το ποτρετο σου..!!!

μικρη μου μαγισσα..
 σου ζητησα κατι και εσυ μου το προσφερες αμεσως..
μου προσφερες το υλικο να ζωγραφισω το ποτρετο σου..  πηρα λιγο χρωμα απο τα ματια σου, τα σκιρτιματα της καρδιας σου, ψυχη απο την ψυχη σου.
διαλεξα τα καλυτερα συναισθηματα σου και εδωσα στο ποτρετο σου πνοη.
εδωσα φωνη αλλα δεν εβαλα καθολου ρεαλισμο.
μου ζητησες να σου το χαρισω.. δεν σου το δινω..
αυτο το ποτρετο δεν χαριζεται δεν ,,πωλειται,,  ειναι δικο μου και ξερεις γιατι..??
ειναι ζωγραφισμενο πανω στην καρδια μου..!!

ζωντανια ερωτας και αγαπη ειναι τα προτερηματα μου..
ειλικρινεια  και αληθεια ειναι τα μειονεκτηματα μου...

αληθεια σου λεω χθες βουτηξα τα χερια μου
στο μελανι της ψυχης σου και σε αγκαλιασα..
ηθελα να αφησω παλι το αποτυπωμα μου   πανω στο χαρτη  του κορμιου σου..
και αποψε  ομως  παλι φορεσα της μοναξιας μου το καλο λευκο  πουκαμισο  μου  και κρεμασα στον λαιμο μου τον αγαπημενο μου σταυρο της ελπιδας και σε περιμενα να ερθεις..

ναι ειρθες..
τι ονειρο και αυτο αποψε..
ειχες φορεσει το γιορτινο χαμογελο σου στο βλεμμα ειχες το βελουδο του πανσε..
τα χερια σου απαλα σαν φεγγαροφωτο με τυλιξαν και το κορμι σου μυριζε μυρσινη..
δεν μπορεσα να πιστεψω οτι ερχοσουν απο το λιβαδι με τα αγριολουλουδα..
σε αγκαλιασα με απογνωση και πικρο το δακρυ μου ψελλιζε..  ,,ποσο μου λειπεις,,.
τωρα το ξερω  πως θα υπαρχεις μονο μεσα στη σιωπη μου και περα απο τα φυλλα καθε φθινοπωρου...

οταν εφυγες θελησα να  αιχμαλωτισω τα φιλια σου για να μου ζεστανουν την καρδια εδω μεσα στην παγωνια που ειμαι.  θελησα να κρατησω τη φωτεινη ματια σου να μου φωτιζει την θλιβερη  που εχω μοναξια..
πιστεψε με μου φτανουν ολα αυτα  ωσπου να ερθεις  τωρα παλι το φθινοπωρο ξανα...
μικρη μου μαγισσα..
ζημια..!!
Ε!