Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Μεσα στη Σιωπη....

η μοναξια μου πενθος μεσα στη ψυχη μου..
γαμημενη και η μοιρα μου ειναι...
γαμημενος και ο πονος μου μεσα μου που κουβαλω σαν τον σταυρο του μαρτυριου..
το μελλον μου γεματο σιωπη ειναι..
δεν ελπιζω σε τιποτα πια..
σαβανωμενος νιωθω και σκια του εαυτου μου ειμαι..
και ο λυγμος μου ψωμοτυρι εγινε...
και εσυ μεσα στη σιωπη για παντα με κλειστο το στομα σου και μονο να γραφης ξερεις..
καθε βραδυ απλωνω τα φτερα των ονειρων μου
εξω στης παγωμενες ασημιες της νυχτας..
και πλεκω διχτυα προσμονης για σενα  να μου ερθεις λιγο απο εδω μα εσυ μεσα στη σιωπη ..
δε μιλας δε περνας πια εχεις χαθει...
μεσα στη σιωπη...
Ε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου