Μονος μου στην Εκκλησια...

Xριστουγεννα ανημερα στη γιορτη μου και αγρια χαραματα πηγα στο αγαπημενο μου μοναστηρι να εκκλησιαστω..
αλλιως δε θα τη  γλιτωνα τη γρινια της  μανας μου με τιποτα..
πολυ ομορφα ηταν χωρις κοσμο  μεσα υπεροχη θεια κατανυξη γλυκια ευωδια απο το λιβανι  θα τη θυμαμαι παντα..
στο διαταυτα..
Μεσα στη φθορα και την εγκαταλειψη  αξιων και θεσμων που ζουμε..
φευγοντας απο την εκλησια και  απο τον πνευματικο μου γεροντα ενοιωσα αλλος ανθρωπος..
ενοιωσα μεσα μου πως ακομη υπαρχει ελπιδα..
πιστευω πως ο ανθρωπος που πιστευει μεσα του μπορει να ελπιζει  πρωτα πρωτα και να ειναι ευτυχης..
για μενα κοντα στο Χριστο  παντα βρισκει ανακουφιση ο πονος  μου  συντροφια η μοναξια μου..
δυναμη η αδυναμια  μου και σαγηνευει η θλιψη μου που ζω μονος μου..
τετοιες στιγμες  φευγοντας απο το μοναστηρι ειχα την επιθυμια να φωναξω δυνατα..
αγιε χριστε μου ευλογα μας ολους μας..
και βοηθα να ειμαστε αξιοι της  χαριτος σου και της αγιας αγαπης σου...
και να ειμαι καλα να ερθω και του χρονου να σου εκκλησιαστω..
Ε!