Το Ειναι της Αγαπης ...

Μαγισσα μου..
τοσο χρονων που ειμαι δεν ηξερα ποτε το ονομα της αγαπης  ωσπου σε γνωρισα..
δεν ηξερα ακομη τη μορφη της αγαπης ωσπου σε θωρησα..
ποτε στη ζωη μου δεν γνωριζα τη φωνη της αγαπης ωσπου μου μιλησες..
δεν γνωρισα το αρωμα της αγαπης ωσπου μου εστειλες γραφτο το φιλι..
δεν ηξερα καν την αφη της αγαπης ωσπου ηρθες τοτε και με αγγιξες..
αληθεια σου γραφω δεν γνωριζα το ειναι της αγαπης πιο ειναι..
ωσπου εσυ την καρδια μου ανοιξες...
τωρα ψυχη μου εφυγες..
εφυγες μαζι με τον ανεμο μια κρυα νυχτα..
νιωθω την ψυχη μου ακομη να λυσσομαναει εδω που ειμαι..
η αδικη φυγη σου εγινε πονος μου σαν το κρυο χερι του δρακου των παραμυθιων που εγραφες..
νιωθω τη φυγη σου να μου στραγγαλιζει το λαιμο μου..
που χαθηκες μεσα στο κοσμο μου λες..
πολυαγαπημενη μου  ποτε δεν σου ειπα οσα επρεπε οσα ηθελα..
δεν προλαβα ισως..
μα δεν πειραζει..
λενε ομως οτι η αγαπη δενει τις ψυχες και αυτη η αγαπη μου θα σε ακολουθει  στα κρυφα παντα..
θελω να ειναι ευλογημενος ο τοπος που περπατας..
και φωτεινος να ειναι ο δρομος σου..
και αν τα βηματα σου σε φερουν ποτε εδω μεσα που ειμαι...
εστω και για ενα μικρο γεια στο ταπεινο μου μπλογκ..
θα σου γραφω ακομη περισσοτερο...
E!