοιταζοντας τωρα το ηλιο που τρυπωσε μεσα στο πουκαμισο σου φιλη μου.
και βλεπω το ερωτα σαν αλεξιπτωτο να πεφτει πανω μου και να με καθηλωνει..
βλεπω την σπιρταδα που εχουν τα ματια μου κοιταζοντας σε.. βρε..
και μουρχε τε να σε σβησω απο τον τοιχο μου..
αλλα ξερω δεν εχω την δυναμη..
τη νυχτα κρυφα σε αγγιζω ψηλαφωντας με τα δακτυλα μου την εικονα σου στο τοιχο μου.
και εκει ειναι που ουρλιαζω απο τον ποθο του ερωτα ..
και αν τα ταξιδια μου μεσα σου ειναι σε πελαγος ονειρου και ανειπωτων ψιθυρων..
συγνωμη ζητω σαν αορατος εραστης στο ξημερωμα της μερας..
μετα απο την εμπολεμη νυχτα παθος και ερωτα  μεσα στου φεγγαριου τα τραυματα..
τωρα βαζω την ψυχη μου μπροστα σαν κουρτινα στα ματια μου..
και αν τωρα το φεγγαρι βουλιαζει στο κρεβατι μου..
εσυ εκει να αντιφεγγιζεις το ποθο μου και το παθος μου..
και το χαδι της νυχτας δροσια του γιασεμιου να με πληγωνει...
και εγω να σε κοιτω κρυφα και ας πληγωνομαι..
και ας εχω τυψεις..
Ε!

Πληκτρολογω.. !!

.-τα δακτυλα μου..
καθε μερα στα πληκτρα ειναι..
εκει να σφυρηλατουν τον ποθο μου..
εκει παγιδευμενα στη γραφη μου..
ομορφα που ηταν τα λογια σου με φιλια χρυσωμενα..
και ο μικρος μου καθρεπτης εδω σκληρος και ραγισμενος..
το ειδωλο σου ομως εδω ξανα και ξανα..
ψευτικος ορκος με τραβα απο το χερι.
και μπηγει τα δακτυλα μου μεσα..
και εγω απο εδω να τον μισω και να τον θελω.
και τωρα το κορμι μου να ξεβραζει τον πονο μου για σενα..
να ξερναει το κορμι μου τον οιστρο μου..
νοιωθω ανεκπληρωτος και παλι..
μονος ειμαι μα μια υπεροχη σιωπη κραυγαζει την απουσια σου..
πικρα ειναι τα χειλη μου απο την γλυκερη γευση της παραισθησης μου..
κοιταζω το ονομα σου εκει ψηλα στον τοιχο μου..
και  γραφοντας σου το  ψιθυριζω ..
  μα η φωνη μου ξεσκιζει την ψυχη μου..
εσυ εκει να περιμενεις.. σιωπηλη..
κοιταζοντας με στα κρυφα..
και εγω εδω δικασμενος να σου γραφω..
μια ζωη..
Ε!

Καλο Μηνα..!!

καλημερα..
σηκω περασε η ωρα..
πρεπει να πας για δουλεια..
να ταισεις της τραπεζες..

.καλημερααα!!
καλο μηνα σε ολες της φιλες μου..
και τους φιλους μου.

χιονι..

χιονιζει σημερα παντου..
ομορφα ειναι.. 
ωπ!!
ετοιμα και τα καφεδακια μας..!!
οτι πρεπει πρωι πρωι..!!
αχ! ποσο θαθελα να ειχα ενα τωρα..
τσουχτερο το κρυο σημερα..
και παγωνια παντου...
υπερ παγωνια υπαρχει... ιδιως εδω πανω..
ομορφο ειναι και το χιονι να το βλεπεις που πεφτει εχει την μαγεια του..
δεν λεω..
αλλα..?? εδω πανω δεν παλευεται η κατασταση..!!!
με τη φορμα απο μεσα απο το παντελονι μου ειμαι.. και παλι κρυωνω..
δυο μπλουζες φορω μαζι και το βαρυ μπουφαν
απο πανω μου..
δυο ζευγαρια καλτσες φορω μαζι..
και τις μποτες μου..
αλλα το κρυο εχθρος εδω να επιμενει...
η παγωνια ειδικα τη νυχτα τρυπαει κοκκαλα..
και το πρωι τρεμουν ολων τα στοματα μας..
ο αερας παγωμενος μαστιγωνει τα προσωπα μας..
και εμεις εκει κοντρα στον αερα για μια θεση στον ηλιο..
να ζεσταθουμε ολοι οσο πολυ μπορουμε..
κανοντας βολτες πανω κατω....
και υστερα μιλανε για κρατος και προνοια για τους...
ας μην το πω καλυτερα...
εμεις κανε εχουμε και μια στεγη ενα κρεβατι ενα πιατο φαγητο..
και αλλα πολλα ας πουμε εδω μεσα...
εχουμε την νομοτελεια..
τους αστεγους ειμαι που λυπαμαι που ειναι σε χειροτεροι μοιρα απο μας..
ευχομαι οσο γρηγορα μπορει..
να ευαισθητοποιει ο κοσμος και να κανει κατι και για αυτους μεχρι να περασει ο χειμωνας..
μακαρι..
παγωμενη καλημερα φιλοι μου..
σας στελνω..
και ενα καλο μηνα σας ευχομαι..!!
Ε!