Εδω σε θελω Καρδια μου ηρθε η ωρα να φανεις Δυνατη..!!!

..
ο εαυτος μου..
πεθαμενος κυκνος σαβανωμενος..
πνιγμενος στην ομορφια του σαν τον ναρκισσο..
στην ελπιδα της ματαιοδοξιας..
απομεινα μονος μου η καρδια μου και εγω..
να κανω κυκλους εδω μεσα..
καποτε εγω που γεννηθηκα με την ομορφια μεσα στην καρδια μου.
αφησα την αδικια και το κακο που μου κανανε να σχηματισει ασχημια τωρα μεσα στην ψυχη μου..
εγω που εμεινα εκθαμβος απο την ομορφη ζωη τωρα κλεισμενος με πονο και οδυρμω..
μελαγχολικα τωρα τα λογια μου..
και ολα μου τα γραφτα χρυσοκιτρινα φυλλα εχουν γινει απο τον περασμα του χρονου...
ειναι τοσα πολλα τα χειρογραφα μου που..
θελω να τα δωσω στους αστεγους να τα καινε τωρα το χειμωνα στο δρομο να ζεσταθουν..
αλλα δεν εχω την δυναμη..
υπηρξα γενναιος και τωρα ζω πεθαμενος.
αγωνιστηκα σε ενα στιβο με ανισο αγωνα..
τωρα δεν εχω ονειρα να κεντησω.. ειμαι σιωπηλος  και μονος μου..
περιμενω να ερθει παλι η μερα για να κρυφτω και να γραψω το βραδυ.
θελω να απλωσω τα χερια μου στο φως  να φωναξω  μα η φωνη μου πνιγεται στην αδικια...
καθομαι και μαζευω ελπιδες απο το χθες και τις μουσκευω στο σημερινο μου δακρυ ...
φωναζοντας ..
εδω σε θελω καρδια μου..
ανησυχοι εδω οι στοχασμοι μου παρεα με την μοναξια μου..
και η νοσταλγια μου για τον εξω κοσμο μου σκαει χαμογελο στα ξεροσκασμενα μου χειλη...
φορεσα παλι ας ειμαι εδω που ειμαι το καλο μαυρο πουκαμισο μου...
αυτο που μου πηγαινει ασορτι με τον πονο μου..
κρεμασα στο στηθος μου τον χρυσο σταυρο της ελπιδας..
και μεσα στον πονο μου σιγοτραγουδω...
εδω σε θελω καρδια μου...
Ε!