AMBER-ALERT

  AMBER - ALERT...
Εξαφανιστηκε η Μαγισσα μου...
η εξαφανισμενη ειναι μονικος κατοικος εδω στο αγαπημενο μου μπλογκ...
ειναι ομορφη πολυ..
την ημερα που χαθηκαν τα ιχνη της.
ηταν ντυμενη με το ονειρο μου...
η εξαφανισμενη εχει  προβλημα φιλιας..
  επισης εχει Καρδια  Αγυμναστη..
Αποτιστη στην Αγαπη..
Πασχει απο Ερωτα...
μπορειτε να βοηθησετε σας παρακαλω..
οποιος γνωριζει που ειναι παρακαλειται να αφησει..
 πληροφοριες εδω στο αγαπημενο μου μπλογκ..
η τηλεφωνηστε στο 11880..
Ε!

Ευτυχια..

Καλη μου φιλη..
υπαρχει μια ευτυχια στη ζωη μας που ειναι πιο λεπτη και απο του απαλοτερου αγερα το χαδι..
που ειναι πιο τρυφερη και απο των αγγελων το χαδι τα φτερουγισμματα..
που ειναι πιο μεγαλη απο τους αιωνες ακομη.
εναι η ευτυχια εκεινη που ξεκιναει απο σενα και φτανει σε μενα..
εκεινο το σιγαλο της αγαπης το μαιστραλη που μπορει να στεγνωσει τα νοτισμενα μας ματια..
εκεινο το εναρμονικο τραγουδι..
που μπορει να ξεκουραζει και να γεμισει της καρδιες μας..
ειναι η ευτυχια..
η ευτυχια ομως δεν ειναι στα πραγματα που ελπιζουμε και που ζηταμε απο το αυριο..
ειναι μεσα στα πραγματα που μας περιτριγυριζουν και που αναπαυονται στα χερια μας..
υπαρχει μια ευτυχια στη στη ζωη μας που μενει ανεγγιχτη απο το χρονο..
που πουθενα αλλου δεν βρισκεται παρα μονο στο κοσμο των δικων σου ματιων..
των δικων μου..
που φωλιαζει στη δικη σου καρδια και μεσα στη δικη μου..
αρκει να μπορει κανεις να βλεπει να ξεχωριζει να ζει τη γαλαζοχρωμη  αυτη ευτυχια..
που μενει παντα πιο μεγαλη και  απο τους αιωνες ακομη...
Ε!

Πληγη Διχως Ονομα...

Μεσανυχτα που γραφω και..
Σαλευει το μυαλο μου αυτη τη νυχτα..
χαμενη αναζητηση στο πελαγος της μοναξιας μου και στο πονο μου..
η αστεφανωτη σκεψη μου αποψε..
ανεγγιχτη η μορφη σου μεσα στο μυαλο μου εσυ συνεχεια να εισαι.
αρωματισμενη του στηθους μου εξεγερση που στεφανωμενη ζης με το ονειρο της.
κομματιασμενα τα ονειρα μου τοτε που μεσα απο εδω σου προσεφερνα..
τα γραφτα μου ολογυμνα  ξαπλωναν στο κρεβατι μου εδω τοτε που η γυναικεια σου ματια με παθος με υπερασπιζοτανε..
σαν με ακουμπουσες με τη σκεψη σου..και εγω χαιρομουν τη χαρα μου..
θυμασαι..
τωρα μονο ο πονος της θυμησης σου καλπαζει παλι εδω που ειμαι..
τιμονιερης του πονου εσυ φιλη μου. και δεν μπορω να σε εμποδισω..
σβυσμενη η ελπιδα μου τωρα της στεφανωσης και της χαρας..
παρουσα παντα η απουσια της χαρας σου..
και θυμωμενη η νυχτα μου πνιγει ολα τα γραφτα μου στο τυλιγμενο μαυρο του ουρανου....
μαζευω τον πονο της ψυχης μου το σπασμενο σταυρο της ελπιδας μου..
και ολα τα πονεμενα μου γραφτα.
και τα κρυβω να μην δεις κανεις την πληγη και  την θλιψη μου ποτε...
Ε!

η Μπαλαντα της Φυλακης..

βουλιαζω μεσα στη μοναξια
αλλα οραματιζομαι τη χαρα..
και αν κομματιαστηκαν  τα ονειρα μου
χαμογελω στην ελπιδα..
και αν με σημαδευει η απελπισια μου
με αγκαλιαζει η ζωη..
εδω  δεν υπαρχουν  ποτε χαρες 
αλλα πονος και καημοι..
οι περιστασεις εδω μεσα πολυ δυσκολες
και οι μερες ολο και πιο στεγνες..
ολα ανακατα ειναι...
κλειδωμενος μονος στο κελι μου ειμαι
ω! θεε μου ..
ποση ερημια γυρω μου και μοναξια..
ποση δυναμη εχω μεσα μου 
και ποση ακομη ευψυχια..
πολλα τα προβληματα εδω μεσα..
οι λυσεις πολυ δυσκολες..
οι καρδιες ολων ειναι κλειστες..
η μοναξια και η σιωπη απεραντη.
ματαια ψαχνω να βρω μια καρδια
να βρουν ανταποκριση θελω
οι παλμοι και ποθοι ..
της δικης μου καρδιας...
τωρα στη βαρια ωρα της νυχτας
μονος με περισυλλογη
κανω τον απολογισμο μου της μερας
που περασε και προσθετω μια θλιψη
στο τετραδιο μου που τελειωνει
μια ακομα σελιδα...
εξι το πρωι κανω σταυρο και προσευχη
 αμεσως μετα την αναρτηση μου
 στελνω στις φιλες μου εξω με αγαπη πολυ..
πινω μονος μου καφε και ακουω φωνες
ξυπνισαν τα αλανια απο διπλα....
φωναζουν Ε! ελα εξω μερα καλη
οχι τους λεγω θα βγω μια και καλη
δεν ξερω αν νομοι ειναι αδικοι
ουτε και οι δικαιοι αν ειναι σωστοι...
κτιζω  τωρα την ελευθερια μου
για μια νεα καινουργια ζωη...!
Ε!

Ας Λεει..

.

 Ας Λεει..
ψεματα λεει..
Για σενα αφιερωμενο..
Ε!

Κρυφη μου Ελπιδα..

Καυτη μου πεννα ..
και της ψυχης μου ουρλιαχτα απο το μελανι σου σταζουν και μου λερωνεις τα γραφτα μου.
προσκεκλημενοι ληστες της αγαπης οι λεξεις μου  ολες σημερα..
ρημαγμενοι οι σκεψεις μου και εμμετρες οι βρισιες μου εδω που ειμαι και
στην αρενα του παθους σαν ταυροι σφαγμενοι βογγουν..
 ελα απροσμενη ταξιδιωτης μου..
ελα και θα σηκωσω λειτουργια αγαπης μεσα στη καρδια μου.
θα αναψω ολα τα μανουαλια της ψυχης μου..
ελα εσυ και χυσε αφειδωλα το λαδι στο καντηλι μου των αντικαταστατων συλλογισμων μου..
εσυ φιλη μου..
εσυ που εγινες το βαθυριζωτο δακρυ των ματιων μου.
εσυ που αφαιμαξες το αισθημα μου σερβιρισμενο στο δισκο του φεγγαριου..
μεσα παλι εδω γλυστρα η δικη σου ηλιοσυρμη σκεψη..
και η κρυμμενη φλογα μου ξεχυνεται για σενα
ορμητικοτερη και απο τα αποφυλακισμενα σμηνη πουλιων..
οι συλλαβες των δακρυων μου γραφουνε το ομορφο ονομα σου στο νου μου και στο τοιχο του κελιου μου..
η μορφη σου ποταμι ανακτορο της εμπνευσης ειναι σε θαλασσα του ερωτα..
ελα και γινε φιλι της αστραπης...
και μεσα μου η μυστικη σου αγαπη.. 
γινε σου λεγω η παλιρροια του ερωτα μου εσυ..
και ο χρυσοχυτος λιγος ηλιος που μπαινει εδω στο μικρο μου χωρο..
μπηγμενη βερα ειναι στο ποτηρι της αμφιβολης ελπιδας μου...
ελα και γινε τρυφερη επιθυμια και ελπιδα ζωης στη μοναξια μου..
Ε!

Εκ Βαθεων...

Καλη μου φιλη..
αναμεσα στις στοιβες των τετραδιων μου και σε ολα τα χαρτια μου..
αναζητω τη χαμενη ταυτοτητα σου..
αντικρυ μου θαμπωσε και ο μικρος καθρεπτης   μεσα απο της μορφες που σε γυρευω..
φωναζω το ονομα σου δυνατα ..
ξεγελεσμενος ειμαι απο σκιες μακρινων ονειρων  τωρα πια..
μονο λιγες στιγμες καλων ημερων ειχα και τωρα και αυτες λιποταχτες εγιναν..
θεατης εμεινα πια σε μια καθιερωμενη παρασταση εδω μονος μου..
και στο διαλειμμα ψιθυροι με ξαποσταινουν μεσα στη σκεψη μου λεγοντας το ονομα σου..
ο δεσμοφυλακας εξω κοιμηθηκε.
και η νυχτα εδω πανω γυρευει απαγγειο σε μια αγκαλια  φιαγμενων καταστασεων..
ο πονος μου ξαποσταινει και αυτος μεσα μου μαζι με την πικρα μου ..
ανυποπτος και εγω γυρευω καταφυγιο σε ονειρα που κανω μονος μου..
χωρις αντανακλαση.. η αντιστροφη μερια  απο την πραγματικοτητα μου..
παλι με ξεγελασαν τα αστρα εξω και ποτε η νυχτα δεν ειναι ιδια..
παντα διαφορετικη  οψη εχει ..
μα εγω σε περιμενω...
Ε!

ω! Γλυκο μου Ονειρο Εσυ...

Ονειρα..
το πιο σκαρτο ναρκωτικο του ανθρωπου.
ολη τη νυχτα ταξιδευα πανω σου.
φιλουσα τις παλαμες σου και τα δακτυλα σου ξανα και ξανα.
χωνομουν κατω απο το αριστερο σου χερι
προορισμος χωρις περιορισμους το ομορφο στηθος σου...
ανταρσια των κορμιων μας χθες πανω στα πανωσεντονο πορφυρο μου σεντονι..
ποσους οργασμους μου χαρισες ποσο σε ηθελα...
και ποσο κενος ενιωσα οταν μ'ενα ανοιγμα των  ματιων μου δεν σε αντικρισα..
τωρα πινω το καφε μου μονος μου καπνιζοντας σκορπισμενος στην αναμνηση σου..
το τασακι μου γεμισε αποτσιγαρα..
χαιδευω το σεντονι μου εκει τις αορατες γραμμες που αφησε το κορμι σου.
να νιωσω παλι την παρουσια σου..
τωρα χαμογελουν τα χειλη μου για τις εντονες στιγμες ερωτα που με γεμισες..
αβασταχτο ειναι να παρασυρεσαι απο το παρον και να ονειρευεσαι το μελλον..
ονειρα..
στιγμες μικρες.
ανεκτιμητες .. κλεμμενες..
δεσμιος κατω απο τα ονειρα των στεναγμων μου θρηνω μονος μου.
θα ερθει ομως ο καιρος που δεν θα ειναι κλεμμενες οι στιγμες.
θαρθει ο καιρος που θα ζωγραφισω το παρον στη συνειδητη μου αμαρτια..
τωρα μονο στριμωχνω ολους τους σπαραγμους μου σε ενα αχ!
και με ευλαβεια σαν φυλαχτο  κρατω μεσα μου 
την νυχτα την αμαρτωλη που εζησα με τον ερωτα σου...
αφηνω μεσα σου ενα κεντρι σα χαδι να σε κανει και σενα να πονας απο επιθυμια...
 φιλη μου σε αφηνω πανω σε ενα αστερι με μαξιλαρι το φεγγαρι..
και σου λεγω...
δοξα στο ομορφο παθος της ζωης..
δοξα και σε σενα  Μαγισσα μου..
τουτη την ωρα της υψιστης ομορφιας η ζεστη φωνη μου ξεχυνεται στον μυρωμενο αερα εδω που ειμαι.
και φωναζω ω! ψυχη μου που τρεφεσαι απο την ομορφια της ζωης..
και απο το ονειρο της Μαγισσα σου..
τωρα στο μπλε του ουρανου ταξιδευω και μονος μου χαμογελο στο ονειρο μου το γλυκο..
Ε!

η Μπαλαντα ενος Φυλακισμενου...

Οταν περασα το κατωφλι της αθλιας φυλακης
ηταν ενα βραδυ θλιμμενο με βροχη..
και η ψυχη μου πονουσε μεσα μου πολυ..
το σκοταδι εδω πανω πηχτο και σαν αραχνη επλεκε στα ματια μου ενα πελωριο ιστο..
και καθως εκει ο δεσμοφυλακας ξεκλειδωνε την πορτα του κελιου μου με εναν ηχο φριχτο
μεσα μου εκλεγα με πονο δυνατο..
με πεταξαν μεσα και τα δακρυα της μαυρης ψυχης μου σαν καταρρακτες κυλουσαν στο τσιμεντο το λερο..
οι τοιχοι του κελιου μου λιγδιασμενοι χωρις ουτε
παραθυρο μικρο..
σαν το σκουλικι σερνουν κατω με το κορμι μου και ο εαυτος μου θλιμμενος..
και οταν τολμησα κραυγη απογνωσης να βγαλω
με βασανισαν οι αλητες επι ωρες γυμνο..
με τις αγκραφες και της ζωνες σαν μαστιγιο δυνατο..θα βλαστημησεις σημερα το γαλα που ηπιες και θα γλυψεις το αιμα απο κατω απο το τσιμεντο το σιχαμερο...
μα δεν βλαστημησα το γαλα γιατι ειναι για μενα ιερο..
 πανω ομως στο πονο μου εκανα σταυρο ..
και βαφτισα το αιμα μου μεταλαβια και το εγλυψα απο το τσιμεντο το λερο..
να προσταυτευσω  μονο τον ιησου χριστο..
και ας με τα ταπεινωναν για αυτο..
 μονος μου μετα στο θεο μου μεσα σε κλαμα προσευχομουν να πεθανω για να λυτρωθω απο το μαρτυριο τους αυτο το φοβερο..
μα δε με ακουγες κανενας εδω μεσα που με ειχαν πεταξει οι αλητες με μισος δυνατο..
και στα πληγιασμενα σωθικα μου μερα με τη μερα θεριευε το κακο.
οι ματωμενες πληγες μου πεταγανε φωτιες και ο πονος μου αβασταχτος πολυ.
η πικραμενη μου ψυχη και η γλωσσα μου στεγνη απο διψα και το στομα μου πεινασμενο σταλαζαν φαρμακι ποταμο..
οι αλητες να μην αντεξω αλλο ηθελαν μεσα στο πονο και στο κολαστηριο αυτο..
 ηθελαν για να το ριξω στη πρεζα για να ζησω ενα ονειρο απατηλο..
μα εγω στο θεο μου  παλι με κλαμα προσευχουν να με γλυτωσει απο αυτο το μεγαλο κακο.
με γλυτωσε και τον ευχαριστω για το καλο με ενα ταμα μου βαρυ και δυνατο..
τωρα στο προαυλιο καμαρωτος και περηφανος για μενα περπατω.
και ολοι με δειχνουν φωναζουν δυνατα και λενε
το Ε! ειναι καθαρο..
μα επιτελους μετα απο τοσο καιρο ερχεται η μεγαλη μου μερα που θα αποφυλακιστω..
με ανειπωτη χαρα την περιμενω πως και πως για να βγω δυνατος..
να αντικρισω πρωτα τα δικα της ματια θελω και ζητω..
μα και ολο το γαλαζιο ουρανο..!
Ε!

Απολογισμος...

Το ονειρο πεθανε..
το καταλαβα αργα δεν υπαρχει πλεον απο σενα επιστροφη.
μου το δηλωσες με την απουσια σου μερες τωρα και με ενα τελος των αναμνησεων μας..
μα δεν σου ζητησα τιποτα.. δεν το τολμησα..
γευτηκα ομως καθε σου εκφραση και καθε σου ματια μεσα απο εδω.
σε ειδα να ανατελλεις σαν αρχαια θεα στον οριζοντα.
και επειτα να κλεινεις τα βλεφαρα σου και να τραβας την κουρτινα του κοσμου και τελος για μενα.
σε εζησα λιγο να ουρλιαζεις απο ποθο.. τοτε που μου ποτιζες τη διψα μου...
με την πυρκαγια που αναβες της αισθησεις μου..
την τοτε διψασμενη μου ικεσια..
σε ειδα ομως και να με εκτελεις...
ακουσα τα ψευτικα λογια σου οταν με εστεφες τοτε οσα μου ελεγες.
τωρα μου εκφωνεις συντομο επικηδειο ετσι πρεπει λες.
δεν μου εμεινε τιποτα πια να αποκτησω..
μου εχεις στερησει ακομη και την ικεσια μου..
ετσι σου λεγω το βλεπω και δεν με γελας..
δεχομαι το βλεμμα σου που με κοιτας στα κρυφα ισως σαν μερος του μαρτυριου μου...
ησουν ο παραδεισος μου με ολα οσα μου εγραφες τοτε.
τωρα εγινες η κολαση μου και με εριξες μεσα με διελυσες ..
με γυρισες στη κολαση που μου εφιαξες εσυ τωρα με την απουσια σου..
χωρις επιστροφη..
δεν εχω δεν υπαρχει αποσταγμα ζωης πια για μενα.
με μισεις ξερω.. λυπαμαι που γραφω ..
Ε!

Καλο Μηνα..!!

Kαλημερα και Καλο Μηνα..!!
φιλες μου και φιλοι.
πρωτη μερα  σημερα του δευτερου μηνα του καλοκαιριου.
και ειμαστε στα μεσα της πιος αγαπημενη εποχης του χρονου.
ο ιουλιος ας ειναι ο μηνας της ξεκουρασης της ηρεμιας και της χαλαρωσης κοντα στη θαλασσα η οπου αλλου αρεσει στον καθενα.ιουλιος και απο σημερα αρχιζουν και οι αδειες των εργαζομενων..

και μην ξεχνατε οτι φιαχνεις ομορφο μελλον αν ζεις ομορφα σημερα και απλα.
ας απολαυσουμε για το καλημερα μας τωρα το πρωι με ενα παγωμενο δυνατο φραπε τη μερα μας καλωσοριζοντας  ετσι τον ιουλη μας.

αγαπητοι μου αναγνωστες..
σας ευχομαι καλη μερα..!!  καλο μηνα..!!
και να περνατε παντα καλα.
ακομη  ευχομαι ο ιουλιος να ειναι γεματος  απο χαρες και ξεγνοιαστες στιγμες..
Ε!