Λυτρωμος....

Καλη μου φιλη..
ασημενια σπαθια με τις λογχες στο κορμι μου
στραμμενες εχεις..
και αναστελλουν  την τολμη εξεγερσεως που εχεις μεσα στα στηθεια σου..
με αλυσοδετα τα χερια σου της επαναστασης  το λαβαρο θελεις να υψωσης..
και με τα χειλη σου που τρεμουν..
και την φωνη σου που την βλεπω μεσα απο εδω που ειμαι την πνιγει ο λυγμος..
πεσμου ομως πως μπορεις να τιναξεις το τρωτο της προσποιησης σου ψεμα..
πες μου πως μπορεις  και αν μπορεις εσυ απο εκει που εισαι  να φωναξεις..
,, ναι ειναι αυτος π'αγαπω  λυτρωμος,,..
πεσμου ακομη πως μπορεις να στερεωσεις  μεσα σου το πιστευω σου..
σαν χαμενη ελπιδα που εισαι..
και σε μια ακατοικητη σκεψη αγαπης τωρα εσυ    απο εκει να ..
ζητας  λυτρωμο..
αφου οταν φτανουν βλεπω και ξερω τα λογια της σιωπης σου εδω ...
καταλαβαινω καλα  οτι εκει που εισαι τωρα..
δρομοι πολλοι ανοιγμενοι  ειναι στα ποδια σου..
και το μονο που στο τελος σου μενει να κανεις..
ειναι να διαβεις  το διωγμο...
Ε!