Αθωος Καταραμενος..

..
.αθωος  και καταραμενος.
ειμαι και μαρτυρας τωρα εδω μιας ασεβης μοναξιας.
που ποτε δεν μπορεσα να ξεφυγω απο τα δεσμα σου εκει..
μου λειπεις. ακομα και και οταν σε κοιτω και σε χαζευω εκει στα κρυφα μου λειπεις..
ισως και να φταινε οι σκιες μας που μας συνοδευουν εκει στα κρυφα..
ευλογημενος που σε γνωρισα και καταραμενος ταυτοχρονα ειμαι που δεν εισαι εδω..
καταραμενος να ζω στην αγωνια ειμαι..
και ας ξερω πως ειναι αδικο το αλισβερισι αυτο..
και αν νιωθω αθωος η καταραμενος καρτερω να ερθει ο λυτρωμος μου.
και να σβησει ο λυγμος μου και να γιανει το κορμι μου απο τις αηχες κραυγες της σιωπης μου..
και αν ειναι ακομη γριζο το πεπλο της σιωπης μου εδω και να απλωνεται παντου..
τιποτα πια δεν αντηχει.
ματωσανε τα χειλη μου απο την αχνα της σιωπης..
καταραμενος ειμαι..
και αν ερθεις ποτε τι να προσμενω..
να ξερεις εσυ για τιποτα δεν εφταιξες..
και ας το ξερουμε και δεν θελουμε να το παραδεχτουμε πως φταιξαμε μοναχα εμεις..
και ας το ξερουμε..
σαν καταραμενος κοιτω εξω εκει που υπαρχει ακομα ουρανος..
σαν διαφανο πεπλο κεντημενος να ειναι τον βλεπω με ομορφες ψυχες αγγελων..
ανθη ασημοχρυσα εξω στο χειμωνιατικο τοπιο να θυμιζουν  σαν αθωος καταραμενος πως το τελευταιο θυμα  του χειμωνα να ειμαι..
της αδικης μοιρας μου..
Ε!