Ας Εφυγες...

Καλη μου φιλη..
και ας εφυγες..
και αν μου ηρθαν τωρα μερες δυσκολες μερες θλιμμενες και βαριες..
ο αγερας σου αναλαφρος δροσιζει την πονεμενη μου ψυχη εδω μεσα.
η σκια σου σαν φωτεινη παρουσια ειναι παντα εδω..
παντου το ονομα σου και τα αχναρια σου ειναι.
παντου το δικο σου φως..
η γλυκια σου ημεραδα του προσωπου και η καλοσυνατη οψη σου..
η ακακη μορφη σου εδω ειναι κοντα μου..
και ας εφυγες..
και ας μην μπορω να σε αγγιξω και ας μην ακουω της φωνης σου τον ηχο..
και τα τρεμαμενα βηματα σου...
και αμα δε μου γραφεις πια..
για μενα τιποτα δεν αλλαξε τιποτα δεν χαθηκε ακομη..
εισαι παντα εδω μεσα..
παντου ειναι τα αχναρια σου παντου κι η φωτεινη σου παρουσια..
τωρα που  σπαραγμος της ψυχης μου εγινε ηρεμος πονος..
τωρα που η καρδια μου υποταχτηκε στο νομο της λογικης..
με συγκλονιζει το βαθυ νοημα που εχει το δικο σου ανεξεχνιαστο μυστηριο σου..
οραματιζομαι ομως τη φωτεινη σου παρουσια σαν πνευμα και φως παντα..
και η πληγωμενη μου ψυχη λυτρωμενη ειναι τωρα απο τα δεσμα σου..
σαν λαμψη ειναι μεσα εδω στο γριζο της ζωης μου ...
ας με εσβησες και ας εφυγες....
Ε!