σε βλεπω στο ποτηρι μου..!!!

..
το  τελευταο καιρο ερχεσαι παντα νυχτα..
ντυμενη στα προχειρα τσαλακωμενα και τα τσουλουφια σου να ξεπετιουνται...
δεν εχεις φωνη και τα ματια σου ειναι παντα μυστικα..
καθεσαι κοντα μου με κοιτας με διαβαζεις μια μισοχαρουμενα μια μισολυπημενα..
δεν μιλας. ισως φοβασαι..
αλλα με κοιτας..
και καπου καπου οι συνηθισμενοι θορυβοι σου παιρνουν τη σκεψη ..
και εγω απο εδω μοναδικος θεατης ειμαι που συμμετασχω στο σκηνικο χωρις καμμια απολυτως κινηση..
δεν απλωνω το χερι μου..
να σε κρατησω η να σε αποδιωξω..
εξαλλου υπαρχει δικαιολογια...
και εσυ εκει να με κοιτας με τις ωρες..
μισοχαρουμενα μισολυπημενα και δε μου μιλας..
αν επινα κατι θα σε εβλεπα στο ποτηρι μου..
με τα τοσα που περνω..
δεν πινω εδω γιατι  δεν υπαρχει τιποτα ..
μονο τα γραφτα μου..
σε βλεπω ομως μεσα απο τα γραφτα μου..
αλητευει και παλι το φεγγαρι πανω απο εδω που ειμαι..
ανοιχτο το τετραδιο μου ζωντανευει τη μνημη μου που θελω να γραψω..
χερια και σκεψεις μπερδευονται..
λευκο γιασεμι το μαυρο μεσονυχτι..
να σερνομαι σαν πληγωμενος χωρις φωνη μονο με σκεψη..
και να επιμενω να σου γραψω παλι..
προσπαθωντας να κρυψω τις πληγες μου...
και οταν πονω  και νοιωθω μονος κοιτω το φεγγαρι.
και αυτο ειναι μονο του.. μα υπαρχει..
και οταν καποιος γνωριζει τη μοναξια τοτε καταλαβαινει τι σημαινει..
Ε!