τωρα κυριε.... μπορεις να με δικασεις...

ειμαι ενας απο εκεινους που δεν πουλησα την συνηδειση  μου.
και που αρνηθηκα να αρπαξω την ευκαιρια..
ειμαι αυτος που δεν εσκυψα το κεφαλι μου..
ειμαι ενας απο εκεινους που σταθηκα ορθιος  μεσα στην δυστυχια μου..
χωρις μεταμελεια  χωρις αγαπη χωρις τιποτα απο κανεναν. 
ακομα  ειμαι ενας μοναχικος τυπος  ο πιο παραξενος εδω μεσα απο ολους.
που εκαψα τα ονειρα μου..
χαραμισα τη ζωη μου  για ενα πταισμα και τωρα βρεθηκα εδω που ειμαι..
αν με ρωτησεις  κυριε..
ποιοι φονοι με βαραινουν  θα σου πω...
αυτος που σκοτωσα  τον εαυτο μου..
αυτος που κατεστρεψα τη ζωη μου..
αυτος που εμαθα να κρατω  ψηλα το κεφαλι απο την αδικια  που υπαρχει εδω..
αυτος που χαραξα  στα δυο την καρδια μου...
πολλα υπηρξαν και τα πταισματα μου..
οπως η ανυπακοη  στους εδω μεσα αλητες..
η αναρχια  που εχω.. μαζι τους...
τους αλητες εδω μεσα που τους μεμφομαι..
τους αλλους φιλους εδω που τους λυπαμαι..
που να χωρεσει τοσος φοβος που υπαρχει..
και πως να χαθει να φυγει ο πονος ολων μας.
το πεισμα μου για κατι καλο εδω να γινει..
ενα βραδυ μαλιστα  μοιρασα  τα υπαρχοντα μου σε ατομα που δεν ειχαν.. τιποτα...
εβγαλα και μοιρασα και το τελευταιο μου  πακετο και εμεινα χωρις τσιγαρο..
μετα εκοψα τις φλεβες μου και το ευχαριστηθηκα..
τωρα μπορεις κυριε..
να με δικασεις....
Ε!