Αδικα Καρτερω...

Ειμαι εκεινος που χθες παλι σε περιμενα..
και σου ηλιοστρωνα το δρομο ..
που θα σε εφερνε εδω να με δεις..
δεν περασες και πονεσα εσβησα..
τρομαγμενη αστραπη εξω κοκκινη διαφανεια πανω στο μπλε του ουρανου...
με κυνηγαει οργισμενη η βροντη της αρνησης σου..
η σιωπη τυλιγει το μικρο μου χωρο...
φωτοπεταλα  της σκεψης μου αγγιζουν τα τετραδια μου..
σου γραφω παλι και υπογραφεις εσυ καλη μου φιλη με την απουσια σου..
ειναι τα λογια μου πικρα και οι σκεψεις μου πικραμενες..
αδυτος ηλιος το αισθημα μου..
και η σκεψη μου σε σενα δεν την αφηνω να φυγει απο κοντα μου..
ωρες ατελειωτες εδω μεσα και εγω πανω στα γραφτα μου..
να γραφω για σενα συνεχεια..
δακρυσμενα τα ματια μου τωρα που σου γραφω και στο βαθος εσυ..
σερβιρισμενος ο πονος μου απο σενα την ιδια πανω στο δισκο του φεγγαριου..
η φωνη μου φλογα ξεχυνεται δυνατα πανω στο μπλε τετραδιο μου και σου γραφω..
μπηγμενο μαχαιρι μεσα στη καρδια μου ειναι η απουσια σου..
χαθηκες για παντα καλη μου φιλη..
πληγες γεμισαν εδω το μικρο μου κελι..
και ο πονος μου σφραγισε τα χειλη..
με εσβησες και εφυγες απο κοντα μου..
πληγωμενες μου ολες οι συλλαβες ξεχυνονται πανω στα γραφτα μου..
ματωμενες οι λεξεις μου με τυλιγουν μεσα στην ψυχη μου...
και οι σκεψεις μου μαχομενα λογια ειναι στο πολεμο της αγαπης..
και αδικα καρτερω....
Ε!