Οικοδομος Ανεργος... Ετων 30..

.

ετων 30..
στης νιοτης τον ανθο ειμαι..
ομορφος γλυκος..
οικοδομος ανεργος.. στην ονειρου την αρχη..
με βλεπεις και σκεφτεσαι πως θα ειμαι  η πηγη της χαρας της εκφρασης της αισιοδοξιας..
τωρα με ακους και διαπιστωνεις το αντιθετο.
στο δρομο της απαισιοδοξιας βαδιζουν ολοι οι νεοι..
χωρις πυξιδα διχως προορισμο..
συνοδος μας ο φοβος.. που..
παγωνει την καρδια παραλυει τις αισθησεις..
με τα χερια μπροστα να δειχνουν στο κενο..
και με βηματα τρεκλιζοντα στο πουθενα..
ο οριζοντας μας μια σπιθαμη απο τα ματια μας.
το παρον ,,απων,, και το μελλον  ,,παρελθον,,
ζωη μιζερη και σκληρη μας περιμενει.
ανεργια  ανεχεια πεινα εξαθλιωση..
ζουγλα αρπακτικων η κοινωνια που θα μας δεχτει..
ετων 30..
και προλαβα να περασω απο τη χαρα στη θλιψη και απο την ελπιδα στην απογοητευση..
η περιγραφη μου μια βαθια μαυρη πινελια στο πελωριο γριζο καμβα της απελπισιας που εχει τοποθετηθει τον τελευταιο καιρο απο ακρη σε ακρη της ελλαδας..
δειχνω σαν οικοδομος ανεργος οτι εχω υποστει το βαρυ τραυμα απο τα βελη μοιρολατροιας και υποταγης που εξακοντιζουν εναντια στη νεολαια η κυβερνηση του μαυρου μετωπου και τα κομματα της αστικης ταξης..
με αφορμη την οικονομικη κριση και την οδηγηση της λαιλαπας των αντιλαικων μετρων..
ετων 30..
και αν τα εμποδια μου φαινονται βουνο ας αναλογιστω πως η κορυφη του εβερεστ εχει κατακτηθει..
την πορεια μου ομως προς το ονειρο δεν πρεπει να σταματησει.
πρεπει να κοιταξω προσεχτικα τον οριζοντα.
ας φαινεται ερμητικα κλειστος πρεπει καπου να ειναι ευαλωτος..
θα προσπαθησω να φιαξω την φυλακη της ελευθεριας μου ψαχνοντας..
γιατι ξερω  θα βρω πολλους να με συμπαρασταθουν.
και ξερω καλα οτι υπαρχει για μας  οδος διαφυγης ελπιδας και σωτηριας..
μακαρι..
Ε!