Σαβανο μου εγινε ο Πονος μου...

Μαγισσα μου αγαπησες μονο τον εαυτο σου τοσο πολυ που τυφλωθηκες..
καθε μερα σου γραφω μα εσυ δεν τα βλεπεις ποτε..
η ζωη σου και η φιλοδοξια σου εγινε αυτοσκοπος..
εκτισες μεσα στην καρδια σου τειχος τοσο γερο που δεν μπορω να μπω..
σου γραφω για μια αγαπη πληγωμενη αληθινη..
μα εσυ διαβαζεις αλλους τι γραφουν οχι εμενα..
ο πονος του αλλου δε σε αγγιζει..
και αν σε κατι δακρυζεις σκουπιζεις μονο τα δακρυα τα δικα σου..
και οχι του πονεμενου..
και το στομα σου   σφραγισμενο ειναι επιτρεπεται μονο για να κανεις τσιγαρο..
αφου ποτε σου δεν μου μιλας....
ο κοσμος του ονειρου σου μια ομορφη ψευδαισθηση ειναι και ο πονος σπαθι που ξεσκιζει τη ψυχη..
εντεχνα κρυβεις το συναισθημα και το αφηνεις να ψυχορραγει βουβο στο υποσυνειδητο σου..
και η λογικη σου μαζι με την αδικια σου εγινε ταφοπλακα για μενα που με διεγραψες μαγισσα μου..
τα συναισθηματα μου  σπασμενος σταυρος στο σχημα της καρδιας σου μιλουν μα εσυ δεν ακους..
ολα μου σου φωναζουν αλλα εσυ εγινες μια ξενη και παραδινεσαι σαν αβουλη στη δινη του εγω σου..
ο κοσμος του ονειρου μου λαβωμενος ιστος υφαινει στα διχτυα προσμονης μια αγνη χαμενη φιλια σε ενα χαμενο ερωτα..
ο πονος μου εγινε σημαια ενος ατελειωτου αγωνα  δορυ ηλιακτιδα μαχητης και η ψυχη μου ακομη αιμορραγει
απο την αδικη διαγραφη μου..
ποναω μαγισσα μου και πονος μου επωδυνος ειναι και τα σημαδια του εμειναν βαθια και ανεξιτηλα μεσα μου
που με διεγραψες..
πλησιαζει η αγια μερα της κοιμησεως της θεοτοκου..
εκει στο παπα στο χωριο μου κατω απο το αγιο πετραχηλι του θα καταθεσω την ντροπη και την αμαρτια σου που εσυ εκανες με τη διαγραφη μου..
και μεσα στην αδυναμια μου της πιστης και της αγνης διαθεσης μου θα του πω..
κατω απο τα δακρυα των αστεριων και τα δακρυα της ψυχης μου οτι με διεγραψες απο φιλο και ο πονος εγινε σαβανο μου απο σενα γιατι..
Μαγισσα μου ποναω.......
Ε!