Με Ποναει η Φυγη σου...

Ιδου εγω ο απλος ανθρωπος σταυρωμενος αποψε παλι να ειμαι..
με τα καρφια των λεξεων πανω απο τα τετραδια μου...
εγω ο φτωχος ανθρωπος να σε ικετευω..
οπως ικετευουν οι χριστιανοι..
τον αρτων ημων το επιουσιουν..
τρεμω καθε φορα που γραφω το ονομα σου..
Μαγισσα..
τρεμω σαν τον ποιητη που τρεμη μην χασει τη λεξη που ανακαλυψε...
Ναυαγισμενα τα ονειρα μου ειναι..
και ο καημος μου δεν εφυγε ποτε..
ισως τη μοιρα μου δεν μπορεσα να την αλλαξω..
κρατω ομως για παντα τη θυμηση σου..
το στηθος μου που μου καρφωσες το μαχαιρι σου ακομη σε ποθει..
μια αγκαλια μεγαλη ηταν η ευτυχια μου..
με ποναει ακομη η αδικη φυγη σου..
και σου ψιθυριζω γιατι?...
Ε!