Ποναω...

Μαγισσα μου ...
 Πεσμου πως να σε ξεχασω
πως να προσπαθησω να ξεφυγω απο κοντα σου αφου απο τη πρωτη στιγμη που σε ειδα
κατι με τσιμπησε βαθια μεσα μου.
να εδω στην πληγωμενη μου καρδια που για πρωτη φορα γνωρισε τον ερωτα
που για πρωτη φορα καηκε επειδη εσυ δεν ανταποκριθηκες..
βρες μου ενα τροπο να μη σε ξαναδω να μην ξανακλαψω για σενα
να πω πως ποτε μου δεν σε ηξερα γιατι με πληγωσες πολυ..
μου εμαθες τι ειναι ο κεραυνοβολος ερωτας και σε ευχαριστω
μα  μ'εκανες να νοιωσω ενα τιποτα ενα μηδεν να νιωσω μια πληγη στην καρδια μου
και συγχρονως να καιγονται τα σωθηκα μου και να απαρνηθουν τον κοσμο.
με εκανες να δακρυσω να πρικαθω ποναω γιατι ανακαλυψα ποσο πολυ σ'....
ευλογημενη η μερα που σε γνωρισα
δεν μετανοιωνω και αν απο τοτε βασανιζομαι κλαιω και οδυρομαι ρωτωντας τον εαυτο μου γιατι..
το μυαλο μου ειναι θολο γεματο ερωτηματικα που δεν ξερω να τα απαντησω.
πεσμου κατι βρισε με αν προτιμας  διωξε με για παντα κατηγορησε με σταματησε με να μη σου ξαναγραψω πια.
αλλιως γυρισε πισω και βαλε με στην αγακλια σου και μη με αφησεις ποτε..
γιατι Μαγισσα μου  ποναω...
Ε!