σε καρτερω παντα να ερθεις να με δεις..
εδω που ειμαι μονο εσυ μπορεις να με φτασεις..
εδω στο παγωμενο μου κελι της φυλακης μου..
μοναχα εσυ καλη μου μανα μπορεις οπως πρωτα να με αγκαλιασεις..
σε καρτερω δε μπορει χρονιαρες μερες να με αφησεις μονο μου..
ελα σε παρακαλω με φως αγαπη και ελπιδα το κρυο μου κελι με τη ζεστασια σου να το πλημμυρισεις..
σε καρτερω ξανα πολυ..
εχουμε τοσα πολλα να μου μου πεις και να σου πω για ωρες πολλες να μιλαμε..
ελα γλυκεια μου μανα..
και διωξε αν μπορεις τον εφιαλτη της μοναξιας μου απο εδω μεσα..
και δωσε μου τη θερμη της γαληνης σου που μονο εσυ εχεις...
σε καρτερω σαν εκεινο τον αξεχαστο καιρο που ηρθες και με ειδες..
τωρα που θα με δεις τα μαλλια μου εγιναν γριζα απο τη στεναχωρια μου..
περασανε και τα χρονια και δεν μπορω πια να κοιμηθω ..
θυμασαι μανα μου χαιδευοντας μου τα μαλλια πως μου μιλουσες τοτε...
ακουω παντα στο σιγανο το τραγουδι το αγαπημενο μου..
μανα μην λυπασε μανα μην με κλαις...
και σε θυμαμαι παντα..
και σε καρτερω να ερθεις..
Ε!
ΥΓ.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου