και του χρονου...

χαμηλωσαν αργα τα φωτα εχθες στην ομορφη γιορτη μου..
και τα υπεροχα τραγουδια τα χαραματα εσιγησαν...
οι δρομοι εξω αποκοιμηθηκαν με των αντιλαλο των τραγουδιων..
και με το ακουσμα εξω στη πορτα του σπιτιου μου των χιλιων ευχων απο τους φιλους που εφευγαν αργα...
ψελλιζαν μεσα τους σαν σκιες για την ομορφη βραδυα μου..
στο φευγατο χθες..
και στο αυριο που ανετελε στο χαραμα της νεας μερας..
η αυλαια της γιορτης μου επεσε και στη ζεστη φατνη της ψυχης μου...
βλεπω ξαναγεννιεται η ελπιδα...
να αλλαξει ευχηθηκα σελιδα η ζωη μου απο το αγνωστο και τη πικρας μου το γραμμενο
που ειχε μαζι μου παντα...
με ενα καλυτερο πεπρωμενο να ειμαι θελω..
σε προσδοκιας αγκαλια ονειρου θελω να αρμενιζω τωρα...
φιναλε για μια νεα ζωη να ξεκινησω να αρμενιζω ανοιχτα σε αιωνιες στιγμες..
οπως θα θυμαμαι την ομορφη χθεσινη γιορτη μου...
και του χρονου...
Ε!