τολμω..

Μαγισσα μου...
σου γραφω πολλες  ωρες ατελειωτες...
τα δακτυλα μου πληγωθηκαν..
και ανοιξαν πληγες με καντηλες και πυον μεσα..
και τα ματια μου κρεμασανε  πρηξιματα σαν κοκκινα τριανταφυλλα.
φιαγμενα απο το πονο της ψυχη και το δακρυ...
τωρα παλι που σου γραφω  και μυριοστρωνω στις τελευταιες μου σελιδες  εδω στο τετραδιο μου με μεταξενειας ομορφες σκεψεις αστραπης διαφανειας..
το γνωριζεις και εσυ οτι..
 ειναι δυσκολο πολυ συνεχεια να γραψεις..
 τωρα το ξερω..
πως μονο ο διψασμενος σου βαζει νερο για να πιεις..
ο πεινασμενος  μονο σου δινει κατι για να φας..
ο φτωχος σου στρωνει το κρεββατι..
και ο πονεμενος  σου απλωνει  το χερι..
μα εσυ εισαι η Μαγισσα μου..
εισαι η αφεντης μου...
γιατι παντα με την ομορφη παρουσια  σου με ενεπνευσες  να σου γραφω..
μηδαμενος ειμαι μπροστα  στο μεγαλειο σου..
και  συγχωρεσε με που τολμω  να  σου γραφω..
σου γραφω γιατι..
  μεσα μου εχω μια φλογα που οσο φουντωνει  αυτη δεν αντεχω  να με καιει..
και οσο μετα  αυτη καταλαγιαζει..
λυπαμαι που λιγοστευει..
παντα καθε φορα που φουντωνει η καθε φορα που λιγοστευει..
μεσα μου με καιει η ιδια η φωτια..
και για να την κανω καλα..  καθομαι και σου γραφω..
το ξερω ματωσανε τα δακτυλα μου απο το γραψιμο μου..
πεντε φορες στο προχειρο μια στο καλο μου τετραδιο και μετα στο κινητο ...
υποφερω αλλα...
λεγω οτι αξιζει να γραφεις κατι ομορφο σε μια ...
Μαγισσα....
που με μαγεψε...
Ε!