αναμεσα στις στοιβες των τετραδιων μου και σε ολα τα χαρτια μου..
αναζητω τη χαμενη ταυτοτητα σου..
αντικρυ μου θαμπωσε και ο μικρος καθρεπτης μεσα απο της μορφες που σε γυρευω..
φωναζω το ονομα σου δυνατα ..
ξεγελεσμενος ειμαι απο σκιες μακρινων ονειρων τωρα πια..
μονο λιγες στιγμες καλων ημερων ειχα και τωρα και αυτες λιποταχτες εγιναν..
θεατης εμεινα πια σε μια καθιερωμενη παρασταση εδω μονος μου..
και στο διαλειμμα ψιθυροι με ξαποσταινουν μεσα στη σκεψη μου λεγοντας το ονομα σου..
ο δεσμοφυλακας εξω κοιμηθηκε.
και η νυχτα εδω πανω γυρευει απαγγειο σε μια αγκαλια φιαγμενων καταστασεων..
ο πονος μου ξαποσταινει και αυτος μεσα μου μαζι με την πικρα μου ..
ανυποπτος και εγω γυρευω καταφυγιο σε ονειρα που κανω μονος μου..
χωρις αντανακλαση.. η αντιστροφη μερια απο την πραγματικοτητα μου..
παλι με ξεγελασαν τα αστρα εξω και ποτε η νυχτα δεν ειναι ιδια..
παντα διαφορετικη οψη εχει ..
μα εγω σε περιμενω...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου