μαγισσα μου..
ειναι κατι βραδυα που ερχεσαι εδω που ειμαι μονος μου
ειναι κατι φορες που σε νοιωθω να καθεσαι διπλα μου..
να αναβεις το τσιγαρο σου να καπνιζεις ανεμελη και να με κοιτας ηρεμα.
και αλλοτε να φερνεις γυρω γυρω το κελι μου και να διαβαζεις αυτα που εχω γραψει για σενα στους τοιχους.
να περιεργαζσαι τα ποιηματα μου και κατι παληες μου φωτογραφιες που εχω.
ειναι σαν να ψαχνεις κατι που μονο εσυ γνωριζεις...
καθως σε κοιταζω κρυφα να μην με καταλαβης και φυγης μου θυμιζεις στιγμες πολυ δικες μου..
στιγμες που σε ενοιωθα αγκαλια στον υπνο μου και σου μιλουσα με τις ωρες..
ειναι κατι περιεργο με αυτο που μου συμβαινει μαζι σου μαγισσα μου.
ενω κανεις πολυ καιρο να ερθεις η να μπεις μια στιγμη στον υπνο μου ξαφνικα ερχεσαι απανωτα και με αναστατωνεις με την ομορφη παρουσια σου..
με ξανακανεις να νοιωθω αντρας και εσυ να γινεσαι δυνατη..
ομοια με την αγιο δημητριο τον δρακοκτονο..
θελω να σε αγγιξω απαλα αλλα φοβαμαι μην τρομαξεις και φυγεις.
δεν ξερω πως να σε ευχαριστησω πως να εκφραστω που ερχεσαι στον υπνο μου.
ολα γινονται τοσο γρηγορα που δεν καταλαβαινω γιατι.
επισης δεν καταλαβαινω η δεν μπορω να εξηγησω στον εαυτο μου ειναι την ωρα που τελειωνει η επισκεψη σου εσυ αντι να φυγεις απο κοντα μου και οταν παω να σου μιλησω με μια απαλη κινηση μου κλεινεις το στομα....
με αφηνεις παλι συξυλο και φευγεις ..
τοτε ειναι που ξυπνω και κοιταζω να δω αν ειναι αληθεια αυτο το ονειρο που ειδα για σενα..
κοιταζω τους τοιχους μου να δω μην εγραψες τιποτα για να καταλαβω οτι ειναι αληθεια..
ειρθες τελικα...
μετα δεν κοιμαμαι καθολου.. η παρουσια σου αποψε τη νυχτα εδω δεν με αφηνει..
η μορφη σου και η ανασα σου αθορυβη μακρινη πνιγεται στην αποσταση μα την νοιωθω παντου γυρω μου. υπαρχει καπου εδω μαζι σου το βλεπω με δενει με κατι. κοιταζοντας να δω τι εγραψες παλι.
με δενει κατι απο τα χερια τα μαλλια σου τα ματια σου κατι τραβουν να ανοιξουν τα ματια μου σε ενα κοσμο μαζι με σενα..
εδω σου χαμογελω δεν εισαι πουθενα προσπαθω να φτασω κοντα σου αλλα δεν μπορω..
σε λιγο ξημερωνει εχεις φυγει και εγω εδω στο απεραντο κενο που μου αφησες περιμενοντας να δω την αυγη που κοντευει..
να σε σκεφτομαι..
και να λεγω ναι ειρθες εδω στο ονειρο μου...
Ε!
ειναι κατι βραδυα που ερχεσαι εδω που ειμαι μονος μου
ειναι κατι φορες που σε νοιωθω να καθεσαι διπλα μου..
να αναβεις το τσιγαρο σου να καπνιζεις ανεμελη και να με κοιτας ηρεμα.
και αλλοτε να φερνεις γυρω γυρω το κελι μου και να διαβαζεις αυτα που εχω γραψει για σενα στους τοιχους.
να περιεργαζσαι τα ποιηματα μου και κατι παληες μου φωτογραφιες που εχω.
ειναι σαν να ψαχνεις κατι που μονο εσυ γνωριζεις...
καθως σε κοιταζω κρυφα να μην με καταλαβης και φυγης μου θυμιζεις στιγμες πολυ δικες μου..
στιγμες που σε ενοιωθα αγκαλια στον υπνο μου και σου μιλουσα με τις ωρες..
ειναι κατι περιεργο με αυτο που μου συμβαινει μαζι σου μαγισσα μου.
ενω κανεις πολυ καιρο να ερθεις η να μπεις μια στιγμη στον υπνο μου ξαφνικα ερχεσαι απανωτα και με αναστατωνεις με την ομορφη παρουσια σου..
με ξανακανεις να νοιωθω αντρας και εσυ να γινεσαι δυνατη..
ομοια με την αγιο δημητριο τον δρακοκτονο..
θελω να σε αγγιξω απαλα αλλα φοβαμαι μην τρομαξεις και φυγεις.
δεν ξερω πως να σε ευχαριστησω πως να εκφραστω που ερχεσαι στον υπνο μου.
ολα γινονται τοσο γρηγορα που δεν καταλαβαινω γιατι.
επισης δεν καταλαβαινω η δεν μπορω να εξηγησω στον εαυτο μου ειναι την ωρα που τελειωνει η επισκεψη σου εσυ αντι να φυγεις απο κοντα μου και οταν παω να σου μιλησω με μια απαλη κινηση μου κλεινεις το στομα....
με αφηνεις παλι συξυλο και φευγεις ..
τοτε ειναι που ξυπνω και κοιταζω να δω αν ειναι αληθεια αυτο το ονειρο που ειδα για σενα..
κοιταζω τους τοιχους μου να δω μην εγραψες τιποτα για να καταλαβω οτι ειναι αληθεια..
ειρθες τελικα...
μετα δεν κοιμαμαι καθολου.. η παρουσια σου αποψε τη νυχτα εδω δεν με αφηνει..
η μορφη σου και η ανασα σου αθορυβη μακρινη πνιγεται στην αποσταση μα την νοιωθω παντου γυρω μου. υπαρχει καπου εδω μαζι σου το βλεπω με δενει με κατι. κοιταζοντας να δω τι εγραψες παλι.
με δενει κατι απο τα χερια τα μαλλια σου τα ματια σου κατι τραβουν να ανοιξουν τα ματια μου σε ενα κοσμο μαζι με σενα..
εδω σου χαμογελω δεν εισαι πουθενα προσπαθω να φτασω κοντα σου αλλα δεν μπορω..
σε λιγο ξημερωνει εχεις φυγει και εγω εδω στο απεραντο κενο που μου αφησες περιμενοντας να δω την αυγη που κοντευει..
να σε σκεφτομαι..
και να λεγω ναι ειρθες εδω στο ονειρο μου...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου