Το Αστερι μου...

Καθε βραδυ κατω απο το ημιφως..
κατω απο το μικρο μου φως που υπαρχει..
καποιος αντρας παρακαλα την φιλια σου και την παρουσια σου..
παρακαλω το αστερι μου να μην χαθει πανω στα συννεφα..
ομως ενας ηχος λατρειας γλυκος ξεφευγει για τη μαγεια..
παρακαλεσα εχθες τη νυχτα τον ηλιο να αργησει να φανει..
δεν ηθελα να επιστρεψω στη γη..
στο ονειρο μου ησουν εσυ Μαγισσα μου..
και ηταν η αποδραση μου...
καταργηθηκαν τα τειχη εχθες και οι εχθροι μου φυγανε..
η λυτρωση μου ηταν εδω διπλα μου..
δεν ηθελα ουτε θελω τα φτερα μου να λιωσουν..
δεν αποχωριζομαι τα χερια σου ουτε την παρουσα απουσια σου..
και ηρθε ομως η αυγη και  αδυσωπητα σε εξαφανισε..
εμεινα παλι μονος μου..
εσβησε καθε ονειρο μου..
την επομενη νυχτα το επομενο βραδυ το αστερι ηταν νεκρο..
τα χερια σου και η ομορφη παρουσια σου ειχαν φυγει..
τωρα ενα αστερι λιγοτερο..
ενας ακομη πονεμενος χωρισμος...
Ε!