Εξομολογηση..

Οταν ερχεται ο παπας μεσα στη φυλακη για να μας εξομολογησει του χαμογελω..
παπα μου δε κανει ειπα εχω τον δικο μου πνευματικο γεροντα μου απο το αγαπημενο μου μοναστηρι..
κοιτα του λεγω μερικοι νομιζουν οτι θα πληρωσουν ετσι με την εξομολογηση και θα σωθουν..
οχι ομως για μενα..
τωρα τη βλεπω στα ονειρα μου οτι κανω ερωτα μαζι της και ξυπνω ιδρωμενος βασανισμενος ...
απο κατι που δεν ηταν πια δικο μου..
κοιμομουν ακομη και τη μερα εναν υπνο πολυ εφιαλτικο..
κυνηγημενος απο μορφη της και παραλυμενος απο τη προδοσια του κορμιου της...
ξυπναγα με ενα ριγος στο κορμι μου..
ακομη και σημερα που γραφω σκεφτομαι οτι ημουν δεμενος με μια αλοιωτικη μοιρα στη ζωη μου..
τωρα μονο η περηφανεια μου εμεινε του φυλακισμενου..
που δεν χαιρεταω κανεναν δεν μιλω και ολοι τους με σεβονται..
τωρα που γραφω την εξομολογηση μου μια φευγαλεα ανταυγεια μεσα μου περνα..
πολλες φορες που ειμαι μονος μου ψιθυριζω στον εαυτο μου πως πρεπει να καψω της φαντασιωσεις που εχω..
θελω να σταματησω αυτο το αχορταγο κορμι της να το φανταζομαι..
και τιμωρω ετσι τον εαυτο μου..
δεν ψαχνω για εχθρους εχθρος ειναι μονο ο εαυτος μου που τον πιανω να τη σκεφτεται...
τωρα συγχωρημενος ειμαι απο ολους αφου ξερουν αδικα πληρωσα το παθος της...
βγαζω απο τη δολια μου καρδια το ραμφος της πικρας και της αδικιας που εχω μπηξει
και ουρλιαζω  δυνατα..
ειμαι αθωος...
Ε!