Το Μεταξι σε Σενα...

Θελω να θυμασαι οτι..
απο ενα ραγισμα της ψυχης μου μπηκες μεσα στη ζωη μου..
προχωρησες υπουλα στη σαρκα μου στη σκεψη στο μυαλο μου στη ψυχη μου..
και φωλιασες μεσα μου..
με ξεγελασε της δαγκωματιας σου το μελι..
επλεξα ιστο για να προστατευσω  της δικης σου φωλιας τα αγκαθια..
βαφτιζοντας τα γαρδενια..
και εσυ εκει προχωρησες κατατρωγοντας τα ονειρα μου τις αναγκες μου ενοχες και ελπιδες..
αφηνοντας μονο το μισχο απο τα φυλλα οσπου χορτασες και εφυγες μετα..
τωρα ξεμυτισαν τα φτερα της πεταλουδας κοφτερα και ανελεητα ..
στην πονεμενη μου ψυχη..
εφυγες στο καλο ..
το μεταξι δικο σου..
και ο πονος σε μενα...
Ε!