Ηρθες και Εφυγες...

Μαγισσα μου..
οταν εφυγες απο κοντα μου σε ευχαριστησα με ενα χειμαρρο δακρυων..
γιατι ηρθες εδω που ειμαι και μου εδινες δυναμη με τη παρουσια σου..
με εσωσες τοτε απο τη θλιβερη μοναξια μου..
βλεπεις εσυ εκρυβες κατι το ανεπαναληπτο  που το εδινες παντα με αληθινο συναισθημα..
σου ζητουσα να με προστατεψεις απο το πονο μου που ειχα εδω μεσα..
και απο την αληθεια ..
ομως δεν μπορουσα να φυγω γιατι στεκοσουν εκει κοντα μου σαν μια λυρικη χιονοθυελλα...
θυμαμαι χρειαζομουν ενα ψεμα..
ενα αληθινο ψεμα ομορφο σαν την αληθεια και εσυ μου το προσφερες απλοχερα..
δε σου κρυβω πως ονειρευομουν να σε γνωρισω για το καλο που μου εκανες..
με την τοτε ομορφη παρουσια σου εδω..
να σε γνωρισω ηθελα πριν τελειωσουν οι θλιβερες μου μερες που εδω ζω..
ομως εσυ εφυγες..
 εφυγες οπως επεφτε η νυχτα και τα χρωματα γινοταν κυριολεκτικα λυπητερα...
μα εσυ ησουν μια κουρασμενη καλλονη κατι σαν ενα βεγγαλικο που σκορπισες..
στον νυχτερινο ουρανο εδω πανω σαν μια αστεροσκονη....
τα ομορφα παγωμενα ματια σου ειναι μαρτυριες που καθιστουσαν περιττα τα λογια..
για αυτο λεγω πολλα λαθη δεν εξηγουνται..
παρολου αυτα υπαρχει η επομενη μερα...
για αυτους που εχασαν κατι ωραιο απο τη ζωη τους..
το θεμα ειναι ομως αν μπορω να σε αντικαταστησω και μεσα απο τη σκεψη μου...
Ε!