ο Ηχος της Σιωπης...

Σ΄αναζητω..
αναζητω τις στιγμες που σε θυμαμαι..
οταν σου γραφω  παντα εδω μεσα..
οταν περπατω εκει εξω μονος μου και χανομαι σε οσα εζησα τοτε..
τωρα ενα μεγαλο κενο με πνιγει και ουρλιαζω μονος μου..
μου πηρες οτι ειχε απομεινει εδω και εφυγες..
 μαζι και καθε ικμαδα θαρρους..
αφησες πισω σου εναν δειλο πεθαμενο αντρα.
οπου και αν πηγα μετα απο σενα εμεινα ακινητος δεν εκανα τιποτα..
αφηνομαι απλα στη φορα του ανεμου..
ολες ο συγκινησεις εξαφανιστηκαν
νοσταλγησα  την ζωντανια του πονου μου..
την ενταση του θρηνου μου..
η πικρη αναμνηση σου μου τρωει την ψυχη μεσα μου..
σβηνω και δεν μπορω να αντισταθω στο θανατο μου.
θα προτιμουσα να μου ειχες φυτεψει σφαιρα μεσα μου..
μου σφηνωσες ομως το τιποτα και την αδικη απο εδω φυγη σου..
ζητω να αντιδρασω στο κενο σου και χανομαι στη μαυρη μοναξια μου εδω μεσα..
με τα χερια διπλωμενα μενω  σαν ενας δειλος που δεν μπορω να κανω κατι..
τιποτα δεν ειναι πιο φρικτο απο να κουβαλας ενα αδειο κορμι..
ματαια προσπαθω να το κανω  ζωντανω..
η ψυχη μου ειναι νεκρη απο την αδικη φυγη σου..
τωρα που σου γραφω ακουω τον ηχο της σιωπης..
και ζωγραφιζω τη φυγη σου..
Ε!