Μιλησε μου...

Αγνωστη  φιλη..
για σενα γραφω σημερα.
που ερχεσαι και με κοιτας λιγο περιεργα..
νομιζω ομως πως καπου σε γνωριζω λιγο..
δε ξερω ομως το ονομα σου πια να εισαι..
και ουτε και τι κανεις στη ζωη σου..
ισως και να γνωριζω λιγο τη γελαστη μορφη που εχεις..
εσυ ομως δε γνωριζεις το αγελαστο προσωπο μου που εχω..
ουτε τα θλιμενα μου ματια..
και το κλαμα της ψυχης μου...
αγνωστη φιλη δεν θελω μονο να με κοιτας..
αν μπορεις μιλησε μου και χαμογελασε μου..
ελα απλωσε το χερι σου..
εχω να σου πω τοσα και τοσα...
παντα εδω μονος μου περιμενω καποια να μου μιλησει..
να του πω για τη ζωη μου να ξεφυγω θελω λιγο..
να ανοικτω να πω πολλα...
ελα και μη με περιφρονεις αν δεν μαθεις πρωτα πιος ειμαι..
ισως τα λογια μου ενος ασημου νυχτολουλουδο να εχουν καποια αξια..
ομως πρεπει να ξερεις και να τα εκτιμησεις..
οπως πρεπει να εχεις πονο μεσα σου τοτε ισως να με καταλαβεις..
πιστευω δε θα μετανοιωσεις που μου μιλησες..
ελα σου λεγω χωρις δισταγμο και μιλησε μου..
ολοι με παιρνουν παντα λαθος και κανεις δε με πλησιαζει..
και η δικη σου η ματια  με κανει να σκιαζομαι που δε μου μιλας..
ελα και μιλησε μου..
ισως μεσα εδω και μεσα στη ζωη να ειμαι μια παραφωνια..
ελα μιλησε μου δωσε εσυ την αρμονια και καντην αισθητη αν μπορεις..
ολους μας ξερω μας βαραινει μεσα μας κατι..
μιλησε μου να βγω απο το τελμα της μοναξιας μου...
Ε!