Αντρας Μονος Ψαχνει...

Σαρανταεπταρης μονος ψαχνει..
στα 47 μου χρονια ειναι μαρτυριο ενας αντρας να ειναι μονος του..
ξοδεψα τη μιση μου ζωη κλεισμενος μεσα στο γραψιμο..
και εχασα τη γευση τη χαρα της ζωης αφου το βλεπω  μεσα μου να ειμαι ενας δυστυχης..
ολοι οι φιλοι μου με φωναζουν τρελος μοναχος...
και εχουν δικιο σε αυτο..
γιατι ισως τα ονειρα μου και οι φαντασιωσεις μου πολυ συχνα ξεπερνουν..
ολα τα ορια της πραγματικοτητας σε ολα τα επιπεδα..
αρκετες φορες μεχρι τωρα εχω αποριψει πολλες προτασεις γαμου..
που μου εχουν γινει μεχρι και τωρα...
να πω εδω εντος εισαγωγικων μετριου βεβαιως επιπεδου...
διοτι μεσα μου θεωρουσα πως οτι οι ικανοτητες μου ειναι για πολυ ψηλοτερα..
με ενα αποτελεσμα  να μην εχω μια γυναικα εδω και αρκετο καιρο διπλα μου..
στη ζωη μου απερριψα της γυναικες που με πλησιασαν ..
γιατι περιμενω ισως τη  μαγισσα μου πανω σε ασπρο αλογο ας πουμε...
ετσι και τωρα που γραφω και για πολυ πολυ καιρο ειμαι χωρις σχεση..
σε ολους τους τομεις της ζωης μου...
χωρις να θελω να ενεργω με αυτον τον τροπο..
φοβαμαι οτι εχω αρχισει να γινομαι ενας δυστυχης αντρας στη ζωη μου..
πρεπει σιγουρα να αλλαξω..
αλλα δεν βλεπω να τα καταφερω..
χαμογελω που εδινα συμβουλες σε φιλους και φιλες μου σε πολλα...
οπως τους ελεγα πως το μυστικο της επιτυχιας ειναι να τολμας να αγγιξεις αυτο που ονειρευεσαι..
και ποτε να μην μενουν στη συγκριση με τους γονεις τους και την ηλικια τους..
ελεγα επισης να μη ζητανε απο αλλους ανθρωπους η απο το θεο να τους λυσουν τα προβληματα τους..
αφου η λυση τους εξαρταται απο τους ιδιους..
εδινε συμβουλες σε αλλους αλλα για τον δικο μου εαυτο ποτε δεν εκανα τιποτα..
γιατι ειχα μεσα μου τη φιλοσοφια οτι ο σημαντικοτερος φιλος και εχθρος μου ειναι ο ιδιος ευατος μου..
λεγω να αφησω αυτη τη νεοτροπια που εχω μεσα μου...
και να σβησω απο το τοιχο στο δωματιο μου αυτο που εχω γραψει..
το ποτε μην παραπονιεσαι στη ζωη ποτε μην εξηγεις...
να αφησω και λιγο το γραψιμο και τη μοναξια μου και να βγω εξω..
να δω τη ομορφια της ζωης..
ποιος ξερει ισως σε καποια στροφη σε καποια γωνια του δρομου να με περιμενει..
με ενα λουλουδι η με ενα βιβλιο ας πουμε...
καποια γυναικα και εμενα τον τρελο μοναχο..
η και να μου κλεινει το ματι απο καπου  μακρια ας πουμε....
ισως να χρειαζομαι να ανασυνθεσω το νοημα της ζωης να ξεφυγω απο το γραψιμο  και να κατανοησω το νοημα μιας γυναικειας συντροφιας...
και να παψω να πιστευω στη προδιαγραμμενη μου μοιρα..
και στο καρμα..
γιατι αν μεινω και αλλο μεσα σπιτι μου κλεισμενος  μονος μου και να γραφω..
το βλεπω δε θα αργησω να χτυπησω τη πορτα ενος ψυχολογου...
Ε!