Πληγωμενος Αγγελος...

.περιλυπη η ψυχη μου..
γονατισε και παλι σημερα εδω πανω στο τετραδιο μου..
τη  βλεπω κατηφοριζει η νυχτα και ο πυρετος μου παλι ανεβαινει..
το χερι μου χαιδευει το πυρωμενο προσωπο μου..
τα δακρυα απο το πονο μου ανημπορα να ανακουφισουν το πληγωμενο μου κορμι..
κρυωνω και η καυτη ανασα μου τυλιγει την ορφανη ψυχη μου..
τωρα στην αγκαλια της νυχτας ξαπλωμενος στο κρεβατι αναπολω ομως..
τις καλες στιγμες του χθες...
και ας ειναι διαχυτος ο πονος μου ..
πεσμου εσυ που να κοιταξω εδω που ειμαι και να μην δω πονο..
μου λες..
να μην δω δακρυ..
να μην δω τιποτα επωδυνο..
ουτε ενα χαμογελο δεν εχω..
πληγωμενος αγγελος νιωθω που χτυπηθηκα σε λαθος εποχη..
προσπαθω να βγω απο την κολαση εδω μεσα .. που εδω μονο μουχλα και υγρασια υπαρχει..
το παραθυρο μου μικρο.. και το φως εξω λιγοστευει..
μα συνεχιζω να ονειρευομαι χωρις να κλειδωνω την καρδια μου..
και αφηνω τη βροχη των δακρυων μου να ξεπλυνει τον πονο μου.
και στριμωχνω ολους τους σπαραγμους μου σε ενα αχ!..
αφηνοντας το λυγμο μου να γιανει τον πονο μου μεσα απο αηχη κραυγη σιωπης..
για να μην με ακουσει κανεις..
Ε!