.ο πονος μου και η χαρμολυπη μου..
εχουν κρυφτει βαθεια μεσα μου..
κοιταζοντας το μικρο μου σπασμενο καθρεπτακι δεν τον βλεπω με μια ματια..
μοναχα αν κοιταζω πολλη ωρα θα δω την χαρμολυπη μου να αντανακλα στο τζαμι..
τοτε θα νοιωσω και τον παλμο και το ποθο που ειχα τοτε..
θα νοιωσω το παλμο μαζι με τα τραγουδια που ακουγα καποτε..
μα υστερα τιποτα..
δοκιμαζω να σκουπισω τον καθρεπτη μου να τον ξεπλυνω με λιγο αρωμα γιασει η με το σαπουνι μου το πρασινο.
μα η χαρμολυπη μου ειναι εκει παντα..
ειχαν δικιο λοιπον τα παραμυθια που ελεγαν καποτε για μαγικους καθρεπτες...
αλλωστε δεν ξερω ακομη αν πεθαναν οι παλιοι παραμυθαδες..
τωρα εδω μονος μου σκεπαζω το καθρεπτακι μου με ενα ασπρο τουλι για να μου θυμιζουν τα καταλευκα σεντονια στα σπιτια με πενθος εκει στο χωριο..
τωρα μονος μου κλεισμενος εδω παρεα με το καθρεπτακι κοιταζοντας το καταγραφω τις καποτε χαρες μου..
η ζωη μου ορφανεψε απο παρεα και αγαπη. και μοιαζει με τοπιο αδειο. σαν την λεηλατημενη κιβωτο..
ο αερας εξω δυνατος να μου προσφερει κατι ακατανομαστες συλλαβες..
και εγω εδω να κρατω το μικρο μου καθρεπτακι και να λεγω. κακια μαγισσα
θα με σπλαχνιστεις ποτε σου..
Ε!
εχουν κρυφτει βαθεια μεσα μου..
κοιταζοντας το μικρο μου σπασμενο καθρεπτακι δεν τον βλεπω με μια ματια..
μοναχα αν κοιταζω πολλη ωρα θα δω την χαρμολυπη μου να αντανακλα στο τζαμι..
τοτε θα νοιωσω και τον παλμο και το ποθο που ειχα τοτε..
θα νοιωσω το παλμο μαζι με τα τραγουδια που ακουγα καποτε..
μα υστερα τιποτα..
δοκιμαζω να σκουπισω τον καθρεπτη μου να τον ξεπλυνω με λιγο αρωμα γιασει η με το σαπουνι μου το πρασινο.
μα η χαρμολυπη μου ειναι εκει παντα..
ειχαν δικιο λοιπον τα παραμυθια που ελεγαν καποτε για μαγικους καθρεπτες...
αλλωστε δεν ξερω ακομη αν πεθαναν οι παλιοι παραμυθαδες..
τωρα εδω μονος μου σκεπαζω το καθρεπτακι μου με ενα ασπρο τουλι για να μου θυμιζουν τα καταλευκα σεντονια στα σπιτια με πενθος εκει στο χωριο..
τωρα μονος μου κλεισμενος εδω παρεα με το καθρεπτακι κοιταζοντας το καταγραφω τις καποτε χαρες μου..
η ζωη μου ορφανεψε απο παρεα και αγαπη. και μοιαζει με τοπιο αδειο. σαν την λεηλατημενη κιβωτο..
ο αερας εξω δυνατος να μου προσφερει κατι ακατανομαστες συλλαβες..
και εγω εδω να κρατω το μικρο μου καθρεπτακι και να λεγω. κακια μαγισσα
θα με σπλαχνιστεις ποτε σου..
Ε!
....και μία ~reflection~ στο πλαίσιο κειμένων που σαν καθρεφτης αντανακλά τις Σκέψεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕστω κι αν οι λεξεις λίγες...
Εστω κι αν τα τραγουδια μικρά...
Καλημερας χαμόγελο...
φιλη μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα το μικρο μου καθρεπτακι που εχω..
σε ρουφιανευει..
οτι το χαμογελο σου υπαρχει στο προσωπο σου..
και ειναι πλεον φανερο...!!
σε ευχαριστω που περασες απο εδω..!!
βροχερη καλησπερα σου στελνω..!!
υπάρχω στην αντανάκλαση
ΑπάντησηΔιαγραφήτου καθρέφτη!!!
καλησπέρες βροχερές!
φιλε μου, οι καθρεπτες δεν ειναι ποτε ραγισμενοι..απλως τους βλεπουμε ετσι.. ολα τα κομματακια μας τα τοποθετουμε εκει..
ΑπάντησηΔιαγραφήμην ξεχνας ομως πως ο καθρεπτης καποτε ηταν ολοκληρος.. και αντικατοπτριζε χαμογελα γεματα αιδιοδοξια.θελει υπομονη για κα κολλησει.
σιγα σιγα ομως μπορει.
καλο σου βραδυ :)