δεν εχω χαρα..

Παλι με βρηκε η νυχτα να παλευω με της σκεψεις μου..
με τη μοναξια και τον εαυτο μου.. 
κλεινω τα ματια μου να δω λιγη χαρα.. 
ολα μεσα μου σπασμενος καθρεπτης ειναι και εγω προσπαθω να δω μεσα απο αυτον..
η καρδια μου θρυμματα ειναι δεν εχω ζεστασια μητε χαρα..
κουβεντιαζω μονος μου με τη μοναξια μου..
συννεφιασμενη νυχτα εξω και σαν αρρωστημενος αποψε παλι γραφω..
για τη μοναξια μου που αλλαξε πουκαμισο μα δεν εφυγε απο κοντα μου ποτε....
Μαγισσα μου.
η ζωη μου ηταν μια ηρεμη λιμνη μεχρι που σε γνωρισα..
ηρθες σαν πετρα και μου ταραξες τα νερα..
θα μου πεις τα νερα σε λιγο ηρεμουν..
ναι αλλα η η πετρα θα μεινει εκει να σε θυμιζει...

και αν ολα σε θυμιζουν μεσα μου δεν εχω χαρα..

Ε!