Διχως Ελεος..

Μαγισσα μου..
τα λογια σου τσουχτερο καμακι πανω στο κορμι μου ειναι..
με εκλεισες για τα καλα στο αδειο μου κελι μου..
μου εφραξες το στομα..
μου εδεσες τα χερια μου
μου εκλεισες τα ματια ..
και ο ιδρωτας της ψυχης μου
γλυστρισε παγωμενος και ανατριχισε τη σαρκα μου..
αυτη που προσεφερθηκε..
αυτη που για σε σενα θυσιαστηκε..
αυτη ναι..
που ζωντανο με εκαψες..
τωρα φλογες με ακολουθουν με αδιορατους κραδασμους μεσα μου..
σε μεταβατικες φασεις ομως..
αναμεσα στο παρελθον μας και στο..
μελλον μου...
και τωρα ψυχη μου να σε ρωτησω..
τις αναμνησεις μας που μου αφηνεις..
πως θα τις σβησω μου λες..
και πως θα ζησω τωρα μονος μου...
Ε!