ο Κηπος μου...

Ωπ! να και ο Ωραιος μου Κηπος με τα ζαρζαβατικα μου να μεγαλωνουν σιγα σιγα..
καθε πρωι στο κηπο μου να ειμαι και στη μυτη μου η υγρη μυρωδια..
του ποτισμενου κηπου μου..
μεγαλωνει ο κηπος μου και γεμιζει διαρκως με πρασινο το βλεμμα μου..
οπως τον κοιτω γαληνιος οπως ειναι κατω απο την λιακαδα του οκτωμβρη..
οταν ειμαι μεσα στο κηπο μου γεμιζει η μυτη μου απο το αρωμα των κηπευτικων..
που εχω φιαξει..
η λεπτη υπεροχη ομορφια που εχουν απο τη βραδινη υγρασια με κανει να νοιωθω υπεροχα..
καθομαι με τον καφε μου σε μια μερια  για να ακουσω την ονειρικη σιωπη τους...
και τα παρακολουθω πως μεγαλωνουν..
εχω μεσα μου την υπομονη αλλα και την επιμονη μαζι με την εμμονη και την προσοχη..
να τον φροντιζω με θρησκευτικη ευλαβεια..
περιμενω τη μερα που θα κοψω τα μαρουλια μου και το λαχανο μου..
να γευτω τη γευση της μανας γης αλλα και τη γευση του ουρανου...
ο αγαπημενος μου κηπος εχει μια μαγεια μεσα του ..
και του ψιθυριζω τα μυστικα μου..
περιμενω τη μερα που με ιερη ευλαβικη σιωπη θα κοψω αυτα που εχω φιαξει..
και για να τα συνοδευσω στο φαγητο της ημερας μου..
τον αγαπω πολυ τον κηπο μου μου δινει δυναμη μου παιρνει το αγχος..
ειναι για μενα η χαρα και η γευση στη πικρα της ζωης μου...
Ε!