μη Κλαις

Μην κλαις ..
ηρθες και γεμισες με ηλιο τα δακρυσμενα μου ματια ..
και ταπεινα με βαπτισες στα αχραντα μυστηρια της ομορφης υπαρξης σου..
μη κλαις αφου εσυ με αποθεσες με ευλαβικη προσηνεια στο θειο εικονοστασι που εφεγγει ο νους σου εκει..
ηρθες και με ανεστησες μεσα απο της σεπτες γραφες σου τοτε..
ντυμενες ολες με πορφυρες καλοσυνης..
οπως με το δικο σου φως με εβλεπες τοτε
 τωρα δε θελω να κλαις...
ματωσαν οι ρωγες των δακτυλων μου ψαχνοντας σε κοφτερους μυχους για να σου γραφω παντα..
μη κλαις..
αφου ξερεις χωρις εσενα δεν υπαρχω..
και οποτε θελεις με γεννας η με σκοτωνεις...
τωρα μη κλαις..
Ε!