ο ποιος σκληρος εχθρος απο ολους ηταν ο εαυτος μου.
επρεπε να σταθω αξιος και ορθιος να τον νικησω..
οι ωρες ατελειωτες εκει μεσα..
δεν περνουσαν με τιποτα ..
σε αυτες της δυσκολες ωρες παλευα με τη μνημη μου συνεχεια.
ελεγα οτι περα απο την απομονωση και περα απο το κελι υπαρχει ζωη εξω..
στοχαζομουν για να ξεφυγω και λιγο τον Οδυσσεα..
θα ανοιξει η πορτα της φυλακης ελεγα θα βγω πρεπει να εχω το νου μου στη λευτερια μου..
η νυχτα ηταν βασανιστικη απλωνε το σκοταδι εδω μεσα δεν εβλεπα τιποτα..
ανωφελα περιμενα να με παρει ο υπνος για να με λυτρωσει απο το πονο που ειχε το κορμι μου..
απο την υγρασια και τα χτυπηματα που ειχα πανω μου..
μεσα στους πονους μου ομως δεν τη τσαλακωσα ποτε τη πιστη μου προς το χριστο μου..
οπως ανεβηκε και εκεινος στο γολγοθα ειρθε η σειρα μου να σταυρωθω μονος για αλλα ιδανικα και να πληρωσω σε κατι που δεν εκανα...
προσευχομουν συνεχεια με κλαμα βαρυ εκει δε με εβλεπε κανενας..
πρσπαθησα ομως πολυ αθελητα να μην λυγισω δεν θα τους κανω τη χαρι ελεγα οχι..
μπορει να εγινα ενας αθλιος εκει μεσα αξυριστος και σκλαβος του κορμιου μου..
αλλα αντεξα ομως..
ακουγα ομως απο τη διπλανη την απομονωση το φριχτο βογγητο του διπλανου μου...
δεν εκανα τιποτα εχω δικη μου ιδεα που πρεπει να ακολουθησω..
και τοτε θυμηθηκα τη στρατα του Προμηθεα..
οτι εμαθα στο γυμνασιο τα εφερα στη μνημη μου και προσπαθουσα να αντεξω..
αντεξα και βγηκα ζωντανος..
Ε!
ΥΓ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου