Χριστέ μου εγω που αμαρτησα πολυ στη ζωη μου....
σερνω τωρα τον πονο μου πανω στα ιχνη απο τα βηματα σου...
γνωριζεις πως ειμαι φτωχος και ανεργος και ουτε λιγα λουλουδια δροσερα δε μπορω να σου φερω στην εκκλησια στον επιταφιο σου...
με τυλιγει η πικρα η μοναξια ο πονος καθε μερα ...
και αυτη η μεγαλη ανεργια που εχω με ματωνει με κανει να βριζω...
και ο ποθος η ελξη της αμαρτιας το ασιγαστο παθος μου με τραβα οπως την πετρα στο βυθο...
Ημαρτων σχωραμε και ακου τον αναστεναγμο της δικης μου καρδιας...
Χριστέ μου δεξου αποψε τα δακρυα μου και θερμα σε παρακαλω σημερα σαν την μοναχή κασσιανη...
ασε με να σου φιλησω τα ποδια και με τα δακρυα μου τα καυτα να στα ξεπλυνω....
και με τα γριζα μαλλια της κεφαλης μου μετα να στα στεγνωσω....
εσυ Χριστέ μου που το ελεος σου ειναι αμετρητο...
συγχωρα Χριστέ μου τους φιλους και τους γνωστους μου που δεν με περνουν για δουλεια ...
αποψε μονος σιωπηλα ταπεινωτικα πεφτω μπροστα στην αγια εικονα σου στα γονατα για ενα προσκυνημα συντριβης....
να αφοσιωθω απερισπαστα στη προσευχη για σενα τρεμοντας απο φοβο και αγγαλιαση...
σαν της μοναχής κασσιανης που ειναι σημερα...
και ελεησον μου κατα το μεγα ελεος σου....
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου