ελα και παρε το πονο την θλιψη που εχω..
και τα δακρυα μου που ριχνω για αυτη..
στιψτα σε παρακαλω στο αγιο δισκοποτηρο σου και τα δακρυα μου καντα κρασι..
Αχραντων Μυστηριων..
Γεροντα μου..
αρπαξε τη φωτια που εχουν τα δακρυα μου και τα καντηλια με πονο και αγαπη εκει αναψε..
μπροστα στο ιερο της εκκλησιας σου..
και κανε μια μερα θεια λειτουργια...
αποψε της ταζω προσευχη..
Θεε μου εσυ που ειδες το κορμι της και της λαμπαδες επλασες στο ιδιο της παραστημα..
Θεε μου..
τα αστερια του ουρανου ζηλεψανε τη λαμψη της.
και σαν ο ερωτας αντικρισε τα ματια της ..
γεννηθηκε ο ηλιος μου εδω μεσα..
Θεε μου...
πανω στο φωτοπεταλο της σκεψης μου ακουμπησε το επισκεπτηριο της αγαπης της..
και υπεγραψε την παρουσια της τοτε στην πονεμενη μου ψυχη.
σαν ηχηρη γιορτη θυμαμαι εδω μεσα οταν ηρθε κοντα μου τοτε..
Θεε μου..
τωρα σαν θαλασσα υψωνεται η θλιψη μου και πανικοβλητος με βλεπει ο ουρανος..
ηταν τα λογια της τοτε ομορφα πολυ και οι σκεψεις μου ομορφες σαν ανθισμενες κερασιες..
Θεε μου..
πως θα μπορουσα να μην της γραψω να μην την αναζητω..
αδυτος τωρα ειναι ο ηλιος μου εδω πανω διαβει το αισθημα μου..
μην την αφησης να φυγει για παντα απο κοντα μου σε παρακαλω..
καντην να γυρισει πισω να με δει..
και ατελειωτες να ειναι οι ωρες μου για να γραφω εμμετρα για αυτη..
και να της δημιουργω θελω ζωγραφιες να περνουν οι μερες μου..
ταζοντας αποψε προσευχη...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου